ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Φιλιππιάς 4 Απριλίου 1929 (ρεπορτάζ εφημερίς ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ)

…Οσοι έτυχε να εισήλθον τον Απρίλιον του 1897 εις την Φιλιππιάδα με τον Ελληνικόν στρατόν και την είδον καμένην από τους προηγθέντας αντάρτας,οι οποίοι ενήργουν τότε πολεμικάς πράξεις σχεδόν υπό ιδίαν προσωπικήν ευθύνην,δεν θα δουν τώρα παραπολύ διαφορετικήν την μορφήν της καλής αυτής κώμης.Μένουν ακόμη κατεστραμμένα πλείστα των σπιτιώντης από την εποχήν εκείνηνκαι είνε ακατοίκητα,αχρησιμοποίητα.Επί τουρκοκρατίας ήτο η Φιλιππιάς αποκλειστική ιδιοκτησία των τούρκων,οι οποίοι συνέρρευσαν εκεί μετά την απελευθέρωσιν της Αρτης,οπόθεν έφυγον.Δεν επέτρεπον να κτίση χριστιανός οικίαν εις την Φιλιππιάδαν.Εγκατεστάθησαν εις ταύτην πολλοί
πλούσιοι μεταξύ των οποίων και ο περίφημος Φουάτ Πασάς,ο οποίος μετέχε του πολέμου του 1897 με σώμα αλβανών
.Οι ελληνες χωρικοί κατώκουν εις τον πλησίον οικισμόν,κείμενον επίσης επί της αμαξιτής οδού και ο οποίος υπάρχει και σήμερον.Μετά την απελευθέρωσιν της Ηπείρου δεκαεξ χρόνια τώρα,δεν ηδυνήθη να ζωηρεύση η Φιλιππιάς,καίτοι ευρίσκεται εις έφορον πεδιάδα με τον παρακείμενον γονιμοποιόν ποταμόν Λούρον.Το καλοκαίρι υποφέρει πολύ από κώνωπας,ελονοσίαν.Δυστυχώς υποφέρουν μαζί της και οι δημόσιοι εισπράκτορες,οι οποίοι αποστραγγίζουν το αίμα του λαού δια την καλοπέρασιν των προνομιούχων του κράτους με τους μεγάλους μισθούς και τας μεγάλας γαστέρας.Θα ήτο εδώ η αποξύρανσις των ελών ευκολοτάτη,διότι θα έρρεον τα ύδατα των τεναγών με μικράς διώρυγας ομαλώς εις τον Λούρον,αφου θα επότιζον πριν μεθοδικώς τους αγρούς του τόπου.Κρατική αδράνεια,αμεριμνησία,αδιαφορία ανατολίτικη κατέστησε την υδρηλοτάτην Φιλιππιάδα μαρασμώδη.Ζητούν και εδώ οι κάτοικοι την βροχήν,όπως σωθούν τα γεννήματα των από τον ουρανόν,ενώ δίπλα των ο ποταμός τα τενάγη!.Δεν παρουσιάζει το ελληνικόν κράτος μονάχα ασυνειδησίαν,αλλά και μωρίαν,την οποίαν θα εζήλευον αρχέγονοι κάτοικοι απολίτιστων αφρικανικών χωρών.
Ως νέος οικισμός έχει η Φιλιππιάς καλήν ρυμοτομίαν και είναι το μόνον μέρος της Κάτω Ηπείρου,το οποίον παρουσιάζει όψιν κανονικού ρυθμικού οικισμού.Διαγράφονται όμως οι δρόμοι χωρίς να υπάρχουν τουλάχιστον δια τα πόδια των άτυχων διαβατών.


Ευτυχεστεροι οπωσούν οι πελαργοί,οι οποίοι εξακολουθούν να επανέρχονται τακτικά εις την από χρόνια προσφιλή των κώμην.Κτίζουν τας μεγάλας φωλεάς των εις τας στέγας των σπιτιών χωρίς να ενδιαφέρονται δια τας αθλιότητας των ανθρώπων.Ακιβώς όπως και το αδιάφορον ελληνικόν κράτος,το οποίον κτίζει την ιδικήν του φωληάν υψηλά εις τα νέφη της μακαρίας αισιοδοξίας του,υπό τους στεναγμούς ολόκληρου λαού,καταβαρυμένου από την πείνα…


(από το περιοδικό ΕΝ ΝΙΚΟΛΙΤΣΙΩ τεύχος 51 ΦΕΒΡ-ΜΑΡΤ 2017 εκδίδεται με την επιμέλεια του Γιώργου Γιάννου)


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ κατατοπιστικό. Συγχαρητήρια σε όποιον το βρήκε. Ως νέος που έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στη Φιλιππιάδα, βρίσκω τις παρομοίου περιεχομένου δημοσιεύσεις σας πολύ ενδιαφέρουσες.

Ανώνυμος είπε...

πολλα μπραβο στο γιωργο και σε σενα μιλτο.κειμενο απειρου καλλους......