28.Κάποτε στην Παλιά Φιλιππιάδα.

Πάλι για τις κουρούνες

του Μιλτιάδη Δ.Κωστάκου

Κανονικά το θέμα ανήκει χωροταξικά στη Νέα Φιλιππιάδα και όχι στην Παλιά Φιλιππιάδα.Πρόκειται για ένα συμβάν,για ένα επεισόδιο καλύτερα που διαδραματίστηκε σε δύο φάσεις στην κεντρική πλατεία της Φιλιππιάδας.Γιατί όμως έχει κεντρικούς ήρωες τις κουρούνες,θεώρησα σκόπιμο να το συμπεριλάβω στα δρώμενα της Παλιάς Φιλιππιάδας ως συνέχεια και επίλογο στην ιστοριούλα που σας αφηγήθηκα (΄΄Μια καλοκαιρινή μέρα¨),με τα κουρνόπουλα που τα κάψαμε μια παρέα παιδιά πάνω στις Γούβες.

Για να κλείσει έτσι οργανικά ο κύκλος με τις κουρούνες,αφού σε κάποιο χρόνο αργότερα τα πουλιά αυτά όλως μυστηριωδώς εξαφανίστηκαν από την περιοχή μας και ας ήταν κοπάδια ολόκληρα κάποτε στην εποχή που μιλάμε,και που σε κάθε τους έξοδο μαύριζε πάνω ο ουρανός.

Αποτελεί ερώτημα ιστορικό και συνάμα επιστημονικό η εξαφανισή τους,όπως και για κάποια άλλα είδη πουλιών,αντιπροσωπευτικά της ντόπιας φτερωτής πανίδας.

Αυτό βέβαια είναι θέμα επιστημονικής έρευνας για τους φυσιοδίφες και εμάς δε μας ενδιαφέρει εδώ.Πρόχειρα να πω,επειδή έζησα το πράγμα,για τους λόγους της εξαφάνισης,πιθανόν να ευθύνονται τα διάφορα φυτοφάρμακα,που χρησιμοποιούνται άφθονα στις σύγχρονες καλλιέργειες.Η,γιατί ο άνθρωπος επέκτεινε την παρουσία του,συνεπώς και τις δραστηριότητές του στο ζωτικό χώρο που ανήκε στα πουλιά και στα ζώα,με αποτέλεσμα την εκδιωξή τους είτε την οριστική τους εξόντωση.Δεν ξέρω.Τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν και ήδη ως γνωστόν απασχολούν την επιστημονική κοινότητα παγκοσμίως.

Στην αγορά τώρα,στην κεντρική πλατεία της πόλης μας,μεταφέρθηκε το σκηνικό με τις κουρούνες,είκοσι χρόνια μετά το περιστατικό στις Γούβες που σας έλεγα.Και να δείτε πως ετούτη η ιστορία διαδραματίστηκε με όλη τη σκηνική αρτιότητα μιας κανονικής θεατρικής παράστασης.Ενα γύρο η πλατεία ζωσμένη από οικήματα και καταστήματα,στο κέντρο τα πλατάνια,και θεατές οι θαμώνες των πέριξ καφενείων,καρέκλες,τραπεζάκια,έτοιμο το σκηνικό για να αρχίσει η παράσταση.Με τη διαφορά ότι όλα εδώ είναιεκ του φυσικού,ζωντανά.Ντεκόρ,σκηνοθεσία,ακόμη και το σενάριο απρόβλεπτο και αυτό μέσα στη φυσική ροή στη λειτουργία της αγοράς.Ο χρόνος κι αυτός λειτουργικός.Ανοιξιάτικος κατά προτίμηση η καλοκαιρινός στο ανοιχτό θέατρο της πλατείας.Ολα στην κοινή θέα,στο φως.

