ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Οπου πατώ είναι δικός μου δρόμος...


(ένα μικρό απόσπασμα για την Φιλιππιάδα απο το μυθιστόρημα του Γιάννη Καλπούζου Ουρανόπετρα.Η δωδέκατη γενιά)(οι φωτογραφίες είναι απο το αρχείο μας)
…Χωριζόταν η Φιλιππιάδα σε τρία μέρη. Το Ελευθεροχώρι όπου κατοικούσαν περί τους πεντακόσιους Έλληνες, τη Φιλιππιάδα με τριακόσιους πενήντα και τη Νέα Φιλιππιάδα ή Λούρου καζά ή Χαμιδιέ, όπως ονομάστηκε το 1881 όταν μετακινήθηκαν εκεί οι Οθωμανοί της Άρτας μετά την απελευθέρωση της περιοχής ανα­τολικά του Αράχθου. Όσο για τους τετρακόσιους περίπου Οθω­μανούς κατοίκους αναχώρησαν για τα Γιάννινα με την κήρυξη του πολέμου.
Σπίτια πλινθόκτιστα και πέτρινα, δίπατα και τα πιο πολλά ισόγεια, με σαχνισιά, δικτυωτά καφάσια και σπανιότερα με βε­ράντες συναντούσε στο διάβα του. Σχεδόν όλα τα καλά σπίτια ανήκαν στους Οθωμανούς και τα πλιότερα παρέμεναν κλειστά, μην επιτρέποντας ο ελληνικός στρατός να χρησιμοποιηθούν εξόν από ελάχιστα που δόθηκαν στους αξιωματικούς και στη στρα­τιωτική διοίκηση. Τσιφλίκια των Οθωμανών ήταν κι όλες οι γύρωθε γεωργικές εκτάσεις.
Στον φαρδύ εμπορικό δρόμο, τον οποίο είχαν οργώσει τ' άλο­γα και τα κάρα του στρατού, τα σπίτια εναλλάσσονταν με ξενο­δοχεία, χάνια και με καμιά εβδομηνταριά καταστήματα, εργαστήρια και κάθε λογής μικρομάγαζα όθεν εξείχαν στις προσόψεις τσίγκινα σκέπαστρα.
Ρώτησε στα ξενοδοχεία Αβέρωφ, Κέντρον και Νέον ξενοδοχείον το Σύνταγμα, στο χάνι Πουλίση και σε δυο ακόμα. Όλα τα δωμά­τια ήσαν κατειλημμένα από χωρικούς της Ηπείρου, που κατέφυ­γαν στη Φιλιππιάδα να γλιτώσουν απ' τις αγριότητες των Οθω­μανών και των Αλβανών. Επίσης από έλληνες, ευρωπαίους κι αμερικανούς δημοσιογράφους κι αποσταλμένους ξένων κυβερνή­σεων. Το «Μακελειό», κατά πώς ονόμαζαν το μέτωπο του Μπιζανίου, τραβούσε το παγκόσμιο ενδιαφέρον.
Περπάτησε μέχρι τη βορινή πλευρά της κωμόπολης, όπου βρί­σκονταν το τζαμί και τα διώροφα αρχοντικά των Οθωμανών, χτύ­πησε σε δεκάδες σπίτια κι ούτε αχυρώνας διαθέσιμος. Ξεπαγια-σμένος στο τέλος μπήκε σ ένα από τα καφενεία που ήταν μαζε­μένα ολόγυρα στη δεντροφυτεμένη κεντρική πλατεία/Ενα μαγκά­λι ζέσταινε τον κατάμεστο σκοτεινό χώρο, ντουμάνι ο καπνός απ* τα τσιγάρα και τα τσιμπούκια, κι ο θόρυβος των ομιλιών ακου­γόταν ωσάν συνεχής βόμβος.
Ήπιε δυο ρακές και κατόπιν πορεύτηκε ενάμισι χιλιόμετρο έξω απ' το κέντρο της κωμόπολης προς την Παλαιά Φιλιππιάδα: Πα­ρέκει απ τον Άγιο Γεώργιο είχε κατασκευάσει ο στρατός υπαίθριους φούρνους για τον εφοδιασμό του στρατεύματος...-



Δεν υπάρχουν σχόλια: