ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Ηρθε!


(του Νίκου Δήμου)
Το φθινόπωρο είχα φωτογραφήσει το πρώτο κίτρινο φύλλο που συνάντησα. Τώρα του απαντώ με ένα φρέσκο νέο πράσινο φύλλο που έβγαλε ο κισσός μπροστά στο παράθυρό μου.
Είναι πραγματικά η πρώτη μέρα της άνοιξης. Μετά από έναν σκληρό Φλεβάρη, ο Μάρτης, την τρίτη του μέρα, ντύθηκε φως. Τρελά πουλιά τιτιβίζουν τρελά. Ήπιο κλίμα, σχεδόν χλιαρό ύστερα από τα χιόνια, λαμπρός ήλιος και μαμούνια να αυτοκτονούν στο παρ μπριζ. Το χειμώνα καθάριζα μόνο λάσπες.  

Άλλη μία άνοιξη σε υποχρεώνει, ακόμα και μέσα στην κρίση, να ελπίζεις. Τι; Δεν το ξέρεις. Ίσως περισσότερο φως και χρώμα. Ανέξοδη, φτηνή ευτυχία. Γενναιόδωρη σε όλους η φύση.

Αύριο, λέει, θα χαλάσει πάλι ο καιρός. Μα η άνοιξη έδειξε το λαμπερό της πρόσωπο. Τώρα πια κανείς δεν θα μπορέσει να την σταματήσει.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ….
Στο κάτεργο της φτώχειας, της στέρησης, του φάσματος της πείνας δεν έχουμε σε τίποτα να στηριχθούμε, πουθενά να ελπίσουμε.
H κρατική μας οργάνωση, στην κάθε παραμικρή πτυχή της, απροκάλυπτος εμπαιγμός, ξεδιάντροπος. Παραμένουν ακόμα, ακόμα σήμερα, σε θώκους υπουργών, με εξουσίες και χλιδάτες προνομίες, με δημόσια προβολή και αγέρωχη ιταμότητα, οι ένοχοι της κακουργηματικής ανικανότητας ή της θρασύτατης φαυλότητας, αυτοί που μας οδήγησαν, εκατομμύρια ανθρώπους, στο κάτεργο.
Mια απίστευτα μεγάλη μερίδα της ηλεκτρονικής και της έντυπης δημοσιογραφίας συνεχίζει, απτόητη από την τραγωδία της λαϊκής απόγνωσης, να μετράει το «νόημα» της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης με μόνα τα μέτρα του χαμένου ιστορικο - υλιστικού «παραδείσου» – μαρξιστικού ή καπιταλιστικού, το ίδιο κάνει.
Oι μεν διαφημίζουν σαν «σωτηρία» την εξαθλιωτική απομόνωση, κατά το πρότυπο άλλοτε της Aλβανίας και της Kούβας, οι δε το ραγιαδισμό της αδιαπραγμάτευτης υποταγής στην αδίστακτη ανθρωποκτόνο τοκογλυφία.
Oι θαυμαστές του αχαλίνωτου καπιταλισμού ταυτίζονται απροκάλυπτα με τους θιασώτες των «οραμάτων» της κάποτε σταλινικής μονοτροπίας. Tο (αφελές ή αμειβόμενο) θάμβος για την υπέρτατη αυθεντία ιδιωτικών «οίκων αξιολόγησης» κρατών και κοινωνιών, καταδίκης λαών στο κάτεργο της πείνας και του απελπισμού, εξομοιώνεται απολύτως με τις παραισθησιογόνες ιδεοληψίες της Παπαρήγα και του Tσίπρα.
Tι διαφέρουν οι σημερινές «θεραπείες σοκ» μεθοδικά οργανωμένες σε αόρατα κέντρα αποφάσεων των «αγορών», από τις μεθοδικές σφαγές εκατομμυρίων κουλάκων προκειμένου να εφαρμοστεί η Nέα Aγροτική Πολιτική του Λένιν, ή το Πρόγραμμα Eκβιομηχάνισης του Στάλιν;
Xρειάζονται πολλές γενιές για να ξαναγεννηθεί Eλληνισμός στην καμένη ελλαδική γη. Nαι, θα ψηφίσουμε για άλλη μια φορά ολότελα απελπισμένοι, για άλλη μια φορά το σιχαμερό μη χείρον. Aλλά να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι η ριζοσπαστικότερη αντίστασή μας είναι μόνο η «υπαρξιακή»: αλλαγή προσωπικής στάσης απέναντι στη μοίρα να γεννηθούμε Eλληνες.
Mη χάνουμε πολύτιμα της προσωπικής ζωής μας χρόνια δίχως την επίγνωση, ότι η ελληνικότητα είναι προσωπική ανακάλυψη, είναι έρωτας, όχι δεδομένη καταγωγή. Oτι αξίζει να τη ζήσεις, όποιος ηλίθιος ή απατεώνας κι αν σε κυβερνάει, μεθώντας με τη γλώσσα της, αφομοιώνοντας την αρχοντιά της ιστορίας της, έκθαμβος συνεχώς με το αποκαλυπτικό κάλλος της Tέχνης της, ερωτευμένος ακατάπαυστα με τη σοφία που ενηλικίωσε την ανθρώπινη αναζήτηση. ….
Κομμάτια από τον Γιανναρά, σήμερα.

ΥΓ… Τι να πεις ;
Μας λείπει η κατανόηση ακόμα και η ψυχαναλυτική…
Όχι πλέον πειθαρχία σε νεκρές ιδεολογίες.
Όχι επιστροφή σε παλαιές βεβαιότητες.
Μπορεί να μας καταπραΰνουν ψυχολογικά,
Όμως θολώνουν τα μάτια μας,
Αμβλύνουν την κρίση μας,
Μειώνουν την ικανότητα μας να διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά τα τόσο περίπλοκα κοινωνικά φαινόμενα…

Νέο λεξιλόγιο λοιπόν, νέες νοητικές και εννοιολογικές διακρίσεις….
Καινούργια εργαλεία.
Τα έχουμε ανάγκη.

Ανώνυμος είπε...

Μίλτο θαυμάσιες οι φωτογραφίες σου από την Παλιά. Σ' ευχαριστούμε

filoiko είπε...

Εκεί κάπου κοντα στην γειτονιά της αμυγδαλιάς της φωτογραφίας μείναμε κανά χρόνο όταν εγώ ημουν 2-3 χρονών.
Πιθανόν το σπίτι που μέναμε να μην υπάρχει σήμερα.
Ετσι ελάχιστα θυμάμαι από την παλιά Παλιά Φιλιππιάδα.

Βγήκα πριν λίγο με ομπρέλλα να πάρω ψωμί.
Βρέχει και απ τα μπουμπουνιτά το σκυλί έχει κολλήσει στα πόδια μου
κάτω απ το γραφείο.

Οπου νάναι μέχρι 10 του μήνα περιμένουμε και τους πελαργούς.

Καλημέρα,καλή βδομάδα.

Ανώνυμος είπε...

Μη σας ξεγελάει ο καιρός.
Πίσω από τα σύννεφα είναι ο ήλιος.
Και ποιος να ξέρει στο βλέμμα Του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας;

Καλημέρα!!!

o pitsirikos

Ανώνυμος είπε...

Πολύ μελάνι έχει χυθεί, σχετικά με το ερώτημα «Πώς φθάσαμε ως εδώ;»
Πολλές θεωρίες συνομωσίας έχουν υφανθεί. «Φταίει ο σιωνιστής Σημίτης, φταίει ο ανεπαρκής Κωστάκης και ο αμερικανοθρεμμένος Γιωργάκης».Επειδή, όλα ξεκινούν από το αρχικό κύτταρο της κοινωνίας που είναι ο πολίτης, ας δούμε σε τι μπορεί να φταίμε και εμείς.
Η αφορμή για την κριτική αυτή, μού δόθηκε από τον Δήμος Ζηρού.
Συγκεκριμένα, μού ήρθε ο λογαριασμός του νερού. Εκεί διαπίστωσα πως ο λογαριασμός ήταν διπλάσιος από τις προηγούμενες φορές. Αυτή η αύξηση οφειλόταν στην ενσωμάτωση στο λογαριασμό των τελών αποχέτευσης.
Το άσχημο, όμως, είναι πως αυτό το τέλος το πληρώνουν μόνο αυτοί που, συνδεόμενοι με τον βιολογικό, έπραξαν το αυτονόητο και πήγαν στο Δήμο για να πληρώσουν το τέλος σύνδεσης (400-500 ευρώ). Αυτοί οι ενσυνείδητοι πολίτες, είναι αυτοί που πληρώνουν τώρα διπλάσιο ποσό από τους «άλλους».
Οι «άλλοι» είναι αυτοί που ενώ συνδέθηκαν μόνοι τους δεν πήγαν στο Δήμο να αποδώσουν τα χρήματα.
Ο Δήμος, βέβαια, θέλει να τα έχει καλά με όλους τους πολίτες και δεν εφαρμόζει τον Νόμο. Ο Νόμος προβλέπει υποχρεωτική σύνδεση όλων των νοικοκυριών, γιατί με τη χρήση των βόθρων ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ ο υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής μας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Υπάρχει μια μειοψηφία πολιτών που είναι εν τάξει στις υποχρεώσεις της προς το κράτος και μια πλειοψηφία, που όταν της δίνει την ευκαιρία ένας ανεπαρκής οργανισμός, κοιτάζει πώς θα κλέψει το κράτος.
Μην απορούμε, λοιπόν, πώς φθάσαμε ως εδώ. Δεν φταίνε ΜΟΝΟ οι πολιτικοί!

Ανώνυμος είπε...

Η στάση του Νταλάρα να συνεχίσει το τραγούδι μετά το γιαούρτι έβαλε τον πήχη ψηλά. Θα γιαουρτώνεις πολιτικούς και θα λένε κάνα ζεϊμπέκικο.

pitsirikos

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά.

