ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Μελιτζάνες

Ενώ σχεδιάζεται η Νέα Ελλάδα, ενώ χιλιάδες Έλληνες είναι απελπισμένοι ή έξαλλοι από την ανέχεια, ενώ οι αναλύσεις και οι απολύσεις πέφτουν βροχή, εγώ μαζεύω τις μελιτζάνες μου. Ωραίο το γράψιμο, ωραίες και οι αναλύσεις, αλλά τι να τις κάνεις τις μεγάλες ιδέες για την ανατροπή, αν δεν μπορείς να φυτέψεις ούτε μια ντομάτα;
Πάντα εντυπωσιάζομαι για το πόσοι άνθρωποι σου λένε διάφορα επαναστατικά αλλά δεν ξέρουν ούτε αυγό να βράσουν.

Οι άνθρωποι ζητάνε ψωμί αλλά δεν ξέρουν να ζυμώσουν ψωμί. Θέλουν να τους το ζυμώσουν οι άλλοι.
Οι πρόγονοί μας ήξεραν να ζυμώσουν ψωμί. Κι εγώ ξέρω. Και δεν το κάνω θέμα. Ούτε οι πρόγονοί μας το έκαναν.
Στην τελευταία σκηνή της ταινίας «Mediterraneo», οι Ιταλοί στρατιώτες επιστρέφουν ηλικιωμένοι στο Καστελόριζο, κάθονται σε μια αυλή και καθαρίζουν κηπευτικά. Όλη η ουσία της ταινίας -και της ζωής- είναι σε αυτή τη σκηνή.
Πριν μπεις για πάντα μέσα στη γη, καλό είναι να την σκάψεις λίγο. Να της μιλήσεις, να την νιώσεις. Να πιάσεις το χώμα στα χέρια σου.

Τώρα πάω στη θάλασσα, γιατί θα μου λείψει στο χώμα.

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι ζόρικοι οι συμβολισμοί.

Στην καρέκλα που έκατσε ο Αυγερινός, ο άνθρωπος που έκανε νόμο το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ).

Στην καρέκλα που έκατσε ο Γεννηματάς, ο άνθρωπος που εφάρμοσε το ΕΣΥ.

Σε αυτήν την καρέκλα, κάθεται σήμερα ο Γεωργιάδης, το ανθρωπόμορφο που πρώτη του δήλωση ήταν: Αν χρειαστεί να ΚΛΕΙΣΩ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ θα το κάνω.

Και δίπλα του στο Υπουργικό Συμβούλιο η Φώφη, η κόρη του Γεννηματά.

Ζόρικοι οι συμβολισμοί Φώφη μου. Αβάσταχτοι...

Ανώνυμος είπε...

Υπουργός Δημοσίων Έργων ο Χρυσοχοίδης. Ο αδιάβαστος.

Υπουργός Άμυνας ο Αβραμόπουλος. Ο κος τίποτε.

Υπουργός Υγείας ο Γεωργιάδης.

Υπουργός Ανάπτυξης Ο Χατζηδάκης.

Υπουργός Δημόσιας Διοίκησης ο Μητσοτάκης.

Για τους τρείς τελευταίους ομόθυμη η αξιολόγηση. Από κάτι τέτοιους παίρνουν θάρρος και οι υπόλοιποι και ψάχνονται. Εγώ πότε θα γίνω υπουργός.

Σωστά. Τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις υπουργός;

Να μην διαβάζεις.
Να φροντίζεις τον εαυτό σου και μόνον αυτόν.
Να διαλαλείς την ηλιθιότητα σου ως απαράμιλλο προσόν.

Ποια είναι η ουσία που τους συνδέει;

Η σωτηρία της Πατρίδας.

Σωθήκαμε.

Καλύτερα να φυτέψουμε μελιτζάνες.

Ανώνυμος είπε...

τωρα αυτη η φωτογραφια του πανοδημητριου θεωρειται "καλιτεχνικη" ή "διαφημιστικη" για να καταλαβω, γιατι ουτε για "ασπρομαυρη" δεν πειθει.

filoiko είπε...

