Ανελέητοι
καουμπόηδες,Ζορό,μπαρουτοκαπνισμένοι πολέμαρχοι,γριές και ότι άλλο σταμάτησαν για μια φωτογραφία.
Κρυμμένοι με σώβρακα του
πατέρα,τακούνια της μάνας,φουστάνια,μαντήλια της γιαγιάς,πουκάμισα και
πανωφόρια του παππού,παπούτσια φορεμένα ανάποδα,μουστάκια με κάρβουνο και
αυτοσχέδιες μάσκες,καπέλλα καουμπόικα με το χρυσό αστέρι και όλοι πιστόλια
αγορασμένα από το βιβλιοπωλείο του Χρήστου Χιώτα.
Βόλτες στους δρόμους,επισκέψεις στα
μαγαζιά και σε σπίτια μέχρι αργά το βράδυ.
Ποιος τολμάει να τα βάλει μαζί τους...
αναμεσά τους οι:
Θωμάς Μπακοδήμος
Γιάννης Λέντζος
Ηλίας Γκόρος
Βαγγέλης Θεοδώρου
Γιώργος Μαντζιάρας
Βησσάρης Σαγάνης
Είναι απόγευμα Παρασκευής 13 Μαρτίου
1964
(φωτογραφία αρχείο Γιάννης
Λέντζος)
5 σχόλια:
http://www.protothema.gr/greece/article/452583/larisa-tha-kanoun-kallisteia-ilikiomenon-andron/
καλες αποκριες.Τ.
-ΣΩΠΑΑΑ ΟΠΟΟΥΥΥ ΝΑ'ΝΑΙΙΙ ΘΑ ΣΗΜΑΝΟΥΥΝΝΝ ΟΙ...ΛΑΓΑΝΕΕΕΕΣΣΣΣ!!! Καλη;Σαρακοστη;Τι λετε;
Να μπορουσες να βρεις ένα κολπο να..μυριζαμε κιολας,θα'ταν ακομη πιο τελεια η φωτο!
https://www.youtube.com/watch?v=6WkWp32tJI0
χαλαει ο καιρος..Τ.
Σύμφωνα με τον κο Μηλιό:
"Εκείνο που καθόρισε την αναδίπλωση της ελληνικής πλευράς ήταν η στρατηγική πολιτική απόφαση για οικοδόμηση συμπαγών σχέσεων κοινωνικής εκπροσώπησης με εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που θεωρούν ως αδιανόητη τη διαταραχή της «ομαλότητας της αγοράς», τη στιγμή που όλοι γνώριζαν τη σημασία και το χαρακτήρα της αναμέτρησης. Το συζητημένο σενάριο ενός bankrun οφείλει πάντα να εντάσσεται (και άρα να εξετάζεται, πέρα από τις επιμέρους τεχνικές αντιμετώπισης) στο πλαίσιο ενός κοινωνικού συσχετισμού δύναμης."
Με άλλα λόγια η κυβέρνηση συνθηκολόγησε με όλους εκείνους στο εσωτερικό που δεν ήθελαν να διαταραχθεί η ομαλότητα της αγοράς.
Με απλούστερα λόγια, την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια γιατί κάποιοι πήραν τα λεφτά και τρέξαν!
Η διαπίστωση είναι ορθή και ακριβής. Και ως τέτοια απαραίτητη.
Υπήρξε όμως κανείς που προετοίμασε, πριν τις εκλογές τους πολίτες για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, με την έννοια του να ζητήσει την έγκρισή τους; (Σιγά και μην την έπαιρνε!)
Η απάντηση είναι όχι και επομένως μια πολιτική που δεν θα το λάμβανε αυτό υπόψη πολύ απλά δεν είναι εγκεκριμένη, και ως εκ τούτου δεν θα ήταν επιτυχής.
Κάπως έτσι, σιγά - σιγά μαζεύονται τα σύννεφα.
Να θυμάται κανείς πρέπει μόνο τούτο:
Οι ευθύνες είναι πολλές, ο χρόνος λίγος, και οι διασωθέντες ανύπαρκτοι.
Επομένως η έκφραση του ίδιου του κου Μηλιού:
"... ακόμη και σε μη έμπειρους παρατηρητές φάνηκε ότι δεν υπάρχει και ομάδα ισότιμων κυβερνητικών μελών στη διαπραγμάτευση"
δεν ενδιαφέρει κανένα, ούτε κατατάσσει κανέναν στους υποψήφιους για διάσωση.
Η νομιμοποίηση της κυβέρνησης συμπυκνώνεται στο εξής:
Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο παλιό πολιτικό προσωπικό. Προχώρα και κάνε ότι μπορείς καλύτερο.
Το υποκείμενο στο οποίο δίδεται αυτή η νομιμοποίηση είναι ο ίδιος ο Τσίπρας και όχι οι ανύπαρκτες κομματικές δομές, ή οι έχοντες καταπληκτικές ιδέες όψιμοι ή πρώιμοι σύμβουλοι.
Πρόκειται εκτός των άλλων και για το ύστατο καταφύγιο των γενιών που αισθάνονται βαριά την ευθύνη της αποτυχία τους.
Δεν είναι άλλη από την παραχώρηση* του τιμονιού στα παιδιά μας. Με την προσδοκία και την εμπιστοσύνη που τους πρέπει.
Και με αυτή την έννοια εξαρτάται από το αν την παραχωρούμε με πλήρη επίγνωση ή κρατάμε και πισινές. (Το 36% μάλλον δείχνει ότι κρατάμε πισινές, αλλά είδαμε και τι έγινε και με τα 45% και πλέον)
Για να μας δω πόσο αντέχουμε!
ΥΓ
* Η λέξη παραχώρηση είναι παραπλανητική. Στην πραγματικότητα ένα τσούρμο πιτσιρικάδες αποφάσισαν να βγουν μπροστά.
Δημοσίευση σχολίου