Ένας χρόνος για την ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑΣ
Ενας χρόνος για το blog.
Πριν ακριβώς ένα χρόνο στις 10/3/2009 οι
Μίμης Aυγέρης ,Κίμων Βαγγέλης ,Τασία Γιάννου,Βασίλης Γκάρτζιος ,Μιλτιάδης Ζήκος ,Ηλίας Κακοσίμος ,Μιχάλης Ντόβας ,Τέτα Παλιάρου και Γιώργος Τέφας.
συναντηθήκαμε στο COTTON στις 8μμ και αποφασίσαμε να γίνει η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑΣ.
Oλοι συμμετείχαν με τον τρόπο τους σε αυτό που φτειάξαμε για την Φιλιππιάδα.
Πρώτη ενέργεια να διακινήσουμε ένα
κείμενο και να μαζέψουμε υπογραφές
Αφου συμφωνήσαμε στο κείμενο την αλλη μέρα το βγάλαμε
11 Μαρτίου 2009.
Στις 19 Μαρτίου 2009 ήρθε μαζί μας,προστέθηκε και ο συμπολίτης μας Τοπογράφος Μηχανικός Βησσαρίων Γιωρσπύρος.
Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε και το blog..
Απαριθμεί:
1776 σχόλια
88 θέματα-αρθρα αναρτήσεων
18 video & slides
158 φωτογραφίες ημέρας
476 φωτογραφίες παλιές
αρχείο Νόμων-αποφάσεων
μέσος όρος επισκεπτών ανα ημέρα 80-100
............
Συνεχίζουμε
60 σχόλια:
Αν να ονειρεύεσαι μπορείς δίχως το όνειρο να κάνεις δάσκαλό σου,
Αν να στοχάζεσαι μπορείς δίχως να κάνεις το στοχασμό σκοπό σου, ....
ΤΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΘΑ ΞΑΝΑΔΟΣΟΥΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ;
ΞΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ;
ENAΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ...
"Είναι το ίδιο πανάρχαιο πεδίο συγκρούσεων όπου από την αρχαιότητα ακόμα συγκρούονταν η ελεύθερη και η κριτική σκέψη με τηΝ ΆΓΝΟΙΑ μισαλλοδοξία, τη δεισιδαιμονία, τον παραλογισμό και τον σκοταδισμό. Στις μέρες μας η λογική σκέψη χάνει τις μάχες, παρότι έχει τόσα όπλα στη διάθεσή της και τόσους
συμμάχους. Ο σκοταδισμός αντί να ηττάται από την υπεροπλία της επιστήμης και των νέων τεχνολογικών μέσων, κυριαρχεί στο πολεμικό πεδίο.
Ο καινοφανής για τον 21 αιώνα αναλφαβητισμός και οι ποικίλες ρητορείες φυλακίζουν την κρίση, εκτελούν την αμφισβήτηση που προσπαθεί να στηρίξει την
Αντίσταση.
Σαν κουκουλοφόροι καταδότες διάφοροι εκφραστές -δημοσιογραφικοί, πολιτικοί και άλλοι- προπαγανδίζουν την Κατοχή που μας επιβάλλει η άγνοια. Παύουν κάθε δημιουργική σκέψη, απειλούν κάθε λογική θέση.
Άγνοια δε σημαίνει μόνο αμάθεια. Είναι στάση ζωής, συχνά κατ’ επιλογή για όσα γίνονται γύρω μας. Είναι μια άλλη μετανεωτερική ιδιομορφία του δυτικού πολιτισμού. Ως στοιχείο αγωγής ανιχνεύεται στην οικολογική-περιβαλλοντική μας συμπεριφορά, διερευνάται στην απομάκρυνση από τη συλλογική δράση, από τη δημόσια ζωή, εξιχνιάζεται στον ατομικισμό και τον ωχαδερφισμό. Συχνά βλέπουμε να προτιμάται από την αναζήτηση προσφέροντας έτσι ένα εγωιστικό άλλοθι απέναντι στις επιλογές μας.
Η ερήμωση του φυσικού περιβάλλοντος καταστρέφει όχι μόνο τον εξωτερικό κόσμο, αλλά και κάθε σεβασμό του ανθρώπου για την ομορφιά. Είναι μία συνειδητή επιλογή υπό το πέπλο της άγνοιας που συνέρχεται με την αδιαφορία για το μέλλον και τη φύση. Αυτή όμως η επιλεγόμενη άγνοια προσφέρει ευκαιρίες απάρνησης των προσωπικών ευθυνών και επίρριψης ευθυνών σε άλλους.."
Αλήθεια θα είχαν μεγαλύτερη
υπόσταση και αξία οι παραπάνω
σκέψεις, έστω και ατάκτως ειρημένες, εαν παρετίθεντο
επωνύμως;
Ένας ολόκληρος χρόνος στην
ανωνυμία,
με ελάχιστα περάσματα μέσα
από ΟΑΣΕΙΣ και ΕΡΗΜΗΝ...
Μιλτιάδη,
Έκανες το χρέος.
Ομως υπάρχει δρόμος ακόμα .
Β.Γ
Άρθρο του Νίκου Αλπανόπουλου στον Ηπειρωτικό Αγώνα.
«Διπλός μισθός» για τους δημάρχους;
Με τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα ενεργοποιήθηκε η πρόνοια του υπάρχοντος (2006) κώδικα τοπικής αυτοδιοίκησης, σύμφωνα με την οποία οι αιρετοί που έχουν οργανική θέση στο δημόσιο επιλέγουν ένα εκ των δύο -ουσιαστικά- μισθών: Είτε αυτόν της οργανικής τους θέσης, είτε την αποζημίωση (έξοδα παράστασης) που παίρνουν από το δήμο που υπηρετούν.
Η ρύθμιση αφορά τους μεγάλους δήμους (άνω των 50,000 κατοίκων, ή κάθε μικρότερο πληθυσμιακά δήμο που είναι όμως πρωτεύουσα νομού. Σε όλο το νομό Ιωαννίνων τέτοιος δήμος είναι μόνο ο Ιωαννιτών). Και αυτό γιατί στους συγκεκριμένους μεγάλους δήμους ο αιρετός (ο δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος, ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου) λαμβάνει υποχρεωτικά «ειδική άδεια» από την εργασία του. Απουσιάζει δηλαδή όλο το χρόνο, αφού για να ασκήσει τα καθήκοντά του θα είναι -θέλει δεν θέλει- παρών στο δημαρχείο όλη μέρα. Και όλη νύχτα, θα πρόσθετα, αν σκοπεύει να είναι αποτελεσματικός.
Αντίθετα, στους μικρούς δήμους οι αντιδήμαρχοι και οι πρόεδροι των συμβουλίων δικαιούνται όχι ετήσια αλλά μικρότερη άδεια (60 ή 30 μέρες ανάλογα με την περίσταση) οπότε (τυπικά τουλάχιστον) εξακολουθούν να εργάζονται στην υπηρεσία τους. Δικαίως τότε παίρνουν και το μισθό της οργανικής τους θέσης και την πρόσθετη (μικρή πάντως) αποζημίωση από το δήμο.
Γράφει ο «Η.Α.» στις 5 Μαρτίου (Τσιμπίδα, Β.Α.): «Τέλος στην πρόκληση των δύο μισθών». Και εκ πρώτης όψεως, δεν έχει άδικο. Θα συμφωνήσω ότι είναι προκλητικό τέτοια εποχή αιρετοί να παίρνουν δύο μισθούς (για το μέσο δημόσιο υπάλληλο που είναι ταυτόχρονα δήμαρχος αυτό μεταφράζεται σε 5 με 6,000 € περίπου το μήνα, για το μέσο αντιδήμαρχο σε 3,500 € ή και παραπάνω). Και δεν είναι ούτε λογικό, πάντα εκ πρώτης όψεως: Αφού δεν εργάζεται στην υπηρεσία του ο δήμαρχος, ο αντιδήμαρχος, γιατί να πληρώνεται και από αυτήν;
Κάτω από την επιφάνεια όμως, υπάρχουν και άλλες πτυχές. Ήδη, η ενιαία φορολόγηση με 40% σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος των «δύο» μισθών μειώνεται πρακτικά σε ενάμιση. Δεν μιλάμε λοιπόν για δύο μισθούς. Δεύτερον, οι υποχρεώσεις αλλά και η πίεση που δέχεται καθημερινά ένας τακτικός, «καλός» δήμαρχος ή αντιδήμαρχος είναι τεράστιες. Θα δουλέψει πολλές ώρες, θα δουλέψει απόγευμα και Σάββατο χωρίς υπερωρίες, ενώ συχνά θα κληθεί να υπερασπίσει τον εαυτό του στο δικαστήριο (με σοβαρά έξοδα), ακόμα και πολλά χρόνια μετά τη λήξη της θητείας του. Και δεν αναφέρομαι σε αιρετούς «απατεώνες», αλλά σε αιρετούς που είναι (ή ήταν) «τύποι και υπογραμμοί», τους οποίους είτε η ελλειπής νομική υποστήριξη, είτε η δαιδαλώδης, ανεπαρκής, αντιφατική ή απλά λανθασμένη νομοθεσία υποχρέωσε κάποια στιγμή να αυτοσχεδιάσουν προκειμένου να δώσουν λύσεις ακόμα και σε απλά ζητήματα (πχ. να φτιάξουν επειγόντως ένα πεζούλι που είχε πέσει από τη βροχή).
