ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

ΣΤΟ ΠΑΝΙ...

Σαββάτο 10 Δεκεμβρίου του 2016.
Αναποφάσιστα τα σύννεφα και σήμερα.Μιά κλαίγανε,μιά γελάγανε.Ο ήλιος που χάνετε σιγά-σιγά τον κρύβανε όλη μέρα σήμερα πεισματικά.Αλλά τί λέω,κι αυτά σήμερα είχαν τη δική τους γοητεία.Απλά και όμορφα.Κάνουμε τη βόλτα μας εγω και ο φίλος μου,στην όμορφη στολισμένη πόλη μας.Λάμπες,λαμπάκια,μικρά,μεγάλα,απλωμένα παντού,περιμένουν κι αυτά ν'ανοίξουν τις αγκάλες τους για το Θείο Βρέφος που σε λίγες μέρες θα'ρθει.Και μετά το 2017.Άλλες 365 ημέρες χαθήκαν κι'αυτές στο χρόνο.Τόσο μα τόσο γρήγορα.
Το μάτι του φίλου μου,πέφτει σε μιά αφίσα στο τζάμι ενός καταστήματος. 
Με το ΦΙΛΟΙΚΟ απόψε θα δούμε παλιές φωτογραφίες.
Τον προλαβαίνω!Μήν το πείς;Το ότι το σκέφτηκες το ξέρω!Μα...μου λέει.Δε γουστάρεις μια βουτιά πίσω στο χρόνο;Πάμε δεκα λεπτά και φεύγουμε μετα.
Παλιές φωτογραφίες λέει.Στο...πανί!
Να μήν του χαλάσω το χατήρι,τα βήματά μας,μας οδηγούν στην Πνευματική αίθουσα του Δήμου.Πρώτη φορά μπαίνω σ'αυτό το τριπάκι.
Στο πανί,παλιές φωτογραφίες.Μέσα δεν ακούγετε ούτε αναπνοή!Παλιές φωτογραφίες παρελαύνουν η μία μετά την άλλη.Ξεθωριασμένες στο χρόνο,λίγο κιτρινίζουν στις άκρες,τσαλακωμένες,σαν ρυτίδες προσώπου,μυρίζουν πολυκαιρία.Πού το πάει ο τύπος σκέφτομαι!Κι όλα αυτά στο...πανί!
Κοιτάζω.Βλέπω μια μεγάλη αγκαλιά μιας μάνας.Τη γλυκιά αγκαλιά,ασπρόμαυρη,στα 1952 είναι αυτή;Και όλα αυτά σε ένα πανί!Σκέφτομαι.Άν δεν θέλεις να χαθεί ρε μάγκα αυτή η αγκαλιά,δεν χάνετε μα ούτε στο πανί!
Χωρίς να το καταλάβω,είμαι ήδη στη δεύτερη σειρά τον καθισμάτων!Ο φίλος μου έχει χαθει μέσα στον κόσμο.
Στο πανί μικρα παιδιά.Παριστάνουν τους μεγάλους!Όπως όλοι μας κάποτε.Τρομάρα μας.Βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε!Οι πρώτες φιλίες,οι πρώτοι έρωτες,όλα μα όλα αυτά,στο...πανί!
Άαα κοίτα πως ήταν ηηηη..τότε;Παιδιά στα θρανία,σχολική εκδρομή.Πώ-πώ!Εκδρομή.Η ξενοιασιά της εφηβείας.Οι τρέλες.
Κι όλα αυτά στο πανί!Στο παγκάκι στο Ζηρό.Πώωωω ρε μάγκα!Που χαράζαμε ο Κ+Γ=LOVE,κι όλα αυτά τα βλέπω απόψε σε ένα πανί!
Πού το πάει ο τύπος σκέφτομαι;Απο μέσα μου,με έπιασα να σιγομουρμουράω.Δεν ξεχνάς αν δε θες να ξεχάσεις.Κι αυτός απόψε,τό'χει πετύχει!Ταξίδι στο χρόνο.Και που όλα αυτά;Σε ένα..πανί!
Με σκουντάει ο φίλος μου.Πού'σαι ρέ;Σε έχασα.Ακούγετε ένα σοοούύύτ παιδιά να δούμε.Έπιασα τον εαυτό μου,να έχει ένα κόμπο στο λαιμό.Ένα δάκρυ,ευτυχώς,πρόλαβα και το καμουφλάρισα μέσα στο σκοτάδι!Εγώ που πήγα σχεδόν τραβώντας,καλάά,απλά να μην χαλάσω την ιδέα του φίλου μου,με πιάνω αυτή τη στιγμή να συγκινούμαι.Μπά σε καλό μου!Εγώ;Απ'το...πανί;Εγω με είχα για..ποιό,στο πανί παλιές φωτογραφίες,η μία μετα την άλλη.
Σκέφτομαι ξανα.Τελικά όταν είσαι συμφιλιωμένος με τις αναμνήσεις του παρελθόντος,μπορείς να χαράξεις ένα πολύ καλύτερο μέλλον στη ζωή σου.Έβγαλα εγώ ο σκληρός ένα μουλωχτό συμπέρασμα,γιατί με έπιασα να μου φεύγει ένα ακόμη δάκρυ!Μα απ'το πανί;
Οι ξεθωριασμένες του αναμνήσεις,οι ασπρόμαυρες,αυτού του τύπου,με πάνε μία στο παρελθόν,και μία στο παρόν.
Και όλα αυτά σ'ένα πανί!Και δεν το κρύβω,ότι με έχει συγκινήσει αυτή η ξεθωριασμένη του βόλτα απόψε!
Ααα...με έχει και μένα ο τύπος στο πανί!Πρώτο πλάνο εγώ,στο...πανί!Ο φίλος μου το κρατούσε σαν έκπληξη,και του την έδωσε και τη δική μου!
Το βράδυ στο σπίτι,μετα απο αυτή μου την ασπρόμαυρη περιπέτεια,γράφω αυτές τις αράδες.
Απ'το άλλο δωμάτιο φωνάζει η αδερφή μου.Την ακούω να λέει στη φίλη της,ότι θα τις στείλει τις νέες ΣΕΛΦΙ!Τις ποιές;
Εμένα ακόμη στο μυαλό μου,είναι οι αραδιασμένες παλιές φωτογραφίες στο πανί.
Σήμερα ταξίδεψα και πέρασε απ'το ΦΙΛΟΙΚΟ και το πανί του,όλη μου η ζωή.Με έκανε να ζήσω ταξίδια σε δρόμους που είχα ονειρεύτει.Και όλα αυτά μέσα απο ένα πανί!Τρώω ένα φλας!
Θέλω να πω σε όλους,όσους μπορώ,να αγκαλιάζουν τον κάθε άνθρωπο που αγαπούν,όσο μα όσο συχνά μπορουν,πριν γίνουν φωτογραφία.Ασπρόμαυρη,κιττρινιάρα,ξεθωριασμένη,τσαλακωμένη,και γιατί όχι και...ΣΕΛΦΙ ακόμη!
Ά ρε ΦΙΛΟΙΚΟ τί μου'κανες απόψε!Σε ευχαριστώ πρώτα για τα δευτερόλεπτα της δημοσιότητας που μου χάρησες.Έστω και στο...πανί!
Τι μακροβούτι ήταν αυτό απόψε;Είναι η ώρα που η νύχτα ρίχνει γερές σκουντιές στη μέρα.Έσβυσα το φώς.Μόνη πηγή φωτός ένα φεγγάρι απ'έξω.Σκοτεινιά.Κοιτάζω στο ταβάνι.Η μία φωτογραφία μετα την άλλη σχοιματίζονται ξανά στο ταβάνι.
Μπά σε καλό μου απόψε..!

