ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Α ρε χρόνε αλήτη.

Χτες έπεσαν στα χέρια μου εκατοντάδες σκαναρισμένες φωτογραφίες από το παρελθόν μου. Από τη ζωή μου. Και από τις ζωές δεκάδων άλλων ανθρώπων. Που, για ένα μεγάλο διάστημα, ζήσαμε μαζί και αγαπηθήκαμε. Και, αν κρίνω από τις φωτογραφίες, περνούσαμε υπέροχα. Αλλά μάλλον δεν το ξέραμε. Νομίζαμε πως θα ήταν πάντα έτσι.
Έπαθα ένα μικρό σοκ, κοιτώντας αυτές τις φωτογραφίες. Στην αρχή γέλια, μετά ένα σφίξιμο στο στομάχι. Χαρμολύπη.
«Μετά απ’ αυτό το ταξίδι στο παρελθόν περιμένω το επόμενο κείμενο στο blog» μου έγραψε η Μαρία -που σήμερα είναι πολύ μακριά από την Ελλάδα- όταν της έστειλα μερικές φωτογραφίες.
Αυτό είναι το κείμενο, Μαρία, σου το κάνω το χατίρι, πάντα σου κάνω τα χατίρια, αλλά δεν ξέρω τι να γράψω, γλυκιά μου.
Με θάμπωσαν τα νιάτα μας. Και τα γελαστά μας πρόσωπα. Και τα μαλλιά. Πολλά μαλλιά, Μαρία μου. Πολλά μαλλιά και λίγα κιλά.
Αγκαλιές και φιλιά. Δεν πρέπει να έχουν αγκαλιαστεί άλλοι άνθρωποι τόσο πολύ.
Και χορός. Ξέφρενος. Διονυσιακός.
Αυτό ήταν ένα πάρτι που έμοιαζε πως δεν θα τελειώσει ποτέ.
Μια παιδική χαρά. Ένα λούνα παρκ.
Αλλά κάποια από τα πρόσωπα που είναι στις φωτογραφίες δεν ζουν πια. Οι καλοί πεθαίνουν νέοι.
Και οι μεγάλοι έρωτες των φωτογραφιών δεν άντεξαν στον χρόνο. Γι’ αυτό ήταν μεγάλοι.
Και μέσα στις φωτογραφίες, η μητέρα μου πολύ νέα. Σε αποκριάτικο πάρτι, ντυμένη κυνηγός, να χορεύει με τα χέρια σηκωμένα το «Αυτά τα χέρια» -αυτό χόρευε πάντα- και οι φίλοι μας στα γόνατα να χτυπάνε παλαμάκια.
Και σε άλλη φωτογραφία, η μητέρα μου να χορεύει χασαποσέρβικο με τον Κώστα που σήμερα δοκιμάζεται αλλά θα τα καταφέρει επειδή τον αγαπάμε.
Μαρία, Κώστα, Βασίλη, Κωστάκη, Θεοδώρα, Εβίτα, Νάνσυ, Μαρία, Γιώργο, Κατερίνα, Γιώργο, Αντώνη, Τάκη, Υλαγιαλή, Κατερινούλα, Βίκυ, Θανάση, Φώτη, Μαρία, Μαρίνα, Αλίκη, Μαριάννα, Θοδωρή, Στέλιο, Δημήτρη, Δώρα, Στέφανε, Μαίρη, Παναγιώτη, Χρύσα, Τάσο, Βασίλη, Φώφη, Μυρτώ, Σπύρο, Παύλο, Ντίνα, Χρήστο, Αναστασία, Νίκο, Μιχάλη, Άγγελε, Πόπη, Νικήτα, Βαρβάρα, Γιώργο, Άρη, Κυριάκο, Λουκία, και τόσοι άλλοι αγαπημένοι, σας ευχαριστώ για τις αναμνήσεις.
Ήσασταν και είστε υπέροχοι.
Όλη η ζωή μας είναι οι άνθρωποι με τους οποίους ζήσαμε και αγαπήσαμε.


πηγή:pitsirikos.net

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

χθες "εφυγε" και ο Κωστακης ο Γκορος απο τη στριβινα.
ολοι τον ξεραμε "Μπάζα" και οι πιο πολλοι εκτος απο τους συνομηλικους του που μεγαλωσαν μαζι, τον γνωρισαμε σε καποιο καφενειο...