Προδότης και δοσίλογος ΚΑΙ ο Νταλάρας.

Σύμφωνα με αυτούς που κρατούν τον πήχη χαμηλά επειδή ίσως δεν γνωρίζουν ζειμπέκικο παρά μόνο καλαματιανό.

Ελληνάρες μου...

ΥΓ

Να συμφωνήσουμε με τον όρο νταλαροειδές άλλα αν θυμάμαι καλά βουλευτής υπήρξε ο ΣΠΙΘΑτος ΑΝΤΙ -Μνημονιακός Μίκης που αναδρομικά ζητά και την βουλευτική του αποζημίωση ο καημένος που δεν χρηματοδοτήθηκε καθόλου από το σύστημα, και όχι ο Νταλάρας.

Ανώνυμος είπε...

Μην ξεχάσουμε.

Σαφέστατα, αν και συγκαλυμένα, δείγματα ότι τάσεται αναφανδόν κατά του μνημονίου έδωσε και ο Μιχάλης. Ο δικός μας βρε, όχι ο Χρυσοχοίδης.

Ο δικός μας διαβάζει χωρίς σταματημό.

Ανώνυμος είπε...

«Νέα Αγροτική Πολιτική του Λένιν, ή το Πρόγραμμα Εκβιομηχάνισης του Στάλιν;»
(Γιανναράς)
ή
«τον σκοτωμένο τι τιμή να τον ξανασκοτώσεις»
(Ευριπίδης)

Κατά τα γνωστά ηθικίστικα-απολίτικα του Φαναριώτη και μόνιμου αρθρογράφου του Αλαφούζου κυρίου Γιανναρά.
Αφού σε άλλα άρθρα του κατατροπώνει το «Νεοελληνικό Κρατίδιο», που ήταν «καταγωγικά αφελληνισμένο» καταλήγει ότι «αντίστασή μας είναι μόνο η «υπαρξιακή»: αλλαγή προσωπικής στάσης απέναντι στη μοίρα να γεννηθούμε Έλληνες.»
Άλλη μια συμβουλή μίσους στο κακό (;) έθνος γενικότερα (που κατά την άποψη του κυρίου Γιανναρά δεν έλκει από την Ελληνική Αρχαιότητα), και ειδικότερα στο Ελληνικό Έθνος.
Η « ΄΄υπαρξιακή΄΄ αλλαγή» είναι μια ηθικίστικη συμβουλή ιδιώτευσης, συνώνυμη με τις οδηγίες διαφόρων σεχτών –κυρίως ινδουιστικής προέλευσης- που προτείνουν ατέρμονες τεχνικές «αυτοβελτίωσης».
Το ελληνικό κοσμοείδωλο και οι Έλληνες πρόγονοί μας (μυθικοί και ιστορικοί) απορρίπτουν κατηγορηματικά τον ηθικισμό: Ο Ηρακλής παρόλο που σκότωσε τα παιδιά του δικαιώθηκε ως ημίθεος. Η Γραφή εξαίρει τον Τελώνη, τον Ληστή και την Πόρνη. Και τέλος οι Επαναστάτες του 1821 με το προτεσταντικό σύστημα ηθικής θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, και να απαξιωθούν σαν: «μισθοφόροι, αργυραμοιβοί, νόθοι, γυναικάδες, βωμολόχοι…».
Αυτοί οι Έλληνες άγιασαν μέσα από τον αγώνα και όχι από την «αυτοβελτίωση».
Αυτή την απλή προϋπόθεση δεν μπορεί να την εννοήσει, βέβαια, κάποιος συστηματικά απών από κάθε αγώνα του λαού μας και ιδεολογικά εχθρικός σε κάθε συλλογικό – άρα και στο έθνος που είναι το υπέρτερο συλλογικό.
Επειδή εμείς είμαστε υπερήφανοι για τους προγόνους μας, γνωρίζουμε τι είναι ελληνικότητα όχι σαν «ορισμός» αλλά ως μίμηση «των εκείνων πράξεων»: του Καραϊσκάκη, του Κολοκοτρώνη, του Κανάρη, του Μακρυγιάννη, του Βελουχιώτη, του Ζέρβα, του Πέτρουλα, του Παναγούλη…
Δικό μας το Έθνος (με την Αριστερά και την Δεξιά του, εξ ίσου τιμημένες, όταν συμμετέχουν στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες και κυρίως όταν απωθούν τους ξένους επυλίδες και τις «γυάλινες χάντρες τους»• δικές μας και οι «αμαρτίες» (συλλογικές ή ατομικές), αναπόφευκτες άλλωστε σύμφωνα με την έννοια της Πτώσης, που διαπερνά τη χριστιανική και ελληνική αντίληψη• δική μας τέλος και η Ανάσταση που ακολουθεί την Πτώση!
Σχολιαστής

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΦΙΛΟ ΜΙΛΤΟ ΤΗΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ FILOIKO
S T A Y L O S