ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ


Του Ηπειρώτη Λογοτέχνη Τάσου Πορφύρη
      To πατρικό μου σπίτι στην Αθήνα «έζησε» από το 1949 έως το 2010 που κατεδαφίστηκε και πουλήθηκε το οικόπεδό του. Έχω μια φωτογραφία του και της μπουλντόζας που περίμενε με αναμμένη μηχανή στο πεζοδρόμιό του έτοιμη να πιάσει δουλειά, ανοιγοκλείνοντας τις γυαλιστερές της μασέλες. Στο βάθος ο κήπος με την κληματαριά που απ' τα σταφύλια της τα μοσχάτα η Μάνα έφτιαχνε στο υπόγειο πετιμέζι και σιουμπέκια. Υπήρχε και η γαζία για να μοσχοβολάει ο τόπος, μια τριανταφυλλιά πλάι στο μπαλκόνι της κρεβατοκάμαρας των γονιών μας, τρεις λεμονιές πλάι στη μεσοτοιχία -η δική μου, της Αλεξάνδρας και του Λευτέρη- και στο βάθος μια πελώρια μανταρινιά με τους καρπούς της να φέγγουν όλες τις νύχτες του χειμώνα.
     Το σπίτι είχε από καιρό «φύγει» από το χώρο του κι είχε στρατοπεδεύσει μέσα μου. Φοβήθηκε τις γύρω πολυκατοικίες, αυτές τις
αρχοντοχωριάτισσες που νόμιζαν ότι τα πάντα ήταν ζήτημα ύψους, που το είχαν περικυκλώσει ασφυκτικά και το απειλούσαν με τον όγκο τους. Στο καινούργιο «οικόπεδο» ένιωθε σιγουριά και ασφάλεια. Και για μένα ήταν μια ξεχωριστή συντροφιά. Όταν στα όνειρά του ξαναζωντάνευαν γεγονότα με ξυπνούσε και ξαναγύριζα μαζί του σ' εκείνες τις μέρες, στον απολεσθέντα παράδεισό μου και δεν τ' άντεχα.
      Του πρότεινα να μετακομίσει κάπου αλλού · συγκεκριμένα, στο οικόπεδο του άλλου πατρικού, του χτισμένου στον Άγιο Κοσμά Πωγωνίου το 1823. Υπήρχε αρκετός χώρος και για τα δυο. Στην ανάγκη θα του «στρώναμε» στον κήπο ανάμεσα στα δέντρα. Ήταν ο προπάππος του και θα 'χε ένα σωρό ιστορίες να του διηγηθεί. Ξέχωρα που θα το πήγαινε κοντινές διαδρομές στη Νεμέρτσκα, στο Πάπιγκο, στον Βοϊδομάτη, στον Αώο. Τίποτα δεν ωφέλησε. Ακόμα κι όταν του πρότεινα να το στείλω με τον Πήγασο στα σπίτια του ποιητή απ' το Μαυρονόρος Θανάση Τζούλη:

... που ξενυχτούν απλωμένα στα γειτονικά βουνά
όταν φύγουν οι άνθρωποι
0α φυτρώσουν δέντρα μέσα στα σπίτια
θα βγαίνουν τα κλωνάρια
από τα παράθυρα τα γεμάτα καταιγίδες...

     Από την άλλη, σκέφτομαι πώς τόσα χρόνια τα κατοικούσαμε. Δέχονταν αδιαμαρτύρητα τις παρατηρήσεις μας για ένα σωρό λόγους όπως όταν ζεσταινόμασταν, κρυώναμε, γλιστρούσαμε στις πλάκες της σάλας και δεχόμασταν τις στάλες της βροχής όταν μετατοπιζόταν κάποια πλάκα της σκεπής. Καιρός λοιπόν να μας κατοικήσουν κι αυτά με τη σειρά τους για όσα χρόνια αντέξουμε. Γι' αυτό και σε ανύποπτο χρόνο ακούγονται πολυφωνικά μοιρολόγια κι οι γύρω μου -αν υπάρχουν εκείνη τη στιγμή- με κοιτούν με περιέργεια ανάμικτη με έκπληξη. Προσπαθώ να υποκριθώ ότι δεν συμβαίνει τίποτα και ανοίγω με νωχελικές κινήσεις το κινητό μου ώστε να φανεί ότι απ' αυτό προέρχεται η μελωδία.
     Μια άλλη άποψη για τα σπίτια υιοθετεί η ποιήτρια Μελισσάνθη -κατά κόσμον Ήβη Σκανδαλάκη-:

Δεν είμαστε δεν βρισκόμαστε
πουθενά
Τα σπίτια που κατοικούσαμε
έκοψαν τα σκοινιά που τα κρατούσαν
αγκυροβολημένα

Ελεύθερα τώρα κυματίζουν στο κενό
ξεθωριασμένα σκηνικά
ο άνεμος τα ξεσήκωσε και τα πήρε
μ' όλα τα υπάρχοντά μας

Εξαφανίστηκαν μες σε μια νύχτα
Διαλύθηκαν καθώς τ' αλάτι στο νερό
Υπήρξαν, δεν υπάρχουν πια
Δεν είναι.

