Ο ΛΕΥΚΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ...

Καθαρά Δευτέρα.Αναμνήσεις ξυπνούν,και αναστατώνουν τόσο όμορφα συναισθήματα.Χρόνια αθωότητας,ανεμελιάς.Σαρακοστή.

Φέτος για έναν ανεξήγητο λογο,περιμένω αυτόν,τον λευκό άρχοντα.Αυτόν που μας κάνει παρέα,μέχρι εκεί κοντα,και λίγο αργότερα τις κυρα Παναγιάς το 15Αύγουστο.

Κοιτάζω συνέχεια στον ουρανό.Έχω εδω και μιά βδομάδα τώρα.Καθαρά Δευτέρα σήμερα.Δε βολεύει σήμερα ο καιρός νομίζω.Φυσάει.Όχι πως θ'ακούσω κανένα αμόλα καλούμπα!Αλλά...να,ωραία θά'ταν,ανάμεσα απο χαρταετούς και σιαμαντούρες,αλήθεια,τις θυμάσαι,να έβλεπα τον...λευκό άρχοντα,με τις ασπρόμαυρες πινελιές του,να κάνει τα απίθανα τσαλιμάκια του ανάμεσά τους.

Το βλέμμα μου είναι μιά στα κουμπιά της τεχνολογίας,να γράφω αυτές τις αράδες,και μιά στο παράθυρο,λές;Να μου την κάνει την έκπληξη;Κοιτάζω παράθυρο,κοιτάζω τα κουμπιά,δεν πειράζει λέω.Ίσως αύριο.Εγώ σήμερα θα πετάξω ευχές,όνειρα,κοιτώντας απ'το παράθυρο προς τον ουρανό.Και αύριο μέρα είναι.Γράφω,δέχομαι τηλέφωνα,για καλή Σαρακοστή,μηνύματα,ο άλλος στέλνει μήνυμα,τέλειο το...χταποδάκι το κρασάτο,που τού'δωσα την συνταγή χθές αργά!

Όλα στη ζωή είναι.Ευχές,συνταγές,όνειρα.Όλα χαρούμενα μέσα μας.

Και γω,εκεί.Νa κοιτάζω τον ουρανό,μπά σε καλό μου σήμερα.

Για τον λευκό άρχοντα.Αυτό το βρήκα,μόλις άρχισα να γράφω.Έτσι μού'ρθε.Ωραίο δεν είναι;ΛΕΥΚΟΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ.Θυμάμαι κόσμο και κοσμάκη,στην πρώτη του επαφή,με τον λευκό άρχοντα,κοιτόντας τον,να κάνει το σταυρό του,και να λέει.Άντε και του χρόνου,να μας βρεί γερούς!Το έχεις ακούσει;Δε μπορεί,κάποιος γνωστός,κάποιος φίλος,θα σου τόχει πει.Σε ποιόν;Μα σε αυτόν το λευκό άρχοντα!Όλα σ'αυτόν.Που εδώ και πολλάάά χρόνια,έκαναν τον άνθρωπο με ευαισθησίες,που τον κέρδισε,με τί; Μα απλά,με τις φτερούγες του.

Εχει εδώ και κάμποσες μέρες που βρέχει.Θα κάνουμε υπομονή.Δε μπορεί να βρέχει συνεχώς.Κάποια στιγμή θα βγεί ο ήλιος.Θα κάνει την εμφάνησή του στον ουρανό,και όλα θα φωτίσουν.Μας την έχει...στημένη,το ξέρω!Και είναι το καλύτερο στήσιμο αυτό.

Καθαρά Δευτέρα.Έτσι ξεκίνησα.Τέλος οι μάσκες.Υπήρχαν άνθρωποι,που απο κάτω απο μια μάσκα,έχουν κρύψει,χαρές,θυμό,απογοητεύσεις,λύπες.Για τους...νορμάλ μιλάω.Έτσι;Γιατί είναι και κάποιοι άλλοι που τη φοράνε όλο το χρόνο.Αυτοί θα σου πουν.Σιγά τώρα,ένα πουλί είναι.Και τί έγινε;Σε αυτούς να απαντάς.Οι μάσκες είναι μόνο για τα καρναβάλια.Όχι για τις ανθρώπινες ευαισθησίες!Αλλά ας τους συγχωρούμε.Όταν συγχωρούμε αυτούς,να ξέρεις θεραπεύουμε με κάποιο τρόπο τους εαυτούς μας.

Άιντε τώρα,έφτασε μεσημέρι,με φωνάζουν ότι όλα είναι έτοιμα.Να πάω και γω,να τσουγκρίσω ένα κρασάκι στην υγεία μας,στην υγεία του,ρίχνοντας κλεφτές ματιές απ'το παράθυρο.Λες; 

Σήμερα δε χωράνε γκρίνιες και λοιπά.Χαμογέλα.Χαμογελώντας θα έρθει ο λευκός άρχοντας.Γκρινιάζοντας κάνεις ρυτίδες,και είναι το μόνο πράμα που δε θέλω κορίτσι που δεν έχω πατήσει καλά-καλά ούτε τα 40!Έχω χρόνια μπροστά μου,να κοιτάζω κλεφτά απ'το παράθυρο αυτόν το λευκό άρχοντα.

Και νά σου πω;
Και γιατί παρακαλώ,στα κλεφτά;Μα στα φανερά!Αυτόν έχω κάθε χρόνο,αυτόν περιμένω,και θα περιμένω έτσι μου μάθανε,έτσι και γω θα μαθαίνω τους επόμενους.

Καλή Σαρακοστή.    

Καθαρά Δευτέρα 14 Μαρτίου 2016

Μ.Κ.