Είσαι λάθος μου αρεσε η φωτο και την ανάρτησα

και εξηγώ.

Προσέξτε έχει κόσμο στο προαύλιο της εκκλησίας.
Γινόταν γάμος.
Δυο νέοι ενωσαν τα δεσμα τους
δίνοντας όρκο πίστης και αφοσίωσης.

Οι συνειρμοί ήρθαν από μόνοι τους κοιτάζοντας την φωτογραφία αυτή:

Αν δώσετε μορφή και βάλετε πρόσωπο στο επταόροφο θα δείτε
πόσο ερωτικά κοιτάζει απέναντι το καμπαναριό.

Και εδω αιώνια συνύπαρξη!

Καλημέρα

Ανώνυμος είπε...

αποψη σου,
σεβαστη.
σαν το χαρο στεκει που θελει να πεσει να τους πλακωσει.
σαν φωτο γαμου εννοω, μια γενικοτητα ειναι, οχι κατι ιδιαιτερο και σαν επιστημη, τιποτε η αφαιρεση των χρωματων και λιγο φως παραπανω για να δειξει.

Ανώνυμος είπε...

Μόνο που στη σχέση αυτή

-καμπαναριου επταόροφου-

την ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΑΚΡΙΒΑ ΤΗ ΝΥΦΗ η

Φιλιππιάδα.

Ανώνυμος είπε...

ΝΑ ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΙΝΑΙ.

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΥΜΑ.

ΤΟ ΙΟΝΙΟ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΟ

Ανώνυμος είπε...

να μας δωσεις 20e για βενζινη και παμε....

Ανώνυμος είπε...

Είναι πάρα πολλές οι «αναγνώσεις» που μπορεί να κάνει κάποιος σε ένα έργο τέχνης.
Ξεκινώντας από το ερώτημα «τι θέλει να πει ο ποιητής» η απάντηση είναι «ό,τι μπορεί να διαβάσει ο θεατής».
Η δική μου «ανάγνωση», εκτός από το υψηλό κτήριο που αποτελεί αντινομία για το χώρο, είναι η διάθεση των παρευρισκομένων στην τελετή.
Οι περισσότεροι από αυτούς πήγαν από υποχρέωση στο γάμο, και αυτό φαίνεται στα πρόσωπά τους, από τα οποία λείπει το χαμόγελο-η συμμετοχή στη χαρά των νεόνυμφων.
Το αστείο, φαντάζομαι ότι θα το παρατηρήσατε πολλοί από εσάς, είναι πως στους γάμους επειδή είναι πολλοί οι προσκεκλημένοι που περιμένουν να συγχαρούν μετά το μυστήριο, οι πλειοψηφία του κόσμου είναι μουτρωμένοι και μόλις φτάνουν μπροστά στους νεόνυμφους φοράνε ένα αστείο χαμόγελο που δε σχετίζεται με τη διάθεσή τους. Αντιθέτως, σε κηδείες –μακριά από ’δώ- ειδικά όταν ο μακαρίτης είναι μεγάλος σε ηλικία, όλοι λένε αστεία μεταξύ τους όσο περιμένουν για να χαιρετήσουν και στη συνέχεια αστραπιαία φοράνε ένα θλιμμένο ύφος που θα έκανε τη Μάρθα Βούρτση να μοιάζει με σχολιαρόπαιδο μπροστά τους.
Βλέπετε πόσα «πράγματα» μπορείς να αλιεύσεις από μία «απλή» φωτογραφία; Φαντάζομαι θα υπάρχουν δεκάδες «πράγματα» που διέφυγαν της προσοχής μου, λόγω της περιορισμένης καλλιτεχνικής μου επάρκειας.
Συμπερασματικά, τα πάντα είναι «τέχνη», αρκεί να έχουμε την παιδεία και την πνευματική καλλιέργεια για να μπορούμε να τη διακρίνουμε, να την αξιολογήσουμε και να την αφομοιώσουμε.

Ανώνυμος είπε...