     Αυτήν την απώλεια θα μπορούσα να την πω λυτρωτική. Βέβαια το τίμημα σε πόνο θα 'ταν υποθέτω πολύ μεγάλο για το πρώτο διάστημα, όμως η κραυγή θα 'δινε τη σειρά της σε αναφιλητά, σε κείνα τα μακρόσυρτα που δεν λένε να τελειώσουν ποτέ, όσο υπάρχει ανάσα που τα τροφοδοτεί.
     Προσωπικά τα σπίτια υπάρχουν ακόμα · είναι όπως ήταν · και με τηλέφωνο · και δεχόμουν γι' αυτό τα αγοραία σχόλια των ηλιθίων:
Τι το θες το τηλέφωνο στο χωριό -μου 'λεγαν- ένα μήνα
Όλον κι όλον το χρησιμοποιείς και θα πληρώνεις
πάγια για δώδεκα κι εγώ χαιρόμουνα πως τους είχα δώσει
την εντύπωση ενός υποκειμένου σαν ελόγου τους πως
κανένας τους δεν μπορούσε να ανιχνεύσει το μέσα δάσος μου.
Έτσι χαιρόμουνα την απεριόριστη έκταση της ελευθερίας
τηλεφωνώντας τους έντεκα μήνες στο σπίτι μου να το ακούσω πώς
περνά μόνο κι εγκαταλειμμένο να το παρηγορώ να μου
απαντάει με σπασμένη φωνή να μπαίνουν στη γραμμή ο Βοριάς
κι ο Νόστος διεκδικώντας ο καθένας για λογαριασμό του
να προσπαθώ να το ξαναπιάσω και να βουίζει παίρνω τον
Ο.Τ.Ε. ανησυχώντας μου απαντάει πως υπάρχει βλάβη στο
Δίκτυο προερχόμενη από θεομηνία να προσπαθήσω αύριο ...

     Αυτή η έγνοια για τα παλιά σπίτια στην Επαρχία ή για εκείνα που μας βαραίνουν το στέρνο αυτοί οι ατέρμονες κοχλίες να φτάνουν ως τον πυρήνα της μνήμης όπου δοκιμάζονται οι αντοχές μας, δεν είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας συμβεί. Θα μπορούσαμε με άνεση και με συναίσθηση του συμφέροντός μας να τα πουλήσουμε ή να τα αφήσουμε να «πέσουν» όταν γίνεται ασύμφορη η συντήρησή τους. Νομίζω πως οι ποιητές τουλάχιστον δεν χρησιμοποίησαν ποτέ λογιστικά βιβλία με Δούναι και Λαβείν. Γιατί λογιστικά βιβλία μονάχα με τη στήλη Δούναι δεν υπάρχουν. Γι' αυτό και. οι ποιητές είναι πάντα «χρεωμένοι» και δεν μπορούν να δουν μιαν άσπρη μέρα γιατί οι «περιουσίες» τους βουνά, ποτάμια, άνεμοι και νταμάρια με πέτρες «ασήκωτες».
     Και τα παλιά σπίτια «απλωμένα στα γειτονικά βουνά» κι οι ποιητές αποποιήθηκαν τίτλους και δεν μπορούν να διώξουν ζώα, πουλιά και δέντρα που τα κατοικούν και δεν μπορούν ούτε τα μεγάλα φίδια που λιάζονται στις πλάκες ακοίμητοι φρουροί του «θησαυρού» τους. Γιατί κατάγονται από κείνα τα «σπιτικά» που 'πιναν το γάλα -π' άφηνε η Μάκω Σιούλενα σ' ένα τσίγκινο βαθύ πιάτο- στη στρίκα πίσω απ' το φτυάρι.
αναρτήθηκε σε http://www.giannena-e.gr

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...φοβηθηκε τις γυρω πολυκατοικιες,αυτες τις αρχοντοχωριατισσες που νομιζουν οτι τα παντα ηταν ζητημα υψους,που το ειχαν περικυκλωσει ασφυκτικα και το απειλουσαν με τον ογκο τους...καλοφτιαγμενο κειμενο και τοπικα επικαιρο.

filoiko είπε...