Άρθρο του Νίκου Αλπανόπουλου στον Ηπειρωτικό Αγώνα.
«Διπλός μισθός» για τους δημάρχους;
(Συνέχεια)
Αναρωτιέμαι, ποιους ανθρώπους θέλουμε στην αυτοδιοίκηση; Προφανώς ανθρώπους με ικανότητες και διάθεση για δουλειά, που θα προέρχονται από όλα τα κοινωνικά στρώματα και επαγγέλματα, ώστε η κοινωνία να εκπροσωπείται αναλογικά. Ο εισοδηματίας όμως, αυτός για παράδειγμα που νοικιάζει πέντε καταστήματα θα διατηρήσει το έσοδο από τα ενοίκια και θα λάβει επιπλέον την αποζημίωση του αιρετού (δεν προβλέπεται το «διαλέξτε ένα από τα δύο εισοδήματά σας» σε αυτή την περίπτωση). Ο δικηγόρος το ίδιο: Αν είναι νέος θα κρατήσει τις δουλειές του με κόπο (δεν «τον παίρνει» να τις εγκαταλείψει) και θα συμπληρώνει το εισόδημά του με την αποζημίωση του αιρετού. Αν είναι μεγαλύτερος και έχει ήδη 2-3 νέους στο γραφείο, ούτε λόγος να γίνεται για μείωση των απολαβών του. Ο καταστηματάρχης δεν θα κλείσει το μαγαζί του, κάπως θα το κρατήσει (με μισό έξτρα υπάλληλο, με βοήθεια από την οικογένεια, με πολύ τρέξιμο), ο ελεύθερος επαγγελματίας το ίδιο. Όλοι αυτοί θα δουν το εισόδημά τους να βελτιώνεται όσο λαμβάνουν τη «δημοτική» ή «νομαρχιακή» αποζημίωση (οι ίδιες ρυθμίσεις ισχύουν για τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση) ενώ πλέον μόνο ο καθηγητής, ο κοινός δημόσιος υπάλληλος, ο υπάλληλος εταιρίας του δημοσίου θα μείνει μισθολογικά σταθερός.
Πού καταλήγω. Ναι, οι δύο μισθοί δεν είναι επιθυμητοί. Κυρίως, γιατί μετατρέπουν τους αιρετούς σε στόχο σχολίων. Από την άλλη, θέλουμε οι αιρετοί να αμείβονται ικανοποιητικά, ανάλογα δηλαδή με τη θέση, τις ευθύνες και τη δουλειά που προσφέρουν. Επιπλέον θέλουμε να υπηρετήσουν την αυτοδιοίκηση ανθρώποι από κάθε κοινωνική και επαγγελματική θέση, όχι μόνο εύποροι, όχι μόνο εισοδηματίες, όχι μόνο αυτοί που η αποζημίωση του δημάρχου ή αντιδημάρχου δεν τους είναι απαραίτητη.
Στην παρούσα συγκυρία η κυβέρνηση είχε προφανώς καλή πρόθεση. Η ρύθμιση της επιλογής ενός μισθού είναι σωστή και πρέπει να ισχύσει. Στο μέλλον, όταν το οικονομικό κλίμα βελτιωθεί εκτιμώ ότι καλύτερη λύση θα είναι η δυνατότητα διατήρησης του μισθού της οργανικής θέσης σε συνδυασμό με ένα μάλλον συμβολικό 20-30% της προβλεπόμενης αποζημίωσης του αιρετού, ως επιβράβευση για το έργο που παράγει αλλά και ως κίνητρο για τη θέση.
Ποιό είναι το συμπέρασμα των ανωτέρω.
Στην Ελλάδα μπορεί κανείς να βρεί τα λογικώτερα των επιχειρημάτων για να ασκήσει κριτική στις λογικώτερες των επιλογών.
Το όλα θέμα στηρίζεται σε τελευταία ανάλυση στο βασικό επιμύθιο:
Δεν μπορείς να λειτουργήσεις με κανόνες μια κοινωνία σάπια και διεφθαρμένη. Θα βρεθούν πάντα οι "διέξοδοι".
Έτσι πορευόμαστε αντιμαχόμενοι με "λογικά επιχειρήματα" χωρίς να κάνουμε βήμα, μέσα στον βάλτο της αμάθειάς μας. Στην πραγματικότητα βρίσκοντας λογικοφανή επιχειρήματα για να διατηρήσουμε ο καθένας την ούτως ή άλλως επισφαλή θέση μας.
Ο σκεπτόμενος άνθρωπος Μίλτο μου.
Αλλά ποιός σκέπτεται σήμερα;
Δηλαδή, η ελλειπής νομική υποστήριξη, και η δαιδαλώδης, ανεπαρκής, αντιφατική ή απλά λανθασμένη νομοθεσία μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε δύο μισθούς.
Ούτε μας περνά από το μυαλό να λειτουργήσουμε - με ένα μισθό - με σοβαρή νομική υποστήριξη (τι θυμήθηκα πάλι τώρα) με κωδικοποιημένη και ορθή νομοθεσία.
Τι να διορθώσουμε πρώτα;
Τον μισθό;
Την νομοθεσία;
Την ανεπαρκή νομική υποστήριξη;
Πρώτα το αυγό ή πρώτα η κότα;
Μας πρόλαβαν οι εξελίξεις αγαπητέ Νίκο!
Ο μόνος που θα δικαιωθεί τελικά θα είναι ο Αλέφαντος:
"Τα πάντα όλα"
αλλοιώς καληνύχτα σας.
"Ναι, οι δύο μισθοί δεν είναι επιθυμητοί. Κυρίως, γιατί μετατρέπουν τους αιρετούς σε στόχο σχολίων."
Κρίμα οι καημένοι μην γίνουν στόχος σχολίων.
Να σταματήσουμε να τους σχολιάζουμε για να μπορούν να πάρουν τον διπλό μισθό!!!
Στοχοποίηση...
Ο άλλος όρος που ανακάλυψε ο Βουλγαράκης και ο γιός του ταχυδρόμος ο Ρουσόπουλος.
Αυτοί οι δύο δεν πέρναν διπλό μισθό. Τι μας φταίνε; Μήπως γιατί τα πέρναν διπλά και τρίδιπλα; Άλλη μια απόδειξη ότι δεν φταίει ο διπλός μισθός αλλά η δυνατότητα να τον δι(τρι)πλασιάσεις.
Αυτή η πλατεία δεν είναι για στάθμευση.
ή
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ;.
Σε ένα άρθρο της η Φωνή καλούσε τον Δήμο και την αστυνομία να κάνει την δουλειά της.
Το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα αστυνόμευσης, είναι πρόβλημα δομής και λειτουργίας της πόλης.
Εφόσον επιτρέπουμε η πόλη να λειτουργεί για την εξυπηρέτηση των αυτοκινήτων και όχι των πολιτών (που είναι τα πεζοδρόμια, που πήγαν οι πλατείες) σε λίγο θα παρακαλάμε να επεκτείνουν οι μαγαζάτορες τα κιόσκια τους μέχρι πλήρους κατάληψης των πλατειών. Ίσως τότε να έχουμε το δικαίωμα να κυκλοφορούμε μεταξύ των τραπεζιών.
Άς κλείσουμε λοιπόν το μάτι, όπως κάνει η αστυνομία και ο Δήμος.
ή
ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ;
"Ενεργοποιήθηκε η πρόνοια του υπάρχοντος (2006) κώδικα τοπικής αυτοδιοίκησης"
Τέσσερα χρόνια για να ενεργοποιηθεί ο νόμος.
Όλες οι αισθήσεις αναίσθητες.
Δεν είδαμε, δεν ακούσαμε, δεν μυρίσαμε, δεν αισθανθήκαμε τίποτε...
Δεν μιλήσαμε...
Ας πληρώσουμε τώρα...
Μιλτιάδη, κάτι δεν πάει καλά με τους επισκέπτες σήμερα.
Ο Δήμαρχος προετοιμάζεται να υποδεχθεί τους πελαργούς.
Ότι υπερβαίνει τα 11.50 καταρρίπτεται!!!!!!!!!!!
Ναι ο μετρητής σήμερα χτύπησε ΜΠΙΕΛΑ.
Μέχρι τώρα οι επισκέπτες σήμερα είναι 67 (το βλέπω από κάπου άλλου).
Το video από τα πλατάνια τραβήχτηκε στις 5:30 το απόγευμα
σήμερα όπως και η φωτογραφία των 11,50...
Kάποιος είπε οτι ο Δήμος μας έχει αναλάβει για κλάδεμα κάθε πλατάνι από πηγές Λούρου και κάτω,επειδή έχει μπει σε πρόγραμμα.
Δεν ξέρω τι να πω...
ΚΟΨΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ!
Ειδικός δεν είμαι και ελπίζω να έχουν δίκιο.
Μια μικρή αίσθηση μόνο, τα πλατάνια δεν είναι μουριές. Και ο καιρός περασμένος.
Μακάρι να ξέρουν τι κάνουν.
1. Γιατί η ουδέτερη -στρατιωτική-απόμακρη γλώσσα στην αναφορά των ονομάτων των μελών της Επιτροπής? Γιατί: Αυγέρης Μίμης, Γιάννου Τασία κλπ και όχι : Μίμης Αυγέρης, Τασία Γιάννου...
2. Ο κ. Αλμπανόπουλος ξεχνάει και μία τρίτη κατηγορία αμειβομένων αιρετών, τους αιρετούς (δημάρχους κυρίως και νομάρχες) που είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Αυτοί δεν εργάζονται στην εργασία τους και φυσικά δεν πληρώνονται. Γιατί λοιπόν τέτοια ευαισθησία για τους δημοσίους υπαλλήλους?
Πολύ σωστή η παρατήρηση για τα ονόματα της Επιτροπής Πολιτών-απλώς έδοσα περισσότερη έμφαση για να αναδείξω το αλφαβητικά-
Ευχαριστώ.
Στιγμιαία φυγή από την
μίζερη εντοπιότητα...
"Έχετε δει στις κηδείες…Στέκονται οι τεθλιμμένοι συγγενείς στη σειρά με τα χαρτομάντιλα στο χέρι και ξαφνικά μπαίνει και ένας εκ των συγγενών, συνήθως αυτός που δεν παρέστη καθόλου κατά την διάρκεια της αρρώστιας ας πούμε του πεθαμένου, που ήταν απασχολημένος με άλλα ...Σκύβει που λέτε, τραβάει κι ένα δάκρυ, κουνάει και το κεφάλι πάνω κάτω με νόημα και αποχωρεί. Ενώ οι συγγενείς λένε από μέσα τους «τι να σου κάνω ρε άτιμε, έχε χάρη που σέβομαι την ώρα και δε σε γραπώνω από το σβέρκο».
Έτσι ακριβώς! Έτσι νιώθω καθώς παρακολουθώ τους όψιμα ανήσυχους πολιτικούς μας. Τον Χρήστο Παπουτσή για παράδειγμα και άλλους που πήραν σειρά… Βολεμένοι απόλυτα σε παχυλούς μισθούς, σε αυτοκίνητα και οδηγούς, σε πρώτες θέσεις και εξωτερικά, σε προνόμια και ύφος χιλίων καρδιναλίων… Μας συμπονούν και ανησυχούν. Μπαίνουν μπροστάρηδες για να μας νιώσει ο Πρωθυπουργός.Πότε; Στην τούρλα του Σαββάτου!
Η οικονομική κρίση έχει και τα θετικά της.Έτσι καθώς ξεσκεπαστήκαμε όλοι…Ο λαός δεν μασάει από συμπονετικούς πολιτικούς πια. Μοιάζουν με καλοντυμένες κυρίες, σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, σκαρφαλωμένες σε γόβα Louboutin, που φωτογραφίζονται με παιδάκια…Η κρίση έχει και τα θετικά της.. Έτσι που έγιναν τα πράγματα …Μόνο μια αγωνία έχω…Μη και ζηλέψει κανένας Τσοχατζόπουλος ή Ρουσόπουλος και έρθουν τεθλιμμένοι στην κηδεία…Αυτό δεν θα το αντέξω! Πόσα ρε πού**η μου ν΄αντέξω! Έχε χάρη που σέβομαι την ώρα… "
ΡΕΑ ΒΙΤΆΛΗ.
Για την λογο-πειρατία..
Β.Γ
Μαθε να γράφεις τα τραυματα σου στην άμμο..
και να χαράζεις τις χαρές σου στην πέτρα...
Στην άμμο γρήγορα σβήνουν
Στην πέτρα μένουν αναξίτηλες .
Αν συνειδητοποιησεις πόσο
δύσκολο είναι να αλλάξεις τον
εαυτό σου ,
Τότε θα καταλάβεις πόσο μηδαμενές
είναι οι πιθανότητες να αλλάξεις
τους άλλους..
Και... Σχεδόν πάντα στην άμμο
θα γράφεις.
AΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΙΧΘΕΙ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ:
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ
Kάθε μέρα, η Αλεξάνδρα, ο Βλαντ, η Χρύσα και η υπόλοιπη παρέα μαζεύονται μπροστά από το σπίτι του Χρήστου για να παίξουν ποδόσφαιρο μέχρι το βράδυ. Μόλις ξεκινήσουν το παιχνίδι, οι γείτονες αρχίζουν να διαμαρτύρονται, να φωνάζουν και να προσπαθούν να τους σταματήσουν με απειλές ή ακόμα και με τη βία.
Μοιάζει να μην υπάρχει λύση στο πρόβλημα, καθώς δεν έχουν που αλλού να παίξουν.
Η Αλεξάνδρα πιστεύει πως πρέπει να βρεθεί ένας χώρος όπου θα μπορούν να παίζουν ελεύθερα και χωρίς να κινδυνεύουν. Αποφασίζει να μιλήσει στον Δήμαρχο της πόλης τους. Ανακοινώνει την ιδέα της στα υπόλοιπα παιδιά ζητώντας τους να της συμπαρασταθούν.
Η παιδική επιτροπή συνεδριάζει και μέσα απο διασκεδαστικές απόψεις, τσακωμούς και αρκετές αμφιβολίες αποφασίζουν να πάνε όλοι μαζί στο Δημαρχείο και να παρουσιάσουν το πρόβλημά τους. Ζητούν να δημιουργηθεί ένας χώρος παιχνιδιού σε ένα εγκαταλελειμένο οικόπεδο της γειτονιάς.
Ο αγώνας είναι σκληρός. Τα παιδιά είναι μαχητικά, όμως η δημοτική αρχή έχει άλλες απόψεις.
Θα καταφέρουν τελικά να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους η Αλεξάνδρα, ο Χρήστος, η Χρύσα και ο Βλαντ;
Διεκδικώντας το δικαίωμά της στο παιχνίδι, η μικρή παρέα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, μαθαίνει να μάχεται, να σχετίζεται και να ωριμάζει…
Παρακολουθώντας την αληθινή αυτή ιστορία με πρωταγωνιστές τέσσερα παιδιά ηλικίας 9-14 ετών ανακαλύπτουμε μέσα απο χαριτωμένες αυθεντικές ατάκες, ξεκαρδιστικές σκηνές, αυθορμητισμό και τρυφερότητα, την αντίληψη που έχουν για την ζωή, τους μεγάλους, τη φιλία, την αγάπη άνευ όρων και την ασίγαστη ανάγκη για παιχνίδι.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΗΝ ΦΙΛΙΠΠΙΑΔΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΠΟΛΗ,ΑΝ ΟΧΙ ΧΩΡΙΟ...
Να μια ωραία πρόταση αγαπητό filoiko.
Με τον ερχομό της Άνοιξης, και των πελαργών, ας προετοιμάσει - όποιος είναι αρμόδιος - τον υπαίθριο κινηματογράφο για να ξεκινήσει μια νέα περίοδος με την προβολή αυτής της ταινίας.
Η προβολή της ταινίας να γίνει σε εκείνο το απαστράπτον και καλλιμάρμαρο θεατράκι της πλατείας του Κέντρου Υγείας
Σκέψου πως ίσως δεν υπάρχει άλλη ευκαιρία.
Πιάσε αυτήν που είναι μπροστά σου και δημιούργησε, μπορείς…
Αγάπα.. αγάπα με όλο σου το είναι με όλες τις αισθήσεις σου, αυτόν που σε θέλει δυνατό, όποιον σε κάνει να νιώθεις καλύτερος. Πίστεψε σ’ εκείνον που θέλει να σου δώσει φτερά και όχι σ’ αυτόν που σε θέλει κλεισμένο σ’ ένα χρυσό κλουβί… μοναδικό του.
Σκέψου πως οι κακές στιγμές στην ζωή υπάρχουν για να μας κάνουν να εκτιμούμε τις καλές, αν δεν πληγωθείς δεν έχεις δικαίωμα να πεις πως τα έζησες όλα.
Μέσα στο παιχνίδι κι αυτό.
Κι αν ποτέ νιώσεις πως έχεις χάσει τον έλεγχο, αν δεν μπορείς να βάλεις τάξη στη ζωή σου, μη λυγίζεις, απλά πίστεψε πως αυτό είναι το μεγαλύτερο ψέμα.. μπορείς!
ΣΩΠΑ - ΑZΙΖ ΝΕΣΙΝ
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός, η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν:
«σώπα!».
Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»
Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, και τα 'μαθα να σωπαίνουν,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή,
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».
«Σώπα!» ο ένας, «σώπα!» ο άλλος, «σώπα!» οι επάνω, «σώπα!» οι κάτω,
«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας... Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!». Και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,μόνο με το «Σώπα!».
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!
Και δεν θα μιλάς,θα γίνεις φαφλατάς,θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!
Ταξίδευα σήμερα από Αθήνα για δω.
Στα διόδια στο Κιάτο χτυπάει το κινητό.
Και μου λέει ο Φιλιππιαδιώτης φίλος:
-Χθες το απόγευμα 12 Μάρτη γύρισα
παντού σε όλες τις φωλιές,δεν είδα τίποτα.Τώρα είμαι στην πλατεία με παρέα και πριν λίγο πέρασε πετόντας από πάνω πελαργός.-
Το μεσημέρι έφτασα αλλά σε καμία φωλιά δεν είδα πελαργό.Ηθελα να βγάλω φωτογραφία.
Χρόνια τώρα,όσο θυμάμαι ήταν σημαντική η πρώτη μέρα που θα βλέπαμε σε φωλιά πελαργό,και το διαδίδαμε παντού.
Παλιότερα τους πρωτοβλέπαμε, η πρώτη επίσκεψη τους ήταν στο καμπαναριό στον Αη Βησσάρη.
Ετσι μην απορείτε αν βλέπετε κάποιους στη Φιλιππιάδα να κοιτάζουν στα χαμένα προς τα πάνω αυτές τις μέρες.
Περιμένουμε.
Ήμαρτον...
Τι δουλειά είχαν οι πελαργοί
εκεί ψηλά στο καμπαναριό;
Από καταβολής καμπαναριού
πηγαν τα αγριοπούλια και
και "κάναν" κατοχή!
Με ποιο δικαίωμα;
Πανάγιος ο δούλος του Θεού
που ξεκλήρησε από εκεί
τα βρωμοπούλια !
Με μια και μόνο κίνηση
έκανε το μέγα θαύμα.
Ενας κατάφωτος σταυρός
κατατρόμαξε τα πουλάκια
και ακόμα φεύγουν !
Αναρρωτιέμαι γιατί τα πετεινά
του ουρανού , που με τόση
αγάπη έπλασε ο Παναάγαθος
την έκτη μέρα της δημιουργίας,
να υποστούν τέτοιο κυνηγητό
από τον εκπρόσωπο του Πανάγαθου επί της γης ;
Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου!
Β.Γ
Και μετά έρχεσαι εσύ, πικρόχολε
Ανώνυμε, για να ρίξεις όλες
τις ευθύνες στους αναμορφωτές
τις πόλης μηχανικούς ως τους αποκλειστικούς διώκτες των πελαργών.
Όπως διαβάζεις παραπάνω,
Υπάρχουν καισυνένοχοι!
Μικροπταίσματα!
Με τα πουλιά ασχολείστε μωρέ,
Δεν ακούτε;
Δεν διαβάζετε;
Συγλονίζεται η Βαβαρία με
τα καμώματα των επί της γης εκπροσώπων του Δημιουργού !
Από ψαράδες ανθρώπων έγιναν παιδεραστές ανηλήκων!
Και εσείς ακόμα τραγουδάτε..
Μιλτάδη,
Δείξε μου σε παρακαλώ,
Ποιο δρόμο να ακολουθήσω;
Των παπάδων ή
Των μηχανικών;
Εγώ πάντως,ούτε τους μεν
ούτε τους δε
ακολουθω...
Αν συντάσσεσαι με κάποιους,
Πες το να το ξέρω...
13-3-2010 ο πρώτος πελαργός στην κολώνα του Βενέτη.
Θα ήταν πολύ ωραία ο Βαγγέλης Τσιώκος να έχει καταγράψει όχι μόνο τις φωλιές αλλά και τις ημερομηνίες επιστροφής για κάθε μία κάθε χρόνο.
Λές;
Κυριακή πρωί γύρω στις 10 είχα βγεί για εφημερίδες.
Στη φωλιά που είναι δίπλα στο σπίτι του Τάκη Βενέτη είδα τον πρώτο πελαργό για φέτος.
Αντε και του χρόνου να μαστε καλά.
Ουδείς αναμάρτητος !
Χαρμολύπη.
Για τους λίγους πελαργούς
που ξανάρθαν.
Για το απέραντο ρημαδιό, την βάρβαρη καταλήστεψη
των πάντων από τους πάντες..
"Να πληρώσουν αυτοί που τα φάγανε». • Η πλουτοκρατία; Η πλουτοκρατία – τον άμπακο, από γενέσεως".
Σοβαρολογείτε;
Αριστεράς απόφανση;
Και οι...
"Οι… μιζάζοντες και οι κουμπαροτσάκαλοι; Προγάστορες από μέσα κι από έξω. • Οι φοροφαγάδες μεγαλο-γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι; Και γενικώς οι μεγαλοαναίσθητοι τομαριστές. •
Αλλά μην παραγνωρίζουμε και το γεγονός ότι μέγα μέρος της ασύστολης κρατικής σπατάλης πήγαινε • δεκαετίες τώρα • στα θυλάκια μεγάλου, επίσης, μέρους του «απλού λαού». • Δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων για διορισμούς εκατοντάδων χιλιάδων υπεραρίθμων στο Δημόσιο, • γεωργικές επιδοτήσεις σε απύθμενα πηγάδια, • μαζικές εθελούσιες έξοδοι με σούπερ αποζημιώσεις και συνταξάρες σε 45άρηδες, • σμήνη αρπακτικών σε νοσοκομεία και δήμους • εκατοντάδες ιδρύματα κι οργανισμοί που ροκανίζουν Προϋπολογισμό παράγοντας ποντικοκούραδα".
Αμ και οι την ελληνική παιδεία
εκτος σχολικών αιθουσών στα τέκνα ημών μεταλαμπαδευτές;
Και αυτοί για τον άρτο τον επιούσιο;
"• Προνόμια εδώ, επιδόματα εκεί -αυτά τα λεφτά λαός δεν τα έφαγε; • Κι από πλουτοκρατία κι από τσακάλια, περισσότερο υπεύθυνη είναι η εγκληματική κομματίλα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. • Μαζί βεβαίως • -για να μην πω «εξίσου» και με λιντσάρει ως Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ κανένας όχλος «αγωνιστών» - • η αχαλίνωτη δημαγωγία των «αριστερών» κομμάτων. • Για την ευθύνη των οποίων δεν ακούγεται κιχ. • Λοιπόν; • «Εγώ δεν τα έφαγα» κι «Εγώ δεν τα έφαγα»! • Εξωγήινοι τα φάγανε. • Και τα τρία αυτοκίνητα ανά οικογένεια και τα εξοχικά μετά πισινών θεία χάριτι προέκυψαν." •
Να ξανάρχονταν τουλάχιστο οι περυσινοί μας ΠΕΛΑΡΓΌΙ...
Μεχρι στιγμής δεν είδα κανένα.
Αν όλοι βρίσκονται εν ζωη ,
σίγουρα ξανάθαν...
Δεν υψώθηκαν ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΑ φράγματα.
Ευχάριστη έκπληξη για τους
καλούς μας φίλους.
Βρήκαν την πόλη μας,
όπως την άφησαν τον περασμένο
Σεπτέμβρη,
Όύτε ένας επιπλέον όροφος.
Για την διασκευή,
Β.Γ
....Βρήκαν την πόλη μας,
όπως την άφησαν τον περασμένο
Σεπτέμβρη....
Τι ωραία ακούγεται.
Σαν στίχος από κάποιο τραγούδι.
Νασαι καλά ρε Β.Γ
Προσοχή,από αύριο Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010 ανεβαίνει ο ΦΠΑ κατά δύο μονάδες.Το ύψος των οικοδομών για την Φιλιππιάδα παραμένει στο 11,50.
Στη σελ.14 της ΦΩΝΗΣ 12-3-2010 υπάρχει ρεπορτάζ για τα θέματα που απασχόλησαν την συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβούλιου της 26-2-2010.
Μεταξύ αυτών και:
13.Εγκριση εκτέλεσης του έργου:
Πεζοδρομήσεις στην πόλη της Φιλιππιάδας.
Τι μανία και αυτή με τους πεζόδρομους;
Η Μπιζανίου καταφέραμε να είναι κάτι μεταξύ πεζόδρομου,παρκιν και τμήμα της ΕΟ Ιωαννίνων-Αθηνών.
Αλλα θέματα της 26-2-2010 που αναφέρει η εφημερίδα:
4.Αποδοχή χρηματοδότησης ποσού 75.696€ από το πρόγραμμα ΕΛΛΑΔΑ 2004 για το έργο: -Κατασκευή κλειστού Γυμναστηρίου τύπου Τ 11Β
ψήφιση πίστωσης για την πληρωμή του δικαιούχου.....
Αφορά το ΓΙΑΠΙ κλειστό Γυμναστήριο που είναι δίπλα στα ΤΕΛ.
Μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 το έργο αυτό θα ανήκει στη Φιλιππιάδα...
Συμβαίνουν και εις... Παρισίους...
όχι μόνον εν Φιλιππιάδι...
Το ΣτΕ πάει... «Mall»
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι επισκέπτες του «Mall» στο Μαρούσι ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια κάθε χρόνο. Αυτό, όμως, που δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι ότι το εμπορικό μεγαθήριο με συνολικό εμβαδόν περί τις 80 χιλιάδες τετραγωνικά σχεδιαζόταν να γίνει το... ψιλικατζίδικο και το κομμωτήριο για τους δημοσιογράφους που θα διέμεναν το 2004 στο Χωριό Τύπου και ότι όλα αυτά τα τετραγωνικά ενδέχεται να κηρυχθούν αυθαίρετα ελλείψει οικοδομικής άδειας.
Του ΜΠ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗ
Πώς έγινε, όμως, το «θαύμα» και οι ήπιες εμπορικές χρήσεις για τους φιλοξενούμενους δημοσιογράφους μετατράπηκαν ως διά μαγείας σε ολόκληρο «Mall»;
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έχουν να επιδείξουν «επιτεύγματα» και στον τομέα του real estate: με διάφορους νόμους μετέτρεψαν τη Βουλή σε... πολεοδομικό γραφείο, προκειμένου η Lamda Development, η εταιρεία που έχτιζε το Χωριό Τύπου, να λάβει την απαραίτητη οικοδομική άδεια και για το «Mall», χωρίς να μπλέξει με την πολεοδομία. Γιατί η πολεοδομική άδεια μπορεί να προσβληθεί σε διοικητικό δικαστήριο, ενώ ο νόμος όχι...
Περισσότερα στο:
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=07/03/2010&id=138799
Εμφανίστηκε σήμερα Δευτέρα ο 2ος πελαργός στην φωλιά μπροστά απο το Σούπερ Μαρκετ Οικονόμου (απ όπου και η φωτογραφία στην ανάρτηση).
Μάλλον πρέπει να κατάλαβαν ότι φέτος δεν θα γίνει εκδήλωση υποδοχής από τον Σύλλογο Περί Βιβλίου και έρχονται απρογραμμάτιστα.
«Οι σκέψεις είναι ελεύθερες και δεν υπακούουν σε κανόνες. Πάνω σε αυτές βρίσκεται η ελευθερία του ανθρώπου και δεσπόζουν λαμπρά στη φύση...δημιουργούν ένα νέο παράδεισο, ένα νέο στερέωμα, μια νέα πηγή ".
ΠΑΡΆΚΕΛΣΟΣ.
Δεν υπακούουν σε κανόνες λοιπόν οι
σκέψεις διότι πάνω σε αυτές στηρίζεται η ελευθερία του
του ανθρώπου...
Αφήνιασαν οι σημερινές μου σκέψεις
με τον απροσδόκητο σημερινό συγκλονισμό λόγω της απροσδόκητης και αιφνιδιαστικής θέασης
μιας πρωτοφανούς εικόνας δεκάδων
κατάμαυρων ιερομένων....
Πορευόμενος κατά μήκος της Μπιζανίου με τα μάτια καρφώμένα πάνω στους στίλους της ΔΕΗ,αναζητώντας πιθανούς νεοαφιχθέντες ασπρόμαυρους πελαργούς ΜΑΥΡΙΣΕ το
οπτικό μου πεδίο,
όταν η ματιά μου ολοσχυρώς απογοητευμένη δραπέτευσε από τις αδειανές φωλιές για να προσγειωθεί
σε καταθλιπτικά κατάμαυρο ανθρώπινο περιβάλλον γύρω από τις κολώνες !
Τι είναι και τούτο πάλι;
Τι "λαοσύναξη" παππάδων είναι
αυτή,εδώ, στην πλατεία των πελαργών
των εξαφανισμένων;
Για κάποιο μνημόσυνο, ίσως,
ανθρώπων άραγε ή των ΠΕΛΑΡΓΏΝ ;
Η αφηνιασμένη σκέψη μου,
δεν συγκρατείται πλέον...
Είναι εύλογο να αποτελέσει το πρώτο «γιατί» ενός στοχασμού η ζωή. Ποιος αλήθεια δεν έχει κάποτε αναρωτηθεί: «μετά το θάνατο τι;», «πριν τη γέννηση τι;», «κατά τη διάρκεια της ζωής τι;». Η προβληματική του υπαρκτικού ζητήματος βρίσκεται πάντοτε καθοδόν, όπως άλλωστε και η ίδια η Φιλοσοφία.
Ας δοκιμάσουμε λοιπόν τα όρια της γνωστικής μας συνείδησης. Ας επιδιώξουμε να φτάσουμε με το νου εκεί που δε μπορούμε να φτάσουμε με τα μάτια και τις άλλες αισθήσεις μας. «Και εγένετο το Φως». Μέχρις εδώ καλά. Αυτή η πρόταση χωράει στα πλαίσια της ανθρώπινης νόησης. Αφού λοιπόν ήλθε το Φως, είναι απολύτως λογικό να προϋπήρχε το Σκότος. Αφού ο Θεός υπήρχε πάντοτε, για ποιο λόγο το Φως να μην υπήρχε εξίσου πάντοτε; Τώρα βέβαια αν κάποιος προβεί στην αμφιβολία της αέναης ύπαρξης του Θεού, τότε πρέπει και Αυτός κάποτε να δημιουργήθηκε. Από ποιόν όμως; Οδεύουμε με λίγα λόγια δηλαδή στην θεώρηση άλλων Θεών με την αλυσιδωτή αυτή λογική. Το συγκεκριμένο λοιπόν πρώτο αδιέξοδο που συναντήσαμε το θέτουμε προς διευκόλυνση εκτός συλλογισμού. Αφού λοιπόν ο Θεός υπήρχε πάντα, και πριν ακόμα από τη γέννηση του φωτός, του σύμπαντος και των όντων, ποιο ήταν το νόημα της ύπαρξής Του; Σε ποιον ήταν Θεός με λίγα λόγια. Σε ένα τίποτα, σε ένα χάος, σε ένα μηδέν; Δεν είναι ποτέ δυνατόν να νοηθεί βασιλιάς δίχως βασίλειο. Αν η Θεολογία ξεκινά το στοχασμό της με βάση τη «Γένεση» δε με ικανοποιεί. Αν πάλι η Θεολογία στηρίζει την προανθρώπινη ύπαρξη του Θεού σε μυθολογικά πλαίσια, όπου λαβαίνουν χώρα τιτάνιες μάχες για την κατάληψη του θεϊκού θρόνου και εκπτώσεις αγγέλων φωτός σε διαβόλους, δε με ικανοποιεί. Τόσο υπεραπλουστευμένα γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω από το Υπέρτατο Όν, του οποίου η ουσία είναι ανθρωπίνως ακατάληπτη δε με ικανοποιούν.
Για να με φρενάρει απότομα ο
Δ.Λιαντίνης:
«Όποιος πιστεύει στο Θεό έχει μέσα του ένα νεκρό Θεό. Όποιος δεν πιστεύει στο Θεό έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο.»
Είπαμε,
"Οι σκέψεις δεν υπακούνε
σε κανόνες"
..."Ε"
ΥΓ
....αποκαλυπτικός διάλογος.
- Φίλε μου, δεν έχεις καταλάβει το νόημα της ζωής: Γεννιέσαι μόνος, ζείς μόνος, πεθαίνεις μόνος.
- Πέθανε στο κλουβί σου ρε φίλε και μη μας ενοχλείς. Θα αγοράσω ένα άλλο, πιο κοινωνικό χάμστερ.
...οι ιερείς στην εξουσία.
Δώστε την εξουσία στον ιερέα. Θέλω να δω την έκφραση του προσώπου του, όταν θα προσπαθήσει να κάνει τη βασιλεία των ουρανών δημοκρατία επί της γης.
Διαμαρτύρεται ο Γιώργος Απηλιώτης στον Ηπειρωτικό Αγώνα.
Στην εκεί φωτογραφία ημέρας δύο άνθρωποι προσπαθούν να "ισορροπήσουν" στο στενό πεζοδρόμιο την ώρα που ανοίγει ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ η πόρτα μιας παρακείμενης τράπεζας και εγκαλεί τους αρμόδιους γιατί έδωσαν άδεια να ανοίγει η πόρτα προς τα έξω.
Άλλη μια απόδειξη, ότι δεν υπάρχει τρόπος να "ισορροπήσουμε" όταν στα βασικά τα έχουμε κάνει μπάχαλο.
Η πόρτα ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ. Αυτό επιβάλλουν οι όροι ασφάλειας σε πολυσύχναστους χώρους. Φαντασθείτε μόνο τι θα γινόταν σε περίπτωση κινδύνου που όλοι θα τρέχαν προς την έξοδο η πόρτα να άνοιγε προς τα μέσα.
Το πεζοδρόμιο είναι μικρό, περίπου ένα με ενάμιση μέτρο. Ανοίγοντας η πόρτα, ο διαβάτης βρίσκεται με την μία στο οδόστρωμα όπου καραδοκεί ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ της πόλης ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ.
Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Πως να συγκεράσεις τα συγκρουόμενα;
Την προφανέστερη λύση να σχεδιάσουμε τις πόλεις μας για τους πολίτες της ούτε που την φανταζόμαστε.
