ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Γιατί ο μαραθώνιος είναι τόσο δημοφιλής;

του Δημήτρη Κουρέτα 
Πριν λίγες μέρες στον τερματισμό στο Παναθηναικό Στάδιο, περπατώντας την ευθεία μέχρι να πάμε τα αλλάξουμε ρούχα στου Φωκιανού απέναντι, πρέπει να συνάντησα όσα γνωστά ,φιλικά και δικά μου άτομα ,  δεν εχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου σε τόσο σύντομο χρονικό  διάστημα. Εκτός από τη γυναίκα μου που με κέρδισε και με περίμενε, βρήκα μια πρώτη μου ξαδέλφη που είχα να τη δώ πολλά χρόνια που έτρεξε, τον πρώτο μου προπονητή όταν ήμουν αθλητής στίβου στην Παναχαική το 1980, τον φίλο και συμμαθητή μου Σπύρο Ανδριόπουλο κάτοχο του ρεκόρ στον μαραθώνιο, φοιτητές μου νυν και πρώην και δεκάδες άλλους. Δεν υπάρχει άλλη διαδικασία στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου που να
αγκαλιάζεσαι στον τερματισμό με τον συναθλητή σου με τέτοια χαρά. Χωρίς να ξέρεις ποιος είναι που δουλεύει, τι κόμμα υποστηρίζει, ποσα χρήματα έχει , αν είναι φοροφυγάς , κλπ. Δεν υπάρχει ούτε πιστεύω θα υπάρξει κοινωνική διαδικασία που ενώνει ετσι τους ανθρώπους όσο η συμμετοχή σε αγώνες μεγάλων αποστάσεων και δη στον μαραθώνιο. Είναι η κοινή προσπάθεια που βλέπεις τον άλλον να είναι κατάκοπος όπως εσύ , ράκος , έτοιμος να καταρρεύσει, και ξέρεις ότι εκανε ότι και εσύ. Το είδες μόλις. Και τον αγκαλιάζεις και τον φιλάς. Χωρίς να τον ξέρεις. Γνωρίζοντας ότι πιθανότατα δεν θα τον ξαναδείς. Ισως σε κάποιο άλλο τερματισμό.Δεν είναι βέβαια μόνο αυτή η συγκίνηση που κάνει όσους εχουν τρέξει να ' κολλάνε' με τις μεγάλες αποστάσεις και να τρέχουν.
Στη ζωή του ο σύγχρονος άνθρωπος , ιδίως στην εποχή μας εχει διάφορους κύκλους κοινωνικής εμπλοκής , τη δουλειά του, την οικογένεια του, τη σχέση του με τα προσφιλή και αγαπημένα πρόσωπα όπως η γυναίκα τα παιδιά οι γονείς. Από όλες αυτές τις σχέσεις και δραστηριότητες ανακαλύπτει σε διάφορες εποχές ότι η ικανοποίηση είναι τελικά υπό αίρεση. Είτε πρόκειται για την ικανοποίηση και την αποδοχή που θα πάρει το σύγχρονο άτομο από την επαγγελματική του επιτυχία, από την συναισθηματική του σχέση, από την αποδοχή του στον κοινωνικό του περίγυρο. Όμως υπάρχει κάτι που αν το βιώσει δεν θα το αφήσει. Θα το αναζητά ξανά και ξανά. Γιατί του προσφέρει ικανοποίηση de facto. Είναι το καταφύγιο του τις μοναχικές ώρες που τρέχει. Και αυτή η ικανοποίηση είναι κάτι  που έρχεται σε κάπως μεγάλη ηλικία , και για αυτό το λόγο το τρέξιμο σε αιχμαλωτίζει κάπως μεγάλο. Γιατί τότε έρχεται σαν φάρμακο, σαν να το είχε κάποιος εφεύρει και στο κρατούσε κρυφό , περίμενε να στο δώσει όταν πραγματικά θα το εκτιμούσες. Ο αθλητισμός στη μικρή ηλικία εχει άλλα στοιχεία , τελείως διαφορετικά από το να το κάνεις σε μεγάλη. Σε μικρή ηλικία δεν σου βελτιώνει το χαρακτήρα, απλά στον αποκαλύπτει. Στην μεγάλη ηλικία είναι συντροφιά , καταφύγιο και δευτερευόντως βελτιωτής της υγείας. Βέβαια όσοι τον διαφημίζουν συνήθως το κάνουν στο πλαίσιο της δουλειάς τους να προβάλλουν τον μαραθώνιο, και συνήθως δεν έχουν βιωματική σχέση με αυτόν. Οπότε λένε στα συνθήματα 'τρέξε για την υγεία σου' ή γίνε μέρος του θρύλου' ή κάτι τέτοια συνθήματα επικού περιεχομένου. Ενώ το απόλυτο σύνθημα για κάποιον που ξέρει θα ήταν κάτι ας πούμε ' άκουσε την ιστορία του διπλανού σου δρομέα , γιατί τρέχει άραγε?'. Κάτι τέτοιο ως σύνθημα θα ήταν ελκυστικό για τους μυημένους και ερωτεύσιμο για τους αρχάριους .
Ένα παράπονο όμως . Πρωτότρεξα στον Μαραθώνιο της Αθήνας το 1981. Δυό μέρες μετα τις εκλογές που κέρδισε το ΠΑΣΟΚ. Ηταν ημέρα Τρίτη. Είχαμε συμμετάσχει περίπου 600 άτομα. Μετα την Αγία Παρασκευή ήταν εξίσου άθλος να τερματίσεις αλλά και να μην σε χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο , μιας και δεν κοβόταν η κυκλοφορία τότε. Τα τελευταία χρόνια ο ΣΕΓΑΣ εχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά με τον Μαραθώνιο. Χίλια μπράβο . Όμως κάποια στιγμή θα ήθελα να κάνουμε στην Ελλάδα , όπως λέμε London School of Economics και γεμίζει το στόμα, να πούμε Σχολή Μαραθωνίου ή κάτι τέτοιο. Η οποία να ασχολείται με ισως ότι πλέον μας εχει απομείνει. Και να ασχολείται από το να διδάσκει σε προπονητές τα πάντα για τον μαραθώνιο, μέχρι να εξηγεί σε όλο τον κόσμο τι κεφάλαιο είναι για την ανθρωπότητα ο Μαραθώνιος . Μέχρι να εξηγεί στους νεοέλληνες τι σημαίνει ο Μαραθώνιος δρόμος. Και τι θα μπορούσε να σημαίνει για αυτούς.
 Ο Δημήτρης Κουρέτας είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και πρόεδρος του Συλλόγου Μαραθωνοδρόμων Λάρισας.http://www.runningnews.gr