μου αρεσει που ξεχωριζεις και προσωπα σ΄αυτη και ειδες και τη διαθεση των ανθρωπων!
"τραβηξες" ακριβως την ιδια στιγμη απο την αντιθετη κατευθυνση;
φυσικα στα δυσκολα οταν δεν μπορει ο μαθητης, μιλαει ο δασκαλος...
οσον αφορα τον ορισμο που δινεις γενικα για την τεχνη επειδη, σχεδον παντα, ειναι αρρητα δεμενη με μια τιμη,
ειναι η πιο αισχρη δικαιολογια για να τα παιρνει κανεις απο νεοπλουτους και "πνευματικα καλιεργημενους".
με πολλα αποσιωπητικα...

Ανώνυμος είπε...

Δεν χρειάζεται να δεις το πρόσωπο ενός ανθρώπου, για να καταλάβεις τη διάθεσή του.
Σε ό,τι αφορά τη φωτογραφία μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερα χαρακτηριστικά που μπορούν να την κατατάξουν στην κατηγορία της τέχνης:
α. Η σωστή χρήση διαφράγματος και φωτεινότητας, προκειμένου να αποδοθούν όλες οι λεπτομέρειες του θέματος (αυτό επιτυγχάνεται εύκολα με τις δυνατότητες των σύγχρονων φωτογραφικών μηχανών)
β. Η σωστή, χωροταξικά, τοποθέτηση εντός του κάδρου του πρωτεύοντος και των, ενδεχομένως, δευτερευόντων θεμάτων.
γ. Η καταγραφή καθημερινών και άλλων ιδιαίτερων στιγμών των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και του φυσικού περιβάλλοντος .
δ. Η δημιουργία μίας έντονης και πολλαπλής εικονοποιίας με σύνθετες νοηματικές αποχρώσεις.
Τώρα, αν κάποιοι είναι φωτογράφοι ή καλλιτέχνες είναι ένα άλλο θέμα, όπως και το ζήτημα της «υπεραξίας» της τέχνης που σωστά έθεσες.
Πάντως, για να μην σού δημιουργούνται υποψίες ούτε μαθητής είμαι ούτε δάσκαλος κανενός. Το μόνο που προσπαθώ είναι να μπορώ να αντιλαμβάνομαι περισσότερα πράγματα από αυτά που βλέπω, ακούω και διαβάζω καθημερινά σε αυτή τη μίζερη πόλη.

Ανώνυμος είπε...

απο ορισμους καλα τα πας,
σαν να διαβαζω:
"η φωτογραφια απο το α ως το ω" ή
"η φωτογραφια ανευ διδακαλου"
λοιπον
α.το διαφραγμα οταν ολοι ειναι σχεδον ακινητοι ή η αυτοματη ρυθμιση της φωτεινοτητας ή του wb τετοια ωρα της ημερας θελει μεγααααλη επιστημη.
β.το καδραρισμα επισης πολυ δυσκολο, παντα στο ιδιο θεμα.
γ.αν εγω δεν τραβηξω κατι απο το (γ) που περιγραφεις δεν ειναι τεχνη?
δ.με τοσο κοσμο, ο φωτογραφος θεωρειται δημιουργος? αυτος συνθετει νοηματικες αποχρωσεις ή το ιδιο το θεμα το οποιο κανει και την εντονη και την πολλαπλη εικονοποιια?

εγω πριν μου μαθει καποιος αγγλικα ηξερα μονο τα abcd...

ελπιζω
να αντιλαμβανονται και οι αποδεκτες οσα καταλαβαινεις-αποτυπωνεις
(πριν τους τα εξηγησεις)
και φυσικα να το εκτιμουν...

(βαρεθηκα...)

Ανώνυμος είπε...

ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ ΤΕΚΝΑ ΜΟΥ.

Ανώνυμος είπε...