Εξάλλου πόσες φορές θα ανοίξει η πόρτα, ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ να περνά διαβάτης και μάλιστα ανήμπορος (γέροντας, μικρό παιδί, μητέρα με καροτσάκι), ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ να περνά αυτοκίνητο;
ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΟΤΙ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΚΑΚΟ.
Με τούτα και με τα άλλα, οι όροι ασφάλειας για τους μεν γίνονται όροι ανασφάλειας για τους δε.
Στα καθημάς.
Αν είσαι μητέρα με καροτσάκι έχεις δικαίωμα να περπατήσεις στην Φιλιππιάδα ή απαγορεύεται;
Υ.Γ. Τη λύση του να ανοίγει η πόρτα προς τα έξω σε εσοχή εντός του καταστήματος δεν την ανέφερα γιατί προφανώς την ψάξαν και οι υπηρεσίες και η τράπεζα. Προφανώς;
Υ.Γ. Άν υπάρχει λύση για την πόρτα, υπάρχει και για τα πεζοδρόμια της Φιλιππιάδας;
"Κάναμε το χωριό μας μια βιολογική
επιχείρηση..."
Χωριό: Κεφαλάς Λακωνίας...
Όλοι : 320 κάτοικοι ασχολούνται
με την βιολογική καλλιέργεια της
ελιάς !
Πρωτεργάτης : Ο τότε(1999) πρόεδρος της κοινότητας(Θανάσης
Μαλτέζος) που παρακίνησε και βοήθησε τους νέους να στραφούν
προς την οργανωμένη βιολογική καλλιέργεια !
"Την εταιρεία ίδρυσαν το 1999 είκοσι τρεις παραγωγοί, με σκοπό την αποκλειστική- χωρίς τρίτους- τυποποίηση και διάθεση της ετήσιας συγκομιδής τους. «Αρχίσαμε αυτή την επιχειρηματική προσπάθεια ως παρέα φίλων- συγχωριανών. Στον τόπο αυτόν, δεκάξι παππούδες και γιαγιάδες είναι αντρόγυνα, άρα ουσιαστικά είμαστε όλοι ένα μεγάλο σόι! Με άλλα λόγια, μας διακρίνει και η κοινή νοοτροπία, χημεία και οικολογική συνείδηση. Εννοείται, βέβαια, πως μετρά και το νεανικό μεράκι. Δεν επαναπαυόμαστε στις παλιές πρακτικές, αλλά πάμε και στο εξωτερικό για περαιτέρω επιμόρφωσή μας, αναζητούμε νέες τεχνικές και μηχανήματα...» λέει ο 37χρονος παραγωγός κ. Παναγιώτης Αλέξης, που έχει 3.500 δέντρα, στα 160 στρέμματα της ιδιοκτησίας του. «Τα πρώτα χρόνια δεχτήκαμε πολύ μεγάλο “πόλεμο” από τους εμπόρους. Έρχονταν στις αυλές μας και μας προσέφεραν περισσότερα χρήματα για να μας πείσουν να τους παραχωρήσουμε την παραγωγή μας. Καταφέραμε, ωστόσο, το δικό μας “αντάρτικο”: το μόνο που μας κράτησε ενωμένους ήταν όχι τα συμβόλαια, αλλά ο λόγος της τιμής μας ότι δεν θα διασπαστούμε. Αυτό πετύχαμε και μετά τις μεγάλες φωτιές του 2007...».
Από τα σημερινά ΝΕΑ το απόσπασμα.
Ενας κοινοτάρχης κράτησε τους νέους
στο χωριό !
Έγιναν αγρότες-επιχειρηματίες.
Κανένας στα stage.Ούτε στα σκουπιδιάρικα της Αθήνας.
Λίγα χρόνια νωρίτερα ένας άλλος
κοινοτάρχης,στην Ανάβρα Μαγνησίας,
είχε κάνει την αρχή.Πάνω από 300 νέους "συγκράτησε" στο τέλεια
οργανωμένο ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΟ χωριό!
Πρόβατα και αγελάδες το αντικείμενο
εκμετάλευσης!
Δύο χωριά πρότυπα επειδή ευτύχησαν
να έχουν προκομένους,δημιουργικούς
και ανήσυχους κοινοτάρχες!
Τα δικά μας ρήμαξαν διότι
ατυχήσαμε ..στη κάλπη !
Έχω ξαναγράψει και εξακολουθώ να ο υποστηρίζω με φανατιζμό :
Η ενδοχώρα των αγροτικών Δήμων
μπορεί να ξαναγίνει τόπος Επαγγελίας αρκεί να βρεθούν φωτισμένοι τοπικοί άρχοντες
που θα διακατέχονται από την
δημιουργική φλόγα αναγέννησης
του τόπου...
Ικανή και αναγκαία προϋπόθεση:
Άμεση δημιουργία ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΑΓΡΟΤΩΝ σε κάθε αγροτικό Δήμο το οποίο δεν θα έχουν καμία οργανωτικά και λειτουργική σχέση και συνάφεια
με τις υπάρχουσες και γραφειοκρατικά "λειτουργούσες"
υπηρεσίες του αρμόδιου Υπουργείου.
Η μόνη μας επίδα,
εκεί που απέτυχαν οι κρατικές υπηρεσίες και οισυνεταιρισμοί,
οι όσοι δημιουργικοί Δήμαρχοι να πάρουν την τύχη του χέρια των..
Η Ανάβρα και ο Κεφαλάς οι μοναδικοί
Φάροι ...
Στα κλεφτά η φωτογραφία της ημέρας. Μην μας μπάρει χαμπάρι ο πολύτιμος επισκέπτης και πετάξει μακριά.
Στη φωλιά ΒΕΛΙΟΥ (Αβέρωφ και Τσαντούκλα) που σήμερα 16 Μαρτίου ηρθαν,είναι 2-δηλαδή ζευγάρι.
Σταμάτησα στα 20 μέτρα και έβγαλα φωτογραφία.
Αν πας ποιο κοντά φεύγουν.
Δεν μπορούν ακόμα να γνωρίσουν αυτούς που είναι στην Επιτροπή πολιτών...
Μας έχουν όλους ένα...
ΜΠΡΑΒΟ.ΤΙ ΑΛΛΟ ΕΧΟΜΕ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΩΛΙΕΣ;
Μιλτιάδη,
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις τόσο μικρές αλλά τόσο όμορφες στιγμές που μας χαρίζεις.
Eν αναμονή του πέμπτου ΠΕΛΑΡΓΟΥ..
Και διηγώντας τα να κλαις.
"Αναζητώντας απεγνωσμένα κάτι ελληνικό Ο Ιρλανδός Τόμας Μαρ και η κολομβιανή σύζυγός του κατέφυγαν στους «Financial Τimes» ψάχνοντας τρόπο να... στηρίξουν την οικονομία μας.
«Η γυναίκα μου και εγώ θα μπορούσαμε να χαρακτηριστούμε “φιλέλληνες”. Ισως επειδή εγώ είμαι Ιρλανδός και αυτή Κολομβιανή, έχουμε μια φυσική συμπάθεια προς τους “άστατους”. “Πρέπει να προσπαθήσουμε να αγοράζουμε προϊόντα made in Greece”της είπα τις προάλλες. “Πολύ καλή ιδέα” μού απάντησε με ενθουσιασμό, ενάντια στις made in Germany οικιακές συσκευές. Ωστόσοαπομείναμε και οι δύο σιωπηλοί και προβληματισμένοι, ώσπου η γυναίκα μου με ρώτησε: “ Εχεις υπόψη σου κάτι;”».
Αρχισε να ψάχνει διεξοδικά για ελληνικά «προϊόντα» με την ευρεία έννοια του όρου- οτιδήποτε που η αγορά του θα απέφερε έσοδα στη χώρα μας. Στην προσπάθειά του στράφηκε προς την ελληνική κοινότητα του Λονδίνου. Ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν αποκαρδιωτικά: «Δυστυχώς αντιλήφθηκα ότι οι ίδιοι οι Ελληνες του Λονδίνου δεν φέρονται όσο “πατριωτικά” θα μπορούσαν. Δεν προσπαθούν να διαφημίσουν τη χώρα τους, ούτε καν στο στοιχειώδες επίπεδο της κουζίνας ή του τρόπου ζωής. Σε ολόκληρο το Λονδίνο δεν μπορείς να βρεις ένα ελληνικό εστιατόριο που να προσφέρει αληθινή ελληνική κουζίνα, όλα τα υπέροχα φαγητά που λατρεύουμε ως τουρίστες. Αντιθέτως οι Ιταλοί και οι Κινέζοι αξιοποιούν τις κοινότητες της Διασποράς για να προωθήσουν τα προϊόντα τους. Πλέον ολόκληρη η υφήλιος γνωρίζει τι σημαίνει ιταλική ή κινεζική κουζίνα, ενώ για την ελληνική δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτε» σχολιάζει".
ΤΟ ΒΗΜΑ ,17 Μαρτίου 2010.
ΥΓ.. Για την Ελλάδα ,ρε γαμώτο !
Για την Ελλάδα των μεταπρατών,των αεριτζήζων, των κομπιναδόρων και
της λαμογιάς.
