ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Αχ Ελλάδα σ αγαπώ...



Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
Εκδήλωση στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Φιλιππιάδας 
για την 28 Οκτωβρίου 1940.(βάλτε ηχο)

9 σχόλια:

filoiko είπε...

Ανάμεσα σε αυτούς που ηταν στο Δημοτικό στην σημερινή επετειακή εκδήλωση διέκρινα κάποιους που ήταν εκεί για να δουν τα εγγόνια τους.
Οι ίδιοι την δεκαετία του 1950 σε φωτογραφίες που εχουν αναρτηθεί στο blog συμμετειχαν σε ανάλογες εκδηλώσεις τότε σαν μαθητές δημοτικού κι αυτοί.
Η ζωή συνεχίζεται.

Ανώνυμος είπε...

Ο pitsirikos:

Ευτυχώς που στον Εμφύλιο δεν νίκησαν οι κομουνιστές. Σήμερα θα είχαμε χάσει ακόμα και την εθνική μας κυριαρχία.

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχως που ακομη μπορουμε να ελπιζουμε και αυτο το οφειλουμε στα παιδια.Αληθεια τι θα σκεφτονται για ολα αυτα που ζουμε σημερα;

Ανώνυμος είπε...

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗ ΧΑΡΟΥΛΑ..ΕΙΝΑI

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΑΣΚΑΛΑ..
C.G

Ανώνυμος είπε...

Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο !

ΓΙΩΡΓΑΝΤΏΝΗ,

Πάρτε τα κόμματά σας και…Ράους !


"Πρόσεξε καλά. Την πραγματική Πολιτική διαχείριση και όχι την πέτσινη κομματική του Γιώργου και του Αντώνη Σαμαρά. Διότι όπως δικομματισμός έτσι και διπλή η αχρηστία, η αφασία και ο αυτισμός Της κυβέρνησης η πρώτη πανωλεθρία. Γιατί αν από την πρώτη στιγμή, από τον Μάιο του 2010 είχε φροντίσει να τηρήσει τους όρους του Μνημονίου σήμερα θα ήταν τα πράγματα αλλιώς. Αν δηλαδή είχε ξεφορτωθεί τα βαρίδια της κρατικής μηχανής. Πρώτο. Είχε καταπολεμήσει την φοροδιαφυγή με σύντομες διαδικασίες και με βαριές τιμωρίες. Δεύτερο. Είχε σφραγίσει δεκάδες αόρατους οργανισμούς. Τρίτο. Και τέταρτο είχε προχωρήσει στις αποκρατικοποιήσεις επιχειρήσεων κρατικών.
Τίποτα απ' όλα αυτά. Μόνο οριζόντιο κούρεμα και αλλεπάλληλο μαστίγωμα με φόρους στις τσέπες των πολιτών και στην μελλοθάνατη Αγορά.
Που πάει να πει ο τελευταίος που δικαιούται να θριαμβολογεί είναι η ηγεσία η Πασοκική.
Πάμε τώρα στην πανωλεθρία της Νέας Δυστυχίας. Μα αν ήταν τόσο ρεαλιστική και τόσο εφικτή η επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, τότε γιατί η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, δηλαδή τα αφεντικά των Λαϊκών Ευρωκομμάτων, δεν ήθελαν ν' ακούσουν κουβέντα και με περιφρόνηση αντιμετώπιζαν τον Αντώνη Σαμαρά;
Μπας δηλαδή, γεγονός που είναι διαχρονικό, άλλα έλεγε στις Βρυξέλες και άλλα εντός, για εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων και για να χαϊδεύει τ' αυτιά των ιθαγενών που είναι έτοιμα να υποκλιθούν στα ευχάριστα και τα πέτσινα προεκλογικά; Πολύ πιθανόν. Με απλά λόγια και οι δύο εντελώς ακατάλληλοι να διαχειριστούν τις τύχες των δύσμοιρων πολιτών.
Κα τέλος η απόλυτη υποταγή. Τουτέστιν, ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος.
Μόνο ο Γάλλος με αφεντικό τον Γερμανό. Γιατί η Μέρκελ και ο Σαρκοζί διαχειρίστηκαν το χρέος, διαπραγματεύτηκαν με τις τράπεζες και καθάρισαν με το πρόβλημα το ελληνικό.
Αν το κούρεμα είναι σωστό και προς συμφέρον των Ελλήνων, τότε σωτήρας ο Γερμανός. Αν είναι καταστροφή, τότε για όλα φταίει ο δικομματισμός.
Με απλά λόγια και για να βουλώσω τα στόματα αμφοτέρων των σωτήρων και προφητών.
Ποια επιτυχία ρεεεεεεε!
Σκέτη πανωλεθρία η κυρίαρχη γαλαζοπράσινη πολιτική.
Του Ελληνα η μόνιμη δυστυχία μοναδική.
Γιωργαντώνη, πάρτε τα κόμματα σας και μπρος!".