η "εκκλησια" που ξοδευει τοσα
καθε μερα-μηνα-χρονο

για ΝΑ ΤΑΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ(συγνωμη:"ανεργους")

δεν εχει 10e να δωσει σε εναν χριστιανο να ξεκολωσει τα χορταρια απο την ΚΟΡΥΦΗ του καμπαναριου του
Αη Θαναση;
10e για να ασπρισουν κανενα τοιχο;

εμ βεβαια, στον Αη Βησσαρη
που ειναι η ΜΟΣΤΡΑ ειδατε πως λαμπουν ολα;

κατω: εχουν να κανουν με ζωντανους και "ντρεπονται"
πανω: ποιος θα μιλησει;;;

Ανώνυμος είπε...

http://www.pentapostagma.gr/2012/11/blog-post_7134.html

Ανώνυμος είπε...

Μια μικρή ερώτηση στην ενδιαφέρουσα αν και λίγο άχαρη (έτσι μου φάνηκε) αντιπαράθεση απόψεων περί τέχνης και τεχνοτροπίας.

Ο παράγων χρόνος παίζει ρόλο στην αναγνώριση ενός έργου σαν έργο τέχνης;

Ρωτώ γιατί παίζει ρόλο στο τρόπο με τον οποίο εγώ προσωπικά "βλέπω" μια φωτογραφία μετά από χρόνια.

Αχ, ρε Μιλτιάδη και να έβρισκες μια φωτογραφία από το ίδιο (περίπου) σημείο μερικά χρόνια πριν και ας μην ήταν ίδια η ώρα και το διάφραγμα, και η νύφη με τον γαμπρό!

filoiko είπε...

Γεννηθήτω τω θελημά σου.

Από το ιδιο περίπου σημείο το 1987
είναι η φωτογραφία που έβαλα πριν λίγο.Είναι δίπλα από κάτω στο δρόμο.

Τότε το καμπαναριό με τη φωλιά των πελαργών πάνω του κυριαρχούσε,ηταν πιο ψηλά απο ότι υπήρχε τριγύρω.

Ανώνυμος είπε...

Να' σαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ. Αλλά δεν την βλέπω... που την έβαλες;

filoiko είπε...

Είναι στο τέλος
κάτω κάτω
εκεί που αναρτώνται
οι παλιές φωτογραφίες

Ανώνυμος είπε...

Δεδομένου ότι μία «παλιά» φωτογραφία μπορεί να δημιουργήσει μία συναισθηματική και γενικότερα ψυχολογική διεργασία, προφανώς μπορεί να την κατατάξει στο χώρο της τέχνης. Αλλά και η συγχρονική αποτύπωση, για άλλους λόγους, αποτελεί προϊόν καλλι-τεχνίας και όχι προϊόν τεχνικής.

Ανώνυμος είπε...

http://www.ioanninapress.gr/to-siropi-viasmou-prokali-anisichia-stin-el-as/

Ανώνυμος είπε...

Τις παραιτήσεις, τόσο του Δημάρχου Ηγουμενίτσας Γιώργου Κάτσινου, όσο και των Δημοτικών Συμβούλων - πλην του Δώρη Δήμα και του Βασίλη Τσώλη, αποφάσισε στο σημερινό έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ηγουμενίτσας. Έτσι οι 15 από τους 17 παρόντες δημοτικούς συμβούλους υπέγραψαν και υπέβαλλαν στο Δήμαρχο τις παραιτήσεις τους, ενώ και ο ίδιος ο Δήμαρχος συνέταξε την παραίτησή του!!!Οι παραιτήσεις ήρθαν σαν μέσω πίεσης στα σχέδια της κυβέρνησης για την εφεδρεία και την κινητικότητα των δημοτικών υπαλλήλων.

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ ΧΘΕΣΙΝΟΒΡΑΔΥΝΕΣ ΡΙΠΕΣ ΤΩΝ ΑΚ-47 ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΡΙΑ;;;
ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΗΡΘΑΝ ΠΑΛΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΡΑΠΕΤΕΣ
ΔΙΠΛΟΚΛΕΙΔΩΘΗΚΑΝ.
ΑΛΛΑ, ΠΛΑΝΗ ΜΕΓΑΛΗ: ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΡΙΧΝΟΥΝ ΜΕ ΚΑΛΑΣΝΙΚΟΦ...