ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ:απευθείας σύνδεση με φωλιά πελαργών.

Λούρος ...του Γιάννη Δάλλα

...Ο ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΣ Λούρος σαλεύει κάτω απ΄ τα παιδικά μου χρόνια, πολύτιμη πείρα ζωής.
Μικρά παιδιά ξεχυθήκαμε μια μέρα απ΄ τα θρανία προς τα κει. Κάποιος περνούσε το δοκάρι, γλίστρησε. Μπήκε κολυμπήτης, πάλευε μέρες, ανάσυρε μια τραγιάσκα, ό,τι δεν κέρδισε ο Θάνατος. ( Θα πεις: συνηθισμένη ιστορία πνιγμού, κι όμως για πρώτη φορά μας αποκάλυπτε τη μοχθηρή φύση ενός ποταμού). 
Γιατί ο Λούρος είναι γεμάτος κρυφούς βίραγγες, αρπαγές από κλαδιά υδρόβια, κι ο άνθρωπος στροβιλίστηκε ώρες ώσπου γαντζώθηκε και βούλιαξε μέσα τους για πάντα. Έπεσε θύμα της πάλης του νερού και της βλάστησης, της πάλης που κάνει το ποτάμι να βολέψει την κοίτη του. Γιατί ο Λούρος σκάβει πάντα μες στην ίδια τη βλάστηση, αγκομαχά και ρέει ιδρώτας νερού, εκεί να ξερογγιάσει λίγες οργιές κάνουλα, όχι να βρει περάσματα να ξεφύγει. Και βλέπεις την ιτιά στις όχτες που φαγώνεται, μα ρίχνει θηλιές τα κλαδιά της μέσα του, όλο και πιο γυρτή, πιο κλαίουσα. Βλέπεις το πλατάνι που το σκεπάζει με το φύλλωμα, μα μόλις κρατιέται λες νήματα καταμεσίς στην κοίτη του, οι ρίζες του φαίνονται ολόκληρες σαν σε φυσική ακτινογραφία. Και παρακάτω που απλώνεται τέλμα, θερίζει το ψαθί μαζί με τη μπεκάτσα που, λαός, φτερουγίζει μέσα του. Τα σπίτια και οι άνθρωποι είναι, θαρρείς αντίγραφα δικά του. Απέξω ο θάμνος πυκνός πλημμύριζε τότε τους δρόμους και την αυλή, έφτανε στο κατώφλι. Μέσα κλειδωμένη η ζωή κυλούσε μακριά απ΄ τη θέα του ξένου ματιού...
(από το βιβλίο του Γιάννη Δάλλα ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ) 

Δεν υπάρχουν σχόλια: