Το...τάμπλετ!!!

Άν μεγάλωσες τις δεκαετίες 70-80 αξίζει να...ρίξεις μια ματιά!

Χθες βλέπω την ανηψιά μου να κάθεται και στα ποδαράκια της να έχει ένα τάμπλετ.

Ρωτάω.

Τί βλέπεις εκεί;

Την καλή νεραίδα βρε θείο.

Πάνω στην κουβέντα λοιπόν,η ερώτηση απο μεριά της,ήρθε εντελώς φυσιολογικά.

΄΄Εσύ οταν ήσουν παιδάκι πότε πήρες πρώτη φορά τάμπλετ΄΄;

Η απάντησή μου απ'την πλευρά μου εξίσου φυσιολογική.

΄΄Δεν είχαμε αστέρι μου τότε εμείς τάμπλετ

''Βλέπω κατι ματάρες να με κοιτάνε γεμάτες απορία.

Με ξαναρωτάει.Τι εννοείς θείε;Δεν είχατε τάμπλετ;

Καταλαβαίνω ότι η κουβέντα θα...ξεφύγει για πολύ.

Ε,λέω,δεν είχαμε.

Ήταν άλλες εποχές τότε.

Βλέπω ξανά τα μάτια της γεμάτα ερωτηματικά.Ώωωχχ σκέφτομαι.Και νά!

Και πώς παίζατε εσείς θείο παιχνίδια;

Η απάντησή μου απλή.

Στο δρόμο παίζαμε.

Και τότε ήρθε η...χαριστική βολή.

Και καλά,μουσική πώς ακούγατε;

Τώρα;Σκέφτομαι ξανά.Παίρνω ένα σοβαρό ύφος και απαντάω σα να ήμουν επιστήμονας,που απαντά σε ερωτήσεις μπας και μπορέσω να γλυτώσω τίποτα.

Από...κασέτες αστέρι μου.

Το σόκ που ξαναβλέπω στα μάτια της με έκανε να αναθεωρήσω τη χρησιμότητα της κουβέντας και να κάνω ένα βήμα πίσω.Σκέφτομαι ξανά.Καλά λέω απο μέσα μου,τί κάνεις τώρα στο παιδάκι;Σταμάτα.Το σόκαρες τόσο σήμερα!

Μπορεί να μας χωρίζουν 40 χρόνια,αλλά μέσα σ'αυτές τις δεκαετίες τίποτα ρε φίλε δεν παρέμεινε το ίδιο.Η τεχνολογία προόδευσε με αδιανόητους ρυθμούς.Οι καθημερινές συνήθειες άλλαξαν δραματικά.Οι άνθρωποι έγιναν πιο...κουμπωμένοι.Και άντε τώρα να εξηγήσω εγω σ'ένα παιδάκι που το είδα με ένα ταμπλετ στα χεράκια του,και να έχει να επιλέξει ανάμεσα σε ένα απο τα 20 παιδικά κανάλια που έχει η συνδρομητική τηλεόραση,που στην εποχή μου εκει στα 1980 ο μικρότερος έκανε χρέη τηλεκοντρόλ,να αλλάξει τα 2-3 κανάλια στην ασπρόμαυρη τηλεόραση.

Σε αυτό το κείμενο υπάρχει ενας μεγάάάλος κίνδυνος!Να πέσουμε στην παγίδα του΄΄χάσματος των γενεών''.Να κάνω το ίδιο λάθος που έκαναν οι γονείς μου.Αυτό το...άάάχχχ στη δική μας εποχή,τα πράγματα ήταν καλύτερα.ΟΧΙ.Στη δική μου εποχή,τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα.Ήταν πιό ΑΓΝΑ.Ίσως με μεγαλύτερη δόση άγνοιας κινδύνου.Σίγουρα.Τί να πώ στο παιδάκι εγώ τώρα;Ότι δεν είχα παιδότοπους;Γεμάτους...αφρολέξ,και προστατευτικά στις γωνίες;Που άν βρίσκαμε καμιά[χαχαχα]παιδική χαρά με καμιά σκουριασμένη κούνια,και καμιά τραμπάλα,εκεί να δεις αιχμηρές γωνίες,και η κούνια έφτανε στον...ουρανό,και μας κράζανε οι γείτονες να σταματήσουμε το...ζακ-ζακ,αμάάν τσακιστείτε φύγετε!Που ιδρώναμε,παίζαμε,ξανα ιδρώναμε,αλλάζαμε μπλούζα;Τη βγάζαμε μετα,την αφήναμε στο χώμα[αν παίζαμε και μπάλα την είχαμε για δοκάρι]και την ξαναβάζαμε μετα αδιαφορώντας για μικρόβια κλπ;Όταν διψούσαμε δεν είχαμε[μου το έδειξε κι'αυτό!]το ειδικά σχεδιασμένο παγουράκι που το κάνεις μία...φλάπ και βγάζει το καλαμάκι,πίνεις και ξανά φλάάάπ πάλι μέσα αυτό!

Σε κάποια σημεία ήταν κάτι σιδερένια...λιοντάρια που βγάζαν νερό απ'το στόμα τους.Κάποια τρέχαν συνέχεια,και μαζί με μας εκεί ξεδιψούσαν και τα αδέσποτα σκυλάκια και όχι μόνο.Παρακάτω στην άκρη του σχολείου ήταν και το λάστιχο.Άκου παγουράκι με φλάπ!Όταν χτυπούσαμε δεν σήμαινε γενικός συναγερμός.Άν δε χρειαζόταν ράμματα,πήγαινες...κρυφά στη γιαγιά,αν είχε χαλίκια τα έβγαζε με λίγο λάδι που βούταγε στην ποδιά,και μετά λίγο ιώδιο που γιάτρευε τα πάντα.Και την άλλη μέρα έδειχνες και για μαγκιά το κόκκινο χρώμα στους άλλους.Κάποια...φεγγάρια είχαμε βρεί κάποιο πιό ήρεμο παιχνίδι.Μαζεύαμε χαρτάκια και τα κολλάγαμε σε ένα αλμπουμ.Χαμός!Αγοράζαμε στο περίπτερο κάτι φακελάκια.Εκει να δείς...σκουσμό αν τα είχαμε ΄΄διπλά΄΄.Αν πετυχαίναμε κανένα σπάνιο;Ά καλά!Τα περισσότερα άλμπουμ ήταν για μας με ποδόσφαιρο.Τα κορίτσια είχαν τα δικά τους.Μέχρι και ΄΄Τόλμη και Γοητεία΄΄ με το Ρίτζ και την Καρολάιν είχαν βγάλει τότε οι μάγκες.

Άκου...τάμπλετ!Ποιό τάμπλετ.Είχαμε τα...ουφάδικα!

Έλιωνες στο Λάκη Σιώπη στο πακ-μαν!Το έβαζες [μαγκιά]στην κάτω γωνία,και μπορούσες να πας όπου θες,και να το ξαναβγάλεις όποτε θες.Αργότερα όσοι είχαν χρήματα οι μπαμπάδες  τους αγόραζαν το ΄΄ατάρι΄΄.Παίζαμε με τις ωρες μπάλα.Δε γυρίζαμε σπίτι αν δεν φώναζε η μάνα μας θα...σμαζευτείτε καμιά φορά;Ή όταν ανάβαν οι κολόνες του Δήμου.Παίζαμε πετροπόλεμο,μάχη με νεράτζια-πορτοκάλια κλπ μέχρι να την πληρώσει κανα παράθυρο ενος γείτονα.Τότε άστα.Πηγαίναμε να εξερευνήσουμε το μικρό λόφο που στα μάτια μας έμοιαζε θεόρατο βουνό.Κάναμε τόξα.Βάζαμε και μπροστά[πως δε βγάλαμε κανα μάτι απορώ]στο βέλος...πρόκα!

Είχαμε ποδήλατα και βάζαμε κάποιο χαρτόνι να ακούγετε στην ακτίνα,κάναμε βόλτες σπάζοντας τα νεύρα σε όσους περνάγαμε απο δίπλα.Ακούγαμε μουσική απο κασέτες που είχαμε στοιβαγμένες τη μία πάνω στην άλλη.Χάλαγε,την φτιάχναμε μόνοι μας.Κολλάγαμε στην...πληγή ζιλοτέιπ....ζίίίκ με το στυλό και ξανα μουσική!Στον καύσωνα το παιχνίδι δεν σταματούσε πάλι.Απλά τότε ήταν το λάστιχο στην αυλή ο βοηθός μας.Κλιματιστικό;Ναι καλά!Αυτά αν δεν κάνω λάθος μπήκαν στη ζωή μας με τον μεγάλο καύσωνα του 1987.