Εκεί κατά τις έντεκα με δώδεκα,εκείνη την ώρα έκαναν την εμφανισή τους οι κουρούνες με εντυπωσιακό τρόπο από τον ουρανό ψηλά.Το ξαφνικό και το απρόβλεπτο που λέγαμε.Ομοιο με κατάμαυρο σύννεφο το κοπάδι με τις κουρούνες σκέπαζε τον ουρανό και αφού έκανε μερικές βόλτες αναγνωριστικές στη συνέχεια έπεφταν πάνω στα πλατάνια και χάνονταν μέσα στα καταπράσινα πυκνά φυλλώματα.Τις κοιτάζαμε από κάτω με περιέργεια,τι ήθελαν εκείνα τα πουλιά,για το θράσος τους ν αφήσουν τους φυσικούς τους χώρους,τα βουνά και τον κάμπο,και να ρθουν να παρακαθήσουν λίγα μέτρα από ψηλά ακριβώς με τους ανθρώπους,τον προαιώνιο εχθρό τους.Και αυτό το πράγμα γινόταν το ίδιο κάθε μέρα.Εμφανίζονταν ξαφνικά και έκαναν κατοχή στα πλατάνια της πλατείας,κατά προτίμηση στο μισό της μέρος προς τη μεριά της Αρτας.Μυστήριο πράγμα,έτσι στα καλά καθούμενα.

Τις έβλεπες,δηλ.τις διέκρινες παρατηρώντας τις χωμένες μέσα στα πυκνά φυλλώματα,να τσιμπολογούν φτερουγίζοντας και αναπηδώντας ανάλαφρα από το ένα κλαδί στο άλλο και κρώζοντας ‘’κρα-κρα’’(κορακοειδή πουλιά είναι),με κρωξίματα κοφτά και κάπως μεταλλικά,έτσι ακούγονται,αδιαφορώντας τέλεια για την ανθρώπινη παρουσία από κάτω τους.Μάλιστα συχνά-πυκνά,προκλητικά θα έλεγες έστελναν ιπτάμενα φιλοδωρήματα στους θαμώνες κάτω,ξερόκλαδα,φύλλα και βεβαίως κουτσουλιές.Το πράγμα κατάντησε αηδία,όπως ήταν επόμενο.

Αρχισαν ανοιχτά να εκδηλώνονται οι διαμαρτυρίες.Τι θα γινόταν και ως που θα πήγαινε η κατάσταση.Να παίρναμε τα κυνηγεττικά όπλα και να τις τουφεκάγαμε ομαδικά,κάτι τέτοιο προσέκρουε στο νόμο που απαγόρευε ρητώς τη χρήση όπλων μέσα σε κατοικημένη περιοχή,πολύ περισσότερο στην πλατεία.

Με τα πολλά το θέμα απασχόλησε τους αρμοδίους,Δήμαρχο,Αστυνομία και Αγρονομία,Μπροστά στο αδιέξοδο αποφασίστηκε η ανάληψη μιας σχετικής δράσης,λίγο παράτυπης,λίγο άκομψης και λίγο παράνομης.Ανέθεσαν σε ένα γνωστό κυνηγό να τη στήσει εκεί στην πλατεία την ώρα που έρχονταν οι κουρούνες και με το δίκαννο να τις τουφεκάει κατά βούληση.Οπως και έγινε.Ετσι στην πλατεία ο εν λόγω εντολοδόχος την έστηνε σε ένα τραπέζι με το όπλο παρά πόδα και οπλισμένο,έτοιμος να αναλάβει δράση.Καταλαβαίνετε τη συνέχεια.

Ερχονταν οι κουρούνες την άραζαν κανονικά στα φυλλώματα και τότε άρχιζε το ντουφεκίδι και αντιβούιζε ολόκληρη η πλατεία.Εφευγαν οι κουρούνες τρομαγμένες και κάθε φορά άφηναν από πεντέξι θύματα που κλωτσοπάταγαν κάτω στο τσιμέντο της πλατείας.Πέρναγε κάμποση ώρα και ξανά οι κουρούνες έρχονταν στα πλατάνια.Ξανά οι ντουφεκιές,ξανά και άλλες σκοτωμένες κουρούνες.

Η κατάσταση έβαινε επιτυχώς.Οι κουρούνες μέρα τη μέρα αραίωναν τις επισκέψεις τους.Δε θα αργούσε η ώρα που θα μας απάλλασαν από την παρουσία τους.

Όμως τα πράγματα αντιστράφηκαν και η επιχείρηση σταμάτησε.Τι είχε γίνει.Ο κόσμος που στην αρχή απολάμβανε το θέαμα,στη συνέχεια φάνηκε ότι ενοχλήθηκε από το ντουφεκίδι.Εκεί δηλ. που καθόσουν με την παρέα σου και κουβέντιαζες αμέριμνος,να σου και έπεφταν ντούπλεξ οι τουφεκιές.Καταλαβάινετε τι γινόταν.Εκεί που στην αρχή διαμαρτύρονταν για τις κουρούνες,τώρα οι διαμαρτυρίες στρέφονταν κατά των εμπνευστών του μέτρου με τα ντουφεκίσματα λόγω της ενόχλησης που είπαμε.Ας έβρισκαν κάτι άλλο.Μπροστά σ αυτή την εξέλιξη οι αρμόδιοι απέσυραν το μέτρο.Επινόησαν ωστόσο κάτι άλλο.

Αντί για ντουφέκια επιστράτευσαν ένα άλλο όπλο, τα κουδούνια.Κάτι μεγάλα κουδούνια,σαν τα κυπριά που χρησιμοποιούν οι τσοπάνηδες για τα πρόβατα,έφτιαξαν δυο-τρεις αρμαθιές από αυτά και τα έστησαν σε ένα μικρό ξύλινο ικρίωμα στην πλατεία.

Ερχονταν οι κουρούνες στα πλατάνια κατά τα γνωστά-είχαν ξεθαρρέψει-και από κάτω ο εντεταλμένος από τον Δήμο υπάλληλος κούναγε τις αρμαθιές με τα κουδούνια και τότε άκουγες μια σωστή συναυλία από κουδουνίσματα που ο ήχος τους πρόγκαγε τις κουρούνες.

Τι έγινε όμως στη συνέχεια.Στην αρχή οι κουρούνες ξαφνιασμένες από το πανδαιμόνιο με τα κουδουνιτά και φοβισμένες από την προηγούμενη λαχτάρα με τα ντουφέκια φτερούγιζαν και έφευγαν πανικόβλητες.Με τις πολλές φορές όμως όταν διαπίστωσαν-είπαμε είναι πανέξυπνα πουλιά-πως κίνδυνος ουσιαστικά δεν υπήρχε δε χαμπάριαζαν καθόλου από τα κουδουνίσματα.Αντίθετα οι άνθρωποι,θαμώνες κάτω βλέποντας αναποτελεσματικό το μέτρο και ενοχλούμενοι,τώρα αυτοί και όχι οι κουρούνες,απαίτησαν να δοθεί τέρμα στο πανηγύρι εκείνο.Το πράγμα είχε καταντήσει φαρσοκωμωδία.

Ετσι γλύτωσαν οριστικά οι κουρούνες και συνέχιζαν ανενόχλητες τις επισκέψεις τους.

Οσο για τους θαμώνες,το πήραμε απόφαση πως δεν γινόταν τίποτε και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στον…Υψιστο.Με άλλα λόγια το πιήκαμε με το ζουμί μας.

Τελικά η λύση ήρθε …ουρανόθεν.Για λόγους,καθώς είπαμε,άγνωστους,τα πουλιά,οι κουρούνες,έφυγαν από την πλατεία μυστηριωδώς όπως είχαν πρωτοεμφανισθεί.Εξαφανίστηκαν.

Ωστόσο το αρχικό ερώτημα παραμένει αναπάντητο.Συζητάγαμε τις προάλλες το θέμα στην πλατεία.

Ο κύκλος με τις κουρούνες έκλεισε οριστικά.Αν τις δει κανείς,θα με χαροποιήσει η είδηση.Κάπου κάποτε ανταμώνουν οι πρώην εχθροί και συμφιλιώνονται.Οταν με τον καιρό πήζουν τα μυαλά και τα πάθη καταλαγιάζουν.

Οκτώβριος 2016 

Μιλτιάδης Δ.Κωστάκος