Ο νοσταλγικά σκεπτόμενος

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια στον Μιλτιάδη για την πρωτοβουλία του σ αυτούς τους δύσκολους καιρούς.Μας έκανε να ξεφύγουμε λιγάκι να νοσταλγησουμε το παρελθόν και με ΓΕΡΈΣ ΒΑΣΕΙΣ να συνεχίσουμε με αποφασιστικοτητα μαχητικό τη τα και δύναμη ψυχής το μέλλον.Ναι Μιλτιάδη εν μέρει το κατάφερες σ ένα πανί...
Κι εσύ φίλε μας στη..δεύτερη σειρά μας συγκίνησες με τα γραφόμενα σου.
Είπες όλα αυτά που πολλοί νιώσαμε χθες βράδυ....

Ανώνυμος είπε...

Η επιλογή του χορευτικου δρωμενου,αποδειξη της ποιοτητας και της κουλτουρας μιας εποχης ,οπου κυριαρχουσαν άλλες αξιες και άλλες προτεραιότητες.

Ανώνυμος είπε...

Νοσταλγια αισθανθήκαμε και συγχρόνως ένα αισθημα ανακούφισης για μια εποχη που περασε και αφησε ανεξίτηλα τα σΗμδια της στο ΧΡΟΝΟ.ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!

Ανώνυμος είπε...

μπραβο κάτι τέτοια πράγματα ταχουμε αναγκη.Πολλο συγχαρξτήρια Μιλτιάδη

Ανώνυμος είπε...

Μίλτο σου μεταφέρω επιθυμία κατοίκων εκτός Ελλάδας να βάλεις το βάλς
Μ.Α.

Ανώνυμος είπε...

Μίλτο σου μεταφέρω επιθυμία κατοίκων εκτός Ελλάδας να βάλεις το βάλς
Μ.Α.

filoiko είπε...

Αυριο Τρίτη θα πάρω φωτογραφίες και video από τον φωτογράφο και θα αναρτήσω αρκετά από την εκδήλωση

Ανώνυμος είπε...

Η ΠΡΕΒΕΖΑ ΤΟ ΠΗΡΕ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ.
ΕΜΕΙΣ?
Αχ, ΕΜΕΙΣ...........

Ανώνυμος είπε...

ΜΙΛΤΙΑΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΑΝΑ ΔΥΟ-ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ.ΞΥΠΝΑΜΕ!ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ;ΑΦΩΝΟΣ ΜΠΡΑΒΟ.

filoiko είπε...

Οχι το κείμενο δεν είναι δικό μου,αλλά είναι ιδιαιτερα τιμητικό για το filoiko να φιλοξενει τέτοια κείμενα.Νομίζω δεν θα μπορούσε καλλίτερα να αποδοθεί ότι έγινε στην εκδήλωση του Σαββάτου.Αφου έκανα την ανάρτηση το διαβασα και το ξαναδιάβασα.Είναι από έναν καλό φίλο Φιλιππιαδιώτη που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του.Καθ όλα σεβαστό αντε και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Επίσης απαντόντας στο τελευταίο σχολιο που προτείνει να γίνεται πιο συχνά παρουσίαση εκδήλωση παλιών φωτογραφιών θελω να πω το εξής:

-Οσο και να φαίνεται εύκολο είναι το αντίθετο.Δεν είναι μόνο η παλιά φωτογραφία είναι κι αλλα που πρέπει να φανούν μαζί της.Και πρώτα απ όλα οτι την σέβεσαι και εκτιμάς την αξία της.Εχω μαζέψει και δημιουργήσει ένα τεράστιο αρχείο.Πρέπει να το διαχειριστώ με τέτοιο τρόπο που να ταυτίζεται με την εμπιστοσύνη όλων αυτών που μουδοσαν τις φωτογραφίες.
Διαφορετικά το αποτέλεσμα από κάποια παρουσίαση να είναι διαφορετικό.
Και να πω και κάτι τελευταίο.
Αρκετά μαγαζιά κύρια καφετέριες μου ζήτησαν φωτογραφίες παλιές να τις βάλουν πχ ταπετσαρία για διακόσμηση κάπου στο χώρο τους.Αν ο τάδε που μουδοσε την φωτογραφία την έβλεπε ξαφνικά κάπου πολύ πιθανόν να αντιδρούσε.
Η ακόμη από όλες αυτές που εχω μαζέψει κάποια στιγμή ναβγαζα ένα αλμπουμ με τις καλλίτερες.
Είναιο εύκολο να γίνει υπάρχει όμως το αλλά...Μου τις εμπιστεύτηκαν κάποιοι άλλοι.

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ από καρδιάς το Μίλτο για τα υπέροχα σχόλιά του σχετικά με το κείμενο.Η αλήθεια ήταν[ντροπή μου αλλά δεν ήμουν εδώ]ότι πρώτη φορά είδα παλιές φωτογραφίες σε εκδήλωση απ'το filoiko.Προχθές ζήσαμε ένα φωτογραφικό παραμύθι!Την αλήθεια την...ξέραμε..!