ΥΓ…Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Έτσι όπως την ανατέμνει και την βυθοσκοπεί ο Δημήτρης Δανίκας στο ΒΗΜΑ…
Μέχρι εδώ καλός και χρυσός.
Στο κενό όμως, που θα που δημιουργείται, με την φυγή ποιον τοποθετεί;
Θα έχει μεγάλη πλάκα να βάζει την Αλέκα ή τον Αλέξη.
Θα ξαναβιώσουν τα μέτωπα του ΡΟΜΙΝΑ...
Τι μανιφέστα και τι διακυρήξεις σε
χώρο τον τόσο καθαγιασμένο!

Ανώνυμος είπε...

Μου αρεσε παρα πολυ η γιορτη στο σχολειο.Θυμηθηκα τα παιδικα μου χρονια και νοσταλγισα τις ανεμελες
μερες παιχνιδιου και ξεγνιασιας.

Ανώνυμος είπε...

τoυ Νικου Δημου

Ο κύριος με το μαύρο καπέλο που μου έπιασε την κουβέντα στην έξοδο του νεκροταφείου ήταν πιο γέρος από μένα:
«Αχ κύριε», μου είπε, «κάθε πρωί κοιτάω τις κηδείες στην εφημερίδα - και δεν μπορώ να μη σκεφθώ για τους νεκρούς, ότι τουλάχιστον γλίτωσαν από αυτό το χάλι το δικό μας. Δεν ξέρω αν πάνε σε “τόπο χλοερό… ένθα ουκ έστι πόνος” ή απλώς καταλήγουν στο τίποτα. Αλλά έστω: και το τίποτα δεν πονάει».
Θυμήθηκα τους στίχους του Μαβίλη:
Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε την πίκρα της ζωής…
Ο κύριος συνέχισε: «Αυτή η ζωή δεν έχει πια χαρά. Ακόμα κι αυτός που δεν τον χτύπησε η Κρίση κατακέφαλα δεν μπορεί να χαρεί. Σου τυχαίνει κάτι καλό και ντρέπεσαι. Σου κάνουν μια ενδιαφέρουσα πρόταση και φοβάσαι. Κοιμάσαι το βράδυ χωρίς όνειρα - εκείνα τα πάντα ωραία που ανακαλείς πριν απ’ τον ύπνο. Αντί γι’ αυτά σε ξυπνάνε εφιάλτες τα χαράματα».
Έβγαλε το καπέλο του, το φύσηξε να φύγει η σκόνη και μονολόγησε:
«Αυτοί που μας έφεραν ως εδώ (δικοί μας, ξένοι, εμείς οι ίδιοι) σκότωσαν την ελπίδα και την προοπτική. Αυτό είναι το χειρότερο έλλειμμα. Χωρίς ελπίδα δεν αντέχεται η ζωή. Ακόμα κι εγώ, στα ογδόντα μου, θέλω να ελπίζω. Αλλά εμείς μόνο διαψεύσεις ελπίδων εισπράττουμε καθημερινά. Στρωμένος με νεκρές ελπίδες είναι ο τόπος γύρω μας και κάθε μέρα με πυρ ομαδόν δολοφονούνται και οι ελάχιστες που απόμειναν».
Γύρισε και με κοίταξε κατάματα:
«Τα εγγόνια μου έφυγαν, μετανάστες: πιο πολύ από μια δουλειά αναζητούσαν μία προοπτική. Ήξεραν πως ο πρώτος καιρός θα είναι δύσκολος, πως οι πρώτες δουλειές θα είναι χαμαλίκια (πόσα εκατομμύρια πιάτα έπλυναν οι Ελληνοαμερικάνοι;), αλλά εκεί, πίσω απ’ την ασημένια ούγια του σύννεφου, κρύβεται ο ήλιος. Εδώ, τον ήλιο, αφού τον μεθύσαμε, τον θάψαμε. Και μας έμεινε μια μόνιμη εσωτερική συννεφιά. Ο απών ήλιος, ο μαύρος, της μελαγχολίας».
Ξαναφόρεσε το μαύρο καπέλο και είπε: «Συγγνώμη, σας βάρυνα με τη μαυρίλα μου. Αλλά με πονάει που δεν θα δω το τέλος της κρίσης…». LIFO

Ανώνυμος είπε...

αυτά τα άσχετα copy paste κουράζουν πάρα πολύ-><

Ανώνυμος είπε...

"Άσχετα" για τους άσχετους.
Κουράζουν τόσο πολύ !
Έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται.
Μη τους λιθοβολείται.
Τόσα αντέχουν.Όσα συλλαμβάνουν!

"Άσχετα" από τους άσχετους, τον Δ.Δανίκα και τον Νίκο Δήμου... !