ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

35.Κάποτε στην Παλιά Φιλιππιάδα

Από μια άλλη σκοπιά.
   
              Να κάνουμε μια στάση .Όχι διακοπή. Μια ανάσα  μόνο να πάρουμε , να κάνουμε ένα τσιγάρο .Στρατοκόποι στις παγωμένες ερημιές του χρόνου να καθήσουμε κάπου σ’ένα ύψωμα και να αγναντέψουμε ολόγυρα τον αναπεπταμένο ορίζοντα , να προσανατολιστούμε .Δρόμοι ιδεατοί ανοίγονται πολλοί μπροστά μας και ο αντικαθρεφτισμός εύκολα μπορεί να σε ξεγελάσει και να παρεκκλίνεις από την παρέα .
           Ευτυχώς από ψηλά απλανής αστέρας το χρέος μας δείχνει το δρόμο , αυτόν που πήραμε από την αρχή .Να κάνουμε αυτό που πρέπει .
             Ξέρεις κάτι ; Το χρέος το ηθικό έρχεται στην αρχή ως αποκάλυψη στο διαλογισμό σου .Σε ξαφνιάζει και σε ταράζει .Σου δείχνει ένα δρόμο πρωτόγνωρο που δεν είχες διανοηθεί ποτέ σου ότι υπάρχει .Παίρνεις αυτόν το δρόμο μουδιασμένος και νιώθεις πίσω μια δύναμη αόρατη να σε
σπρώχνει .Καλά – καλά δεν ξέρεις για πού πας .Σιγά – σιγά ,χωρίς να το καταλάβεις , το χρέος γίνεται μέσα σου τυραννικό και σε βασανίζει .Να μαζέψεις όλη την ύπαρξη σου να την κατευθύνεις σε ένα σκοπό  νοητό που αρχίζει να αχνοφέγγει μακριά πέρα στον ορίζοντα .Είναι δύσκολος και τραχύς ο δρόμος για το χρέος στα πρώτα του στάδια .Ύστερα στην πορεία τον συνηθίζεις .Ώσπου έρχεται η ώρα που το χρέος σε μαγνητίζει και σε μαγεύει .Γίνεται αυτοσκοπός , ο κυρίαρχος σκοπός .Δίνει νόημα στη ζωή σου .
           Κάπου εκεί στα μισά του δρόμου νιώθω πως βρίσκομαι και εγώ και είναι σα να χρειάζεται  να πάρω μια ανάσα .Όχι να ξεκουραστώ .Κούραση για το χρέος δεν υπάρχει , δε νοείται .
            Μήπως κούρασα τους αναγνώστες .Με τη μονοτονία των θεμάτων ίσως .Καλές , είπαμε , οι ιστοριούλες αλλά η εμμονή σε αυτές αποπροσανατολίζει σε άλλη κατεύθυνση το εγχείρημα που ξεκινήσαμε εδώ και κάμποσο καιρό .Δηλαδή , τι «κάμποσο»  , που κλείνουμε κοντά δύο χρόνια αφότου αρχίσαμε .Εύκολα δημιουργείται το αίσθημα της ανίας στον αναγνώστη .
            Να δούμε λίγο και σε βάθος τα πράγματα .Από μια άλλη σκοπιά .Στην επιφάνεια το νερό τρέχει άσκοπα και στα χαμένα , αν δεν το κατευθύνεις να πάει εκεί που θέλεις , εκεί που είναι ο προορισμός του ως το πιο ζωοποιό στοιχείο πάνω στη γη.
             Όλους μας απασχολεί αυτή η έγνοια . Να φανούμε συνεπείς στη ζωή μας στις σχέσεις μας με τους άλλους .Κυρίως όμως προς τον εαυτό μας .Εδώ μπαίνει η έννοια της ευθύνης ως γέννημα του χρέους .Της συνείδησης  καλύτερα .Ένα συναίσθημα ευγενικό και ανώτερο , δείγμα της ανθρώπινης ποιότητας .Που ενώ βγαίνει ως απότοκο του γενικότερου χρέους , τελικά αποκόβεται από αυτό , απολυτοποιείται και  από μόνη της η ευθύνη γίνεται βασικό χαρακτηριστικό στον άνθρωπο και τον χαρακτηρίζει υπεύθυνο , συνειδητοποιημένο πλέον .Μιλάμε τότε για υπεύθυνους ανθρώπους που αποτελούν το πιο εκλεκτό και το πιο υγιές κομμάτι σε μια συγκεκριμένη κοινότητα ανθρώπων .Αυτό φυσικά , όταν η ευθύνη μας χαρακτηρίζει σε όλες μας τις πράξεις και σε όλο το εύρος των συναλλαγών μας .