Απο φαγητά τρώγαμε τα πάντα.Χωρίς περιορισμούς.Στο σπιτι,φέτα με ζάχαρι,φέτα με ζάχαρι λάδι,φέτα ζαχαρι νερό.Σοκολάτες,γαριδάκια,δρακουλίνια,φοφίκο,παγωτά απο 25 Μαρτίου και μετά ένας χαλασμός!Χωρίς καταλόγους ανθυγιεινών κλπ.Φυσικοί χυμοί όταν ήμασταν πολλοί άρρωστοι.Πηγαίναμε μόνοι μας...αγγλικά!Και γυρνάγαμε μόνοι μας!Το φαντάζεστε;Δεν ξεσηκώναμε το σόι ολόκληρο για το ποιός θα πάει  να πάρει το παιδί.Μετά τα αγγλικά κάναμε μια στάση στο σουβλατζίδικο του...Νταβά για κανα πιτόγυρο.Ούτε γάντια,ούτε σκουφάκια,ούτε ειδικές κουτάλες για να βάλει μέσα τα υλικά στην πίτα.Όλα με τα χέρια.Μέσα στα λάδια.Σκούπιζε πάνω στην[και καλά]άσπρη ποδιά τα χέρια του και καμιά φορά σου έλεγε κόλλα πέντε τι ομάδα είσαι;

Αν καμιά φορά πηγαίναμε οικογενειακώς σε ταβέρνα τρώγαμε ότι έτρωγαν οι μεγάλοι.Δεν υπήρχαν...ειδικές παραγγελίες,για τους μικρούς μας φίλους[που γράφει στο μενού ο φίλος Βασίλης]καλοψημένα φιλετάκια, άπαχο μπιφτέκι κλπ.Γαρδούμπα;Γαρδούμπα.Κοκορέτσι;Κοκορέτσι

.Όταν νύσταζες,,,ακούμπαγες σε δυό καρέκλες ανάμεσα στα τραπέζια.Δεν σηκωνόταν όλοι επειδή το παιδί κουράστηκε.Δεν είχαμε κινητά μαζί μας.Χαχαχα.

Όταν εβγαινες να παίξεις,έβγαινες.Ρώταγε η μάνα,τί ώρα θα έρθεις;

Ωωω...μόλις νυχτώσει.Και τέλος.Οι γονείς είχαν μια εικόνα που μπορεί να είμασταν.Στην πλατεία,στο σχολείο.Έ κάπου εκεί.Ούτε τηλέφωνα,ούτε μηνύματα,ούτε τίποτα.Άκου κινητά;Ένα τηλέφωνο ήταν και εξυπηρετούσε άμα ήθελε όλη τη γειτονιά.

Λίίίτσα φώναζε.Ο Μήτσιος σε 10 λεπτά θα πάρει.Έλα.Κάτι θέλει.Νίίίκο...τράβα φώναξε τον πατέρα σου.Τον ζητάνε στο τηλέφωνο.Απ'το καφενείο ο μπαρμπα Βαγγέλης.Που εκτός απο καφετζής ήταν και το...ΟΤΕ της εποχής!Με εκείνη την αγαπημένη συσκευή με το καντράν,που όλοι πίστευαν πως αν έπαιρνες το΄΄μηδεν΄΄ θα άκουγαν καλύτερα!Χαμόόόςς.Μετά βάλαμε όλοι και στο σπίτι μας τηλέφωνο.Όχι...messenger ούτε viber!Άμα ήσουν λίγο...καψουράκος με κάποια,περίμενες μουλωχτά να χτυπήσει μία φορά[συνιάλο αυτό]και πήγαινες να τη βρείς.Αυτό ήταν,το μία φορά που είχατε πει να κάνει...χθές!Καταλάβαινες ήταν το...πρόσωπο!

Όταν ήθελες να βρεθείς με κάποιον χωρίς να έχεις συνεννοηθείς απο πρίν,απλά πήγαινες έξω απ'το σπίτι,φώναζες

 Γιώώώργο.Έβγαινε.Παράταγε διαβάσματα κλπ και βουρ για παιχνίδι.Μετά όταν γύρναγες έριχνες έναν καλό τσακωμό μετά εσπερινού κλπ με τη μάνα που το έσκασες χωρίς να διαβάσεις!Δεν έπρεπε πρώτα να μιλήσεις στη μαμά,να σκεφτεί,να το εξετάσει και να σου απαντήσει...αρμοδίως!Το απόγευμα είχε παιχνίδι τέλος.

Όταν υπήρχε αυτοκίνητο στην οικογένεια,και θέλαμε να πάμε κάπου οικογενειακά,καθόμασταν στα πίσω καθίσματα.Τα παιδικά καθισματάκια ήταν προιόν επιστημονικής φαντασίας.

Τί να θυμηθώ τώρα εγώ,και τί άλλο να γράψω και σας κουράζω;Κι'όλα αυτά για ένα τάμπλετ.

Δεν ξέρω,σήμερα υπάρχει μιά υστερία.Μια υπερβολική προστατευτικότητα.Που αυτά δεν είχαν ποτέ καλά αποτελέσματα.Δεν ξέρω,τί να πώ,μή φάω και κράξιμο τώρα στο τέλος!Αλλά οι γυάλες άλλωστε,νομίζω,είναι μόνο για τα...χρυσόψαρα.

Mr Μάρτιος 2019