Για την Ελλάδα του "ενδόξου παρελθόντος" που τόσο πολύ εζήλεψαν οι ξένοι και για αυτό την κινηγούν Θεοί και δαίμονες...
Για την Ελλάδα της μηδενικής παραγωγής και της πάνδημης δημοσιοϋπαλληλικής ρουχάλας....
Αλήθεια ποιος είναι ο παραγόμενος πλούτος που καταληστεύουν τα ξένα μονοπώλεια;
Στέρεψαν οι δανεισμοί.Τα μονοπώλεια
θα φύγουν οικειοθελώς.
Χωρίς πόλεμο.
Μάταια η επιστράτευση που κήρυξε
πρωτίστως η Αλέκα ,
Για να ακολουθήσει μετά ο Αλέξης
και οι σοσιαλιστικές ψυχές των μεγαλοπασόκων της τριτοκοσμικής
κοσμοθεωρίας που βίωσε ημέρες δόξας κατα το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1970..
Β.Γ
Μιλτιάδη,
Ψάξε στο όνειρό μας,
μήπως βρούμε πουθενά
τον εαυτό μας...
Μας προσβάλλουν κατ' επανάληψη!
Ευρωπαίοι "εταίροι", Αμερικανοί "σύμμαχοι", "αγαπητοί" γείτονες, ποικιλώνυμοι "φίλοι"...
Μας αποκαλούν απατεώνες, λωποδύτες, κλπ.
Πότε θα ζητήσουμε ευθύνες από τους ταγούς μας;
Ευθύνες, όχι αστεία.
Μήπως εμείς, που δεν το κάνουμε ούτε αυτό, έχουμε ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες;
Πρέπει κάτι ν' αλλάξει:
Ή εμείς ή/και αυτοί.
Δεν πάει άλλο! Αμάν πια!
"Όπου κι αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει..." (Γ.Σεφέρης)
Δεν λέει να κατέβει η στάθμη της λίμνης στο Ζηρό,αντίθετα ανεβαίνει καθε μέρα.Εχει βγεί το νερό και είναι αποκλεισμένος ο δρόμος σε όλο το μήκος του σε δύο σημεία.
Περίπου στη μέση στο πλάτωμα
έχει πλημυρίσει 100 μέτρα δρόμος και κάτω από την καφετέρια το ίδιο.
Αυτοκίνητα περνάνε με προσοχή αλλά πεζοπορία γιοκ.
Δεν θυμάμαι να εχω ξαναδεί τόσο νερό στην λίμνη .
Οι πλημύρα είναι από αρχές Μάρτη.
Θυμωμένη αρκετά η λίμνη φέτος...
"Πρέπει κάτι ν' αλλάξει:
Ή εμείς ή/και αυτοί.
Δεν πάει άλλο! Αμάν πια!
"Όπου κι αν πάω, η Ελλάδα με πληγώνει..." (Γ.Σεφέρης)"
Στην θολούρα του ηλεκτρονικού μας κόσμου, ανάμεσα στις τηλεοπτικές ανοησίες, τις διαδικτυακές πορνογραφίες, και ότι άλλου είδους αερολογίες και σκόπιμες ψευδαισθήσεις φαντάζει τούτο το μέρος τόσο καθαρό και φωτεινό που με φοβίζει, σαν πέλεκυς αλήθειας, όποιας αλήθειας, που με μια μόνο κίνηση, δύναται να αποκόψει κάθε ύβρις, κάθε ψέμα από τον κορμό του λογισμού μας.
Και λέω φοβίζει γιατί είναι δύσκολο και επίπονο να ξέρουμε ότι σφάλουμε. Πόσοι μπορούμε να αποποιηθούμε την ιδιότητα μας ως παντογνώστες ειδικοί επί παντός επιστητού;
Πόσοι μπορούμε να δούμε στα λόγια του άλλου την λογική, την αναζήτηση, την αγάπη για γνώση και την ευχή για έναν διαλογισμό ελεύθερο και δημιουργικό; Έναν διαλογισμό χωρίς προκαταλήψεις και φόβους για μύχιες προθέσεις του συνομιλητή μας, χωρίς το παραλογισμό του φανατικού, χωρίς ύβρεις και δόγματα;
Οι πιο πολλοί από τους σχολιαστές αυτού εδω του blog έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν το θάρρος και της γνώμης αλλά και της αποδοχής της λογικής.
Όμως ο Ανώνυμος, που "όπου
και αν πάει η Ελλάδα τον πληγώνει", με το δημοψηφισματικό του δίλημμα "Ή εμεις ή/και αυτοί"
με βάζει σε σκέψεις περιπλάνησης.
Αν οι"αυτοί" είναι γνωστοί και
δεδομένοι,
οι "εμείς", ποιοί είμαστε;
Ποια με η σχέση μας με τις δύο
τρισύλλαβες λεξούλες:
Διαπλοκή -Διαφθορά;
Ως γνωστόν,
Τον όρο Διαπλοκή εισήγαγε ο Μητσοτάκης προ ετών, τότε με
την μεγαλειώδη συμμαχία αποκάθαρσης
του δημόσιου βίου.
Όμως ο όρος ΔΙΑΦΘΟΡΑ ενδημεί από αιώνων και εξακολουθεί να παραμένει αγνώστου "πατρός". Είναι δε, ένα φαινόμενο που πολλοί εμίσησαν και ελάτρεψαν ταυτοχρόνως.
Από πολιτικής πλευράς το αποκηρύσσεις όντας στην αντιπολίτευση. Το αγνοείς ή το αφήνεις να γιγαντώνεται όταν γίνεσαι κυβέρνηση.
Από κοινωνικής απόψεως το αποστρέφεσαι δημοσίως και το ενστερνίζεσαι ιδιωτικώς.
Συζητώντας άλλωστε φροντίζεις να χρησιμοποιήσεις και την μόνιμη επωδό "για όλα φταίει το Κράτος" και απενοχοποιείσαι χαριτωμένα.
Μετά, ανασκουμπώνεσαι και αρχίζεις τις μικρές "εκπτώσεις". Κτίζεις, ας πούμε, το αυθαίρετό σου στο δάσος που κάηκε. Λαδώνεις την πολεοδομία να σου κατεβάσει λίγο την τιμούλα στην νομιμοποίηση.
Μετά λαδώνεις τον εφοριακό να σου φερθεί με το γάντι.
Μετά λαδώνεις το συνεργείο του εργολάβου που θα σου φέρει το πολυπόθητο Άγιο φως ( Η ΔΕΗ δεν δεεί παρά σε 3-6 μήνες).
Μετά καλοπιάνεις τον βουλευτή της περιφερείας σου για να φτιαχτεί ο δρόμος για το σπίτι. Του τάζεις και μερικά ψηφαλάκια (αυτός έτσι λαδώνεται). Μετά τρέχεις στο Δήμαρχο για να πάρει τους κάδους από την είσοδό σου. Κι αυτός ψηφαλάκια για λάδωμα. (που θα πάει ο κάδος? στο ... γείτονα).
Επιστρέφεις στη δουλειά σου και συνεχίζεις να παρκάρεις καθημερινά στη θέση αναπήρου κάτω από το γραφείο σου (βολική και συχνά κενή). Σκάβεις λάκους συναδέρφων ως ευσυνείδητος υπάλληλος για να εδραιώσεις τις προαγωγές σου.
Συντηρείς μία δίμετρη Ουκρανέζα χωρίς πράσινη κάρτα για να επιβεβαιώσεις τον αντρισμό σου.
Τσιμπολογάς ό,τι μίζα προκύψει στο δρόμο σου, ασκώντας την όποια εξουσία σου δόθηκε.
Και κάποτε φτάνεις κουρασμένος και εξαντλημένος στον καναπέ σου. Ανοίγεις το "κουτί" και ... βγαίνει η διαπλοκή.
Και σου λέει η Τρέμη χαμογελώντας ότι η Ελλάδα είναι χώρα με υψηλά επίπεδα διαφθοράς. Και σου κλείνει το μάτι και ο Τράγκας από δίπλα.
Και εσύ κάνεις τους λογαριασμούς σου: τρεις το λάδι - τρεις το ξύδι - έξι το λαδόξυδο. Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον "Τόσα δώσαμε σε λαδώματα - Τόσα πήραμε από λαδώματα - Στα λεφτά μας είμαστε".
Αλήθεια,
Με ποους να πάμε και
ποιους να αφήσουμε;
Διασκευή : Β.Γ
Μιλτιάδη,
Δεν βλέπω κινητικότητα
Οι φωλιές παραμένουν άδειες .
Κάτι τρέχει.
Λες να καταφθάσουν οι υπόλοιποι Πελαργοί μετά τις 23 Μάρτη, ημέρα διοργάνωσης της ημερίδας στο Περιβαλλοντικό Κέντρο Ζηρού;
Όπως βλέπεις επήλθε το πλήρωμα
του χρόνου.
Πρώτα της λίμνης κάθαρση και εξυγείανση και μετά του Λούρου ποταμού.
Οπότε οι πελαργοί σίγουρα θα ξανάρθουν, πεισματικά αψηφώντας τα
μικροφράγματα των οκταόροφων...