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΘΝΙΚΟΣ 1969, μονο 3 σχολια: α)ο βασ. καραμουτσιος πριν γινει δημοσιος υπαλληλος δεν ειχε κοιλια! β)τον συχωρεμενο τον νωλια δικαια τον φωναζαν "ντραμντζάνα"! κ γ) ο γ.ροντογιαννης ειναι (σχεδον) ιδιος αν κι εχουν περασει 43 ΧΡΟΝΙΑ !!!

filoiko είπε...

Ο Ροντογιάννης εκτός από ποδόσφαιρο επαιζε ωραίο βόλευ και είχε καλή επίδοση στο αλμα σε υψος στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασιου.Στην ίδια φωτογραφία βλέπουμε και τρεις 15ρηδες να παίζουν στον Εθνικό
και ήταν στην βασική ομάδα.Οι Στέλιος Σούλτης,Σπύρο Πήλιος και Βαγγέλης Βασιλείου.Στέλιος σεντερ φορ,Πήλιος αριστερό εξτρέμ και ο Τσίας πίσω σεντερ μπακ.

filoiko είπε...

Στο ίδιο γήπεδο έπαιζε ο Εθνικός και τότε.
Αλλά δεν υπήρχαν κερκίδες και βέβαια δεν ηταν με χορτάρι αλλά με χώμα,χαλίκι.Και οταν έβρεχε καταλαβαίνετε τι γινόταν,όλο το γήπεδο λάσπη.
Τα αποδυτήρια του Εθνικού ήταν στην Μπιζανίου δίπλα στο παλιό Δημαρχείο-Γυμνάσιο τότε.Η φιλοξενούμενη ομάδα αλλαζε μέσα στο πούλμαν.Οπως και οι διαιτητές στα ταξί.
Αλλό ένα χαρακτηριστικό που θυμάμαι είναι το εξής:
-σε κάθε αγώνα του Εθνικού μέσα στο γήπεδο δίπλα στον πάγκο όρθιος ηταν πάντα και ο Χρήστος Γεωργακόπουλος για να βγάζει φωτογραφίες.(σιγά μη νοιαστεί κανείς για το σημαντικό φωτογραφικό αρχείο του!!!!)
Ο Χρήστος λοιπόν όταν παρακολουθούσε το ματς αντιδρούσε μιμητικά στις κινήσεις των παικτών.Δηλαδή όταν έκανε σουτ κάποιος παιχτης μας μέσα στην περιοχή μηχανικά και ο Χρήστος
σήκωνε το πόδι για σουτ.Τον είχαμε πάρει χαμπάρι ο δε Βασίλης Σιαφάκας που και που ακουγόταν να φωνάζει:-Βάρα Χρήστο.

filoiko είπε...

το διάβασα στο facebook:

Aύριο βράδυ Δευτέρα 19 11 2012 στην εκπομπή "Ο Κόσμος των Σπορ" στο ART TV θα είναι καλεσμένοι ο Πρόεδρος της ομάδας μας, Θανάσης Λιόντος και ο προπονητής των ακαδημιών του Εθνικού, Ανδριανός Παπαδήμας.

filoiko είπε...

Με αφορμή την φωτογραφία του Εθνικού του 1969.
Αριστερά στη φωτογραφία είναι με πολιτικά ο Ντίνος Παπαδήμας.Προφανώς θα ήταν στη Διοίκηση και βγήκε φωτογραφία με την ομάδα.
Και τα τρία παιδιά του παίξαν στον Εθνικό,αγαπάνε και βοηθούν και τώρα όσο μπορούν και ο μικρότερος Ανδριανός είναι τώρα υπεύθυνος στην λεγόμενη ακαδημία του Εθνικού για νέα ταλέντα.Αξιο νομίζω σχολιασμού.

Ανώνυμος είπε...

ολα τα σχολια αποψε ωραια! μπραβο μιλτο με εκανες κ γελασα: βαρα χρηστο!!!.... Τ.

filoiko είπε...

Το διάβασα το πρωί και γέλασα:
...Πανηγυρική πρόκριση για τις 16 καλύτερες ομάδες του Τσάλεντζ Καπ γυναικών στο χάντμπολ πήρε η Φέτα Ήπειρος Αναγέννηση Άρτας


Για σκεφτείτε να μετονομασθεί κάποια στιγμή ο Εθνικός σε:
Ξυνόγαλο Δωδωνη Εθνικός Φιλιππιάδας

filoiko είπε...

Το πρωί πετάχτηκα για μια δουλειά στα Γιάννενα.Βρήκα μεγάλη ουρά από
Πλατανάκια και πάνω επειδή προπορευοταν τρεις νταλίκες.Μέχρι την ανηφόρα της Κανέττας με τίποτα δεν μπορούσες να κάνεις προσπέραση.Σίγουρα σε χρόνο έχασα κανα τέταρτο.Εξήντα χρόνια δρόμος στο ίδιο χάλι και το πιο σοβαρό
γεμάτος …εκκλησάκια.
Στην επιστροφή-τοχω ξανακάνει-εστριψα στο Ροβίλιστο
και ηρθα από Πέντε Πηγάδια,Γοργόμυλο,Καμπή.
Επειδή το τσέκαρα από εκεί είναι ένα χιλιόμετρο λιγότερο αλλά ο χρόνος είναι ιδιος.Στο δρόμο διασταυρώθηκα μόνο με ένα κοπάδι γίδια και ένα αυτοκίνητο στην Καμπή.Και ένοιωθα και ασφαλής το πιο σοβαρό.Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

filoiko είπε...