               Χρέος και ευθύνη .Ευθύνη και χρέος .Συνυπάρχουν οι δύο έννοιες και πολλές φορές εναλλάσσονται  μεταξύ τους ως αλληλέγγυες που είναι .Στο δίπτυχο αυτό ακουμπάει η ύπαρξη μας .Η ζωή μας όλη τελικά είναι ένα χρέος , διαρκές και αταλάντευτο .Αν  το καλοσκεφτούμε , εκεί θα καταλήξουμε .Σε αυτόν τον αφορισμό , τη μεγάλη αλήθεια .
               Έχουμε μπροστά μας στο θέμα μας εδώ ένα χωριό και είναι  να το περιγράψουμε παρουσιάζοντας όλες του τις πτυχές , αυτές που μπορούμε .Πράγμα καθόλου εύκολο .Έχεις να κάνεις με μια σύνθεση , λειτουργική και δυναμική , από εικόνες και παραστάσεις ανθρώπων , ζώων ,καταστάσεων και γεγονότων  σε μια συνεχή ροή ,και εναλλασσόμενη δράση .Πώς να προλάβεις και να συλλάβεις την κάθε στιγμή , έναν κόκκο απειροελάχιστο σε μια κινούμενη και στροβιλιζόμενη άμμο .Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις ταυτόχρονα σε βάθος τις μυστικές εκείνες δυνάμεις που ετοιμάζουν και κατευθύνουν στο προσκήνιο την παράσταση , όπου ο καθένας μας συμμετέχει είτε ως πρωταγωνιστής και κομπάρσος είτε ως θεατής στο μεγάλο θέατρο της ζωής ! Δε συζητάω  για τις αιτιώδεις σχέσεις των εμπλεκομένων στοιχείων ούτε το περισσότερο για τον απώτερο σκοπό που όλα τα όντα πάνω στη γη υπηρετούν .Χαίρε βάθος αμέτρητο .Η έκφραση ταιριάζει απόλυτα στην προκειμένη περίπτωση .Εμείς εδώ , ένα χωριουδάκι στα μέσα του περασμένου αιώνα προσπαθούμε να παρουσιάσουμε και θαλασσοδερνόμαστε από εδώ κι από εκεί .Το σχέδιο που βάλαμε στην αρχή ήταν να μην ακολουθήσουμε ….. κανένα σχέδιο , μη κατηγοριοποιώντας τη διάταξη της ύλης , καθώς συνηθίζεται , σε άψυχα ( κτίρια ,φυσικά τοπία κ.λ.π.) και σε έμψυχα (ανθρώπους , επαγγέλματα , ασχολίες άλλες ) .
                  Αντίθετα , δώσαμε στα άψυχα ψυχή θεωρώντας ότι όλα σ’ αυτόν εδώ τον κόσμο , άψυχα και έμψυχα , υλικά και άυλα , φέρουν μέσα τους την πνοή του δημιουργού τους ή του Δημιουργού ( το δέλτα κεφάλαιο στη γενικότερη εν προκειμένου σύλληψη της έννοιας ). «Τα πάντα εν σοφία εποίησας» , έψαλλε ο υμνωδός , κι αν θέλετε το πιστεύετε κι αν όχι ουδέν πρόβλημα .  
                  Τη θρησκευτική πλευρά του θέματος εγώ την έζησα από τα μικράτα μου και θέλω να πιστέψετε ότι ουδόλως επηρέασε το λογισμό μου όλα τα χρόνια .Άλλο πίστη και άλλο λογισμός .Το ένα δε χωράει το άλλο .Έχουμε τόσα άλλα πράγματα να στοχαστούμε , πριν φτάσουμε στην πίστη , αν ποτέ φτάσουμε .Τι πιστεύω εγώ και τι πιστεύεις εσύ , είναι θέμα προσωπικό. Τέρμα .
                   Να στοχασθείς , να φιλοσοφήσεις στο βαθμό που μπορείς , είναι αναγκαίο και κάν’το   εφόσο το θέλεις .Μη ζητάς όμως με την πεπερασμένη γνώση , τη μετρήσιμη ούτως ή άλλως , να συλλάβεις το Άπειρο. Είναι σα να περπατάς ξυπόλυτος στ’ αγκάθια και να με συγχωρείτε για την πεζότητα της έκφρασης .Αλλά κάποια πράγματα καλό είναι να λέγονται με το όνομα τους κι όχι με περικοκλάδες .Τουτέστιν φλυαρίες άσκοπες και ασυνάρτητες .
