'Ηρθαν ξανά...

Σήμερα όλα άσπρα-μαύρα και λίγο...ροζοκόκκινα τα βλέπω!Γυρίσαν κοντά μου.Εντάξει να μην υπερβάλω,σε όλους μας γυρίσαν αλλά σε κάποιον που είναι μακριά νομίζει οτι μόνο σε αυτόν γυρίσαν.

Πώς νιώθω;Χμ...Νιώθω σα να πετάω και γω μαζί τους.Αυτές τις ώρες,τους βλέπω λίγο ανήσυχους.Ετοιμάζονται.Τους βλέπω να κουνιούνται πέρα δώθε.Ακούω πότε μικρούς,πότε μεγάλους ήχους.Σύντομες χαρούμενες μελωδίες.Και έχω χαθεί και γώ σ'αυτόν τον κόσμο.Στον κόσμο τους.

Ξεχνιέμαι.Χά-χά-χά...αράχνιασα μπροστά σε μιά κάμερα!Αλλά τί πειράζει;Το απολαμβάνω.Συνεχίζω να μένω εκτός των άλλων προβλημάτων μου.Αλλά στράφηκα εντός τους.Όπως κάθε χρόνο.

Είμαι χαρούμενος και ευτυχισμένος που και φέτος με αξίωσε ο Θεός να τους δώ ξανά.Εδώ είμαι.Μπροστά σε μιά οθόνη.Τα βλέπω.Κι ας φαίνομαι εξαφανισμένος.

Οι...διαδικτυακοί μου φίλοι,ήρθαν και φέτος.Με τα νάζια τους,με τις ακεφιές τους.Με τα παράξενα ωράριά τους.Και γω να τους ακολουθώ.Παραμένει η φιλία μας ανέπαφη.Κι ας μου λείψαν 8 ολόκληρους μήνες.Χωρίς επικοινωνία,και είναι σαν να μήν έχει περάσει ούτε μια ημέρα.Βρεθήκαμε ξανά και φέτος.

Κοιτάζω κάπου-κάπου και έξω.Τωρα περισσότερο κοιτάζω την οθόνη.Είμαι και μακριά τους.Δέν μπορώ να τα βλέπω αλλιώς.Κάποια στιγμή όταν μπορέσω,θέλω να περάσω να τους δώ και από κοντά.Ζωντανά. Θα χτυπήσω ένα κουδούνι,απο τις διπλανές πολυκατοικίες,και θα τους παρακαλέσω,έστω για 10 λεπτά να τα πούμε από κοντά. Να τους ευχαριστήσω που και φέτος μου κάνουν αυτή την υπέροχη παρέα.         

Αθήνα-Απρίλιος-18 Κ.Μ.