Τυχαία συναντήθηκα προχθές στην αγορά με τον Φαίδωνα τον Κακκάβα.
Μου λέει ο Φαίδωνας:
-πριν κανά δίμηνο είχες βάλει στο filoiko μια φωτογραφία δεκαετίας 50 με κορίτσια στη Λειτανία και δίπλα τους ένας μαθητής Γυμνασίου με γυρισμένη την πλάτη αμέριμνος
...πραγματοποιούσε σωματική ανάγκη.Δεν μουτοπε έτσι βέβαια.Του υποσχέθηκα θα την βρω και θα κάνω ανάρτηση.
Πράγματι την βρήκα την έβαλα σήμερα αλλά δεν νομίζω ναναι έτσι.
Για ρίξτε μια ματιά.

Ανώνυμος είπε...

μονο αν ηταν ο ιδιος γνωριζει σιγουρα! κ μπροστα στα κοριτσια ο αθεοφοβος!!! Τ.

Ανώνυμος είπε...

Χθες στην εκπομπη εκατογραφια για τα 100 χρονια της Θεσσαλονικης παρουσιαστηκαν δραστηριοτητες απο την ομαδα δρασης ''Η Θεσσαλονικη αλλιως''.Μηπως θα επρεπε να παρουμε καμμια ιδεα μπας και δουμε καποια αλλαγη σαυτη την πολη -χωριο;

Ανώνυμος είπε...

γινε πιο συγκεκριμενος-η, ''...μηπως θα επρεπε να παρουμε καμια ιδεα..." ειναι εντελως "κουλο" αυτο που εννοεις κ μονο εσυ καταλαβαινεις! αν δεν την ειδαμε την εκπομπη, ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΙΔΕΑ??? εσεις που την ειδατε κ ΠΗΡΑΤΕ ΙΔΕΕΣ, εστω, αντιγραφοντές τες, συζητηστε τις, πειτε τις εκει που πρεπει κι επιτελους ξεκινηστε δρασεις αντι να γραφετε Α Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ε Σ.

Ανώνυμος είπε...

Ανθρωπινο κι αληθινο το κειμενο τού Δημητρη Κουρετα "...δεν υπαρχει αλλη διαδικασια στην κοινωνικη ζωη του ανθρωπου που να αγκαλιαζεσαι στον τερματισμο με τον συναθλητη σου με τετοια χαρα...χωρις να τον ξερεις,γνωριζοντας οτι πιθανοτατα δεν θα τον ξαναδεις..." αυτος ειναι ο Μαραθωνιος!

Ανώνυμος είπε...

Ό,τι ιδέες πάντως και να πουμε ,ό,τι και να κανουμε ,δεν νομίζω ότι προκειται να αλλάξει τίποτε.Θα παραμείνει ένα ''χωριό'' που κατά περιόδους αναδύεται αυτή η γουρουνίσια μυρουδιά.

filoiko είπε...

Όταν τερμάτιζε ο Κενυάτης στο Μαραθώνιο με χρόνο 2 ωρες και 10 λεπτά εγώ ήθελα ακόμη αλλα 27 χιλιόμετρα.Είχα υπολογίσει πότε θα τερματίσει και ηξερα ότι το έβλεπαν στην TV τηλεφωνώ στο γυιο μου.

-Ελα ρε Γιώργο που είστε (τους είχα πει όταν τερματίσω να είναι στο Παναθηναικό στάδιο)

Γέλασε και μου είπε:
-Καλά πόσα θες να μας τρελλάνεις;

Ανώνυμος είπε...

ζητω η ΕΛΛΑΣ! το πουλι, ο φυλακας- φανταρος κ ο σωτηρας-παπαδοπουλος δεσποζαν παντου...

Ανώνυμος είπε...

Ο Τατσοπουλος τώρα και στην επαρχια: 25/11 Λάρισα, 30/11 Καρδίτσα, 2/12 Δομοκο 4/12 Γαστουνη 8/12 Ελασσονα 14/12 Κεφαλοβρυσο 15/12 Ανωγεια 17/12 Πορτο Λαγος 20/12 Κορδελιο και θ ακολουθησει και νέα ενημέρωση.

Ανώνυμος είπε...

http://www.fimes.gr/2012/11/tatsopoulos-pidiksei-misi-athina-sxolia-twitter/