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012 και ώρα 18 : 00 έχει Δημοτικό Συμβούλιο:

1. Αποδοχή ποσού 69.632,96 € από το Υπουργείο Εσωτερικών ( 39.688,99 € για κάλυψη λειτουργικών δαπανών και 29.943,98 € για επενδύσεις – έργα ), έναντι του συνολικού ποσού της Δ΄ δόσης έτους 2012 για την εξόφληση των πάσης φύσεως οφειλών του Ελληνικού Δημοσίου προς τους Ο.Τ.Α.
2. Αποδοχή ποσού 25.700,00 € από το Υπουργείο Εσωτερικών για κάλυψη δαπανών μεταφοράς μαθητών
3. Αποδοχή χρηματοδότησης ποσού 400.000,00 € από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα « Θεσσαλίας – Στερεάς Ελλάδας – Ηπείρου 2007 – 2013 » για πληρωμή λογαριασμών του έργου : « Βελτίωση και εκσυγχρονισμός εξωτερικού και εσωτερικού δικτύου ύδρευσης οικισμού Πέτα » και ορισμός υπολόγου διαχειριστή
4. Αποδοχή απόφασης ένταξης στο Πρόγραμμα « Αγροτική Ανάπτυξη της Ελλάδας 2007 – 2013 » της πράξης με τίτλο : « Πυροπροστασία Δάσους Ζηρού », αποδοχή των ειδικών όρων αυτής και εξουσιοδότηση του Δημάρχου για την υπογραφή του Συμφώνου Αποδοχής των όρων ένταξής της
5. Απόδοση χορηγίας 3.000,00 € από την Εθνική Τράπεζα για έκδοση λευκώματος
6. Ενίσχυση κωδικών αριθμών προϋπολογισμού του Δήμου οικονομικού έτους 2012
7. Έγκριση προμηθειών, υπηρεσιών – εργασιών και ανάθεση αυτών
8. Τροποποίηση Τεχνικού προγράμματος, αναμόρφωση του προϋπολογισμού
9. Τροποποίηση της αριθ. 61/2012 προηγούμενης Απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα : « Εισήγηση για την αλλαγή προσωνυμίας του Γυμνασίου και Λυκείου Θεσπρωτικού »


10. Έγκριση μελετών έργων των οποίων η υποβολή πρότασης για ένταξή τους στο Τοπικό Πρόγραμμα Προσέγγισης LEADER εγκρίθηκε με την αριθ. 192/2012 προηγούμενη Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου
11. Έγκριση πρωτοκόλλου οριστικής παραλαβής του έργου : « Ανάπλαση Βόρειας εισόδου Θεσπρωτικού »
12. Έγκριση πρωτοκόλλου προσωρινής παραλαβής του έργου : « Διαμόρφωση χώρων Νεκροταφείου Κρανέας »
13. Εξέταση αιτήσεως Αθανασιάδη Μαρίας και Καλογριά Βασιλείας

filoiko είπε...


-Ξέρεις τι μου χε πει κάποτε ο πατέρας σου:

-Δίχως ΟΥΖΟ ΟΥ ΖΩ.

καθόταν στο διπλανό τραπέζι στο καφενείο πριν λίγο μεσημέρι Πέμπτη 25 Οκτ 2012

Ανώνυμος είπε...

Εντόπισα σήμερα δίπλα σε κάδο σκουπιδιών μπάζα με αμίαντο, που βρίσκεται στη στροφή πριν την ανηφόρα του κριτσιβέλλα. Νομίζω οτι εκεί κοντά είχε κήπο ο συχωρεμένος Οδυσσέας Ντούπης. Ο αμίαντος είναι άκρως επιβλαβές υλικό για την υγεία (εισπνοή - κατάποση) η δε θραύση του δημιουργεί κονιορτοποιημένες ίνες που μεταφέρονται στην ανθρώπινο οργανισμό με τον αέρα και την τροφή. Κάποιοι συμπολίτες μας πιθανόν δεν το γνωρίζουν οτι εκτέθηκαν ήδη και πρέπει να ενημερωθούν άμεσα για να μην υπάρξει περαιτέρω έκθεση ατόμων (είτε στο χώρο που έγινε η θραύση είτε στο σημείο που έχει εναποτεθεί). Ψάξε στο google να δείς για τι πράγμα μιλάμε... Δυστυχώς ο αμίαντος είναι ακόμη εκεί και θέλει ειδική μεταφορά και ειδικό καθαρισμό του σημείου. ΑΜΕΣΑ

"Α"