                    Λέγαμε εδώ , εφόσον γίναμε αντιληπτοί , για τα άψυχα και τα έμψυχα και πως κάποια θεώρηση σχετίζονται μεταξύ τους .Αρκεί ,και για να κλείσουμε το θέμα , να προσθέσουμε ότι η ύλη έχει μέσα της Ενέργεια  δεν είναι δηλαδή τόσο ακίνητη και άψυχη – τολμώ να πω – όσο τη νομίζουμε .Αλλά αυτά τα ξέρουν άλλοι πολύ καλύτερα από μένα , πιθανώς και σεις που τα διαβάζετε τώρα .Επομένως περιττεύουν τα πολλά .
                        Εγώ όμως πρέπει να τα μεταφέρω στη δική μου γλώσσα .Για να δώσω το στίγμα της γραφής μου .Ειδάλλως θεωρητικολογούμε αλόγιστα και το περισσότερο θα φωραθούμε ως μωροί και άφρονες .
                       Ένα παράδειγμα .Το κοτσέκι που σας έλεγα σε προηγούμενα κεφάλαια εμένα κυριολεκτικά με στοίχειωσε. Τόσο βαθιά ρίζωσε μέσα μου .Όπως και τόσους άλλους , γενιές ολόκληρες , που έζησαν το κοτσέκι στις δόξες του .Ίδια και το ποτάμι , ο κάμπος , το δάσος .Πράγματα δηλαδή   αντιπροσωπευτικά της ύλης , που όμως επηρέασαν καθοριστικά την ψυχοσύνθεση μας και σημάδεψαν την ύπαρξη μας ολόκληρη .! Ύλη και πνεύμα .
                      Μην τα ξεχωρίσουμε .Τα δύο συνυπάρχουν σε μια ζωντανή σχέση .Δεν είναι τυχαίο που οι αρχαίοι μας πρόγονοι θεοποίησαν αυτά τα πράγματα ως οντότητες ανώτερες για το ρόλο στη ζωή των ανθρώπων .
                         Να υπολογισθεί εδώ ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι ανακάλυψαν τη Φιλοσοφία και τις επιστήμες .Ήταν σοφοί και φιλόσοφοι μαζί .Υπάρχει μια λεπτή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο .Η φιλοσοφία  γέννησε τις επιστήμες και όχι το αντίθετο .
                         Πολύ απλωθήκαμε .Να τα μαζέψουμε .Να τα πειθαρχήσουμε ώστε να χωρέσουν σε ένα πλαίσιο ενιαίο , κατά το δυνατόν. Σαν το ζωγράφο που σε ένα πίνακα περιορισμένων διαστάσεων πρέπει να συμπεριλάβει και τις λεπτομέρειες κοντά στο βασικό θέμα , όσες θα τονίσουν και θα φωτίσουν περισσότερο το ιδεολογικό περίγραμμα αλλά και το φόντο .Αυτό το τελευταίο κυρίως για την έννοια της προοπτικής και του βάθους .
                           Αρκετά .Τέλος η παρένθεση .Πήραμε την ανάσα που θέλαμε .Εσείς από τη μονοτονία της επαναλαμβανόμενης θεματολογίας μας εδώ ανεξάρτητα αν αρέσει ή όχι .Γι’ αυτό  είναι τα διαλείμματα με την εναλλαγή των παραστάσεων .Από τη μεριά τη δικιά μου να ανανεώσω το οξυγόνο , όπως οι παλιοί βουτηχτές που βούταγαν στη θάλασσα για μαργαριτάρια κι έπρεπε κάθε τόσο να παίρνουν ανάσες .Γι’ αυτό λέγαμε στην αρχή για μια ανάσα , για ένα τσιγάρο και όχι από κάποιου είδους κούραση .Αλλά για τη μονοτονία και μόνο. Μας περιμένει άλλωστε αρκετή δουλειά ακόμη .
                          Συνεχίζουμε ………….  
Μάης 2017 Μιλτιάδης Δ Κωστάκος                
                  
.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Από την τελευταία φορά που τσέκαρα προκύπτει ότι απαιτείται ήχος.

Για να σε δώ τώρα κε. διαχειριστά

filoiko είπε...

Η δυνατότητα μετάδοσης ήχου υπάρχει στην κάμερα.
θα γίνει προσπάθεια.Δεν ξέρω αν θα το καταφέρω.
Πιο πολύ βέβαια για να ακούγονται οι πελαργοί
και όχι τα αυτοκίνητα,ο ήχος από το δρόμο.
Ιδωμεν.