Και μετά; ο κάθε κατεργάρης στο
Ο κάθε κατεργάρης μπάγκο του!
Στη γωνιά οι κινήσεις και οι πακινήσεις και,
Οι τέκτονες ξανά στα ύψη!
Aπό τον φίλο Τάκη Γεωρσπύρο
πήραμε το παρακάτω email:
Η επανάληψη της ιστοριας (ως τραγωδίας, άλλως ως κωμωδίας)
"Εις το εξωτερικόν η θύελλα εναντίον της Ελλάδος και του Τρικούπη εμαίνετο κυριολεκτικώς.[.]Τα ελληνικά δάνεια εν Λονδίνω κατρακυλούσαν διαρκώς και είχαν φθάσει εις τον πάτον.Αι ζημίαι των ξένων ομολογιούχων ήσαν τεράστιαι.
Αι κυβερνήσεις Γαλλίας και Αγγλίας είχαν οργισθεί καθ ημών.Η Γερμανική κυβέρνησις άφριζεν από θυμόν,ο Γερμανικός Τύπος μας επερνούσε δεκατέσσερες γενεές,ένα σατυρικόν φύλλον του Βερολίνου εδημοσίευσε μιαν γελοιογραφίαν του βασιλέως Γεωργίου,εφίππου,με στολήν αρματωλού,φέσι,πάλαν και φουστανέλαν,είχε δε ως legende από κάτω:"Der Kleine Klepte",ελληνογερμανικό καλαμπούρι,ο μικρός κλέφτης αλλά και ο μικρός λωποδύτης ταυτοχρόνως.Τα περισσότερα των ελληνικών δανείων ευρίσκοντο εις χείρας γερμανικάς.Ο Κάϊζερ ηπείλει να μας πνίξει."
Στεφανος Στεφανου,"Αι οικονομικαι και πολιτικαι περιπετειαι της Ελλαδος από το 1893 εως το 1897"Ελευθερον Βημα 14.3.1929
-"Το όνομα ημών κατήντησεν αντικείμενον εμπαιγμού και περιφρονήσεως.Απεκαλύξαμεν τας πληγάς μας και τώρα πρέπει,όσον οίον τε ταχύτερον να τας θεραπεύσωμεν.Η δημοσία πίστις εξέλιπεν.Η Ελλάς θεωρείται χρεώκοπος."
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.Ομιλία στην Εθνοσυνέλευση 20.7.1864
(δημοψηφισματικό του δίλημμα "Ή εμεις ή/και αυτοί")
Αγαπητέ φίλε Β.Γ.,
δεν είναι δημοψηφισματικό δίλημμα το ερώτημα αν πρέπει ν' αλλάξουμε ή εμείς (οι εξουσιαζόμενοι) ή αυτοί (οι εξουσιαστές) ή όλοι, (κι εμείς κι αυτοί).
Εσύ τι πιστεύεις, πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι από την υπάρχουσα κατάσταση;
Δε νομίζεις ότι πρέπει κάτι ν' αλλάξει;
Ε, αυτό είναι το ζητούμενο: κάτι πρέπει ν' αλλάξει, εμείς, αυτοί, όλοι.
Όταν λειτουργούμε ως ενεργοί πολίτες, όταν διατυπώνουμε τις απόψεις μας, τις ενστάσεις μας, τις διαμαρτυρίες μας με κόσμιο, πολιτισμένο, ΠΟΛΙΤΙΚΟ τρόπο, αυτές δεν λαμβάνονται υπόψη.
Πώς να αισθανθούμε, λοιπόν, ενεργοί πολίτες και όχι εξουσιαζόμενοι;
Πάσα απάντησις δεκτή...
"Δε νομίζεις ότι πρέπει κάτι ν' αλλάξει;
Ε, αυτό είναι το ζητούμενο: κάτι πρέπει ν' αλλάξει, εμείς, αυτοί, όλοι".
(Ανώνυμος 8:47μμ της σήμερον...)
Αν υπάρχουν πράγματα που μπορούν να αλλάξουν και ταυτόχρονα να σου βελτιώσουν τη ζωή, γιατί να μην τα παλέψεις;
Ποιος όμως θα ορίσει το μέγεθος της αλλαγής και με ποιο κριτήριο;
Και ποιος λέει ότι η κάθε αλλαγή είναι κύκλωμα κλειστό, πως παγιώνεται αυθαίρετα, πως δεν θ’ ανοίξει πόρτες για άλλες κατευθύνσεις; Πως δεν μπορείς εσύ να διευρύνεις τα ρήγματα ενός συστήματος που και αυτό αλλάζει;
Και κυρίως, ποιος τολμά να σου ζητάει να ανατρέψεις τον καπιταλισμό για να γευτείς λίγη κοινωνική δικαιοσύνη, όταν ο χρόνος κυλά και ο θάνατος σε περιμένει; Αλλά ακόμα χειρότερα ποιος σου εξασφαλίζει ότι ένα άλλο σύστημα θα είναι περισσότερο δίκαιο, όταν αυτό δεν το’ χει φανταστεί κανένας ακόμα;
Γιατί δεν μας αντιπαλεύει μόνο το κράτος, ο εργοδότης, το κεφάλαιο, η μαζική κουλτούρα. Μας αντιπαλεύουν και οι "φίλοι", αυτοί που μιλούν εξ’ ονόματος του λαού και τον θέλουν υποταγμένο στις δικές τους βεβαιότητες, άρα και στα δικά τους συμφέροντα.
Στο ίδιο πλαίσιο κινούμαστε.
Διαφέρουμε όμως στη στροφορμή...
Το δικό μου σπιν,ξεκινάει απο το "εμεις",
Το δικό σου, από το "αυτοί" και
καθιστά το "εμείς" απλό παρατηρητή.
Η φορά του "εμεις" είναι μεν
ελικοειδείς,
πάνοτε όμως προς τα πάνω.
Η φορά του "αυτοί" μπορεί να είναι
δεξιόστροφος ή πιο πολύ-αν προτιμάς- αριστερόστροφος,
πάντοτε όμως χαοτική...
Όπως βλέπεις,
ο μικρόκοσμος παρα-είναι απροσδιόριστος.
Β.Γ
Στο "εμείς" περιλαμβάνονται, οι γραφικοί τραμπούκοι του χωριού και οι "αριστεροί" άλαλοι; Μην ανησυχείτε έχουν από καιρό ενδυθεί το περίβλημα που απλώς τους βολεύει. Οποιαδήποτε αλλαγή ταράζει την "βολή" τους.
Για τον φίλο
του "κάτι πρέπει να αλλάξει"
Αξίζει τον κόπο.
"ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ πραγματικότητα από την οποία το υπουργικό σχήμα σαφώς πάσχει. Από την άλλη μεριά, βέβαια, η πολιτική- όπως και η φύση- απεχθάνεται το κενό. Στην κυβέρνηση Παπανδρέου, ο κουβαλητής της μπάλας είναι ο Γιάννης Ραγκούσης. Ο υπουργός Εσωτερικών έχει περάσει τρία σημαντικά νομοσχέδια μέσα σε έξι μήνες. Αποκατέστησε το ΑΣΕΠ στις προσλήψεις στο Δημόσιο. Έκοψε τον γόρδιο δεσμό της πολιτογράφησης των μεταναστών. Κι έφερε ρύθμιση για τους διευθυντές και την εξέλιξη προσωπικού στο Δημόσιο.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ είναι πρωτάρης υπουργός. Ωστόσο, ο Ραγκούσης κατεβάζει την μπάλα- συγγνώμη, νομοθετεί!- σαν βετεράνος του παρκέ. Και μάλιστα σε θέματα που τέμνουν την κοινωνία οριζόντια και κάθετα. Τόσο το μεταναστευτικό όσο και το Δημόσιο είναι θεματικές που προκαλούν πάθη. Ως υπουργός Εσωτερικών, ο Ραγκούσης τα χειρίστηκε κάνοντας προσαρμογές, αλλά χωρίς υποχωρήσεις. Η νομοθετική του παραγωγή έδωσε φόρα σε μια κυβέρνηση που άργησε να πάρει μπρος. Τι να πει κανείς για τις κρίσιμες θέσεις που μένουν ακόμη κενές καρέκλες;
Ο ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ έχει ψηλό μεταβολισμό. Είναι όμως και κάποιος που δεν προέρχεται από την πασοκική νομενκλατούρα. Ως πρώην δήμαρχος Πάρου έχει εμπειρία διοικητικής καθημερινότητας και πρακτικό πνεύμα. Αυτά βοήθησαν το ΠΑΣΟΚ μετά το 2007. Δεν υπάρχει, άλλωστε, αμφιβολία ότι ο Ραγκούσης λειτούργησε σαν πλέι μέικερ στη φάση που οδήγησε στις νικηφόρες εκλογές του 2009. Κάτι που εξηγεί πολλά. Εξηγεί επίσης ότι συνεχίζει να νικάει μόνος του.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ η κυβέρνηση Παπανδρέου. Άλλοι κάνουν πως συντονίζουν. Και άλλοι συντονίζονται μόνοι τους στις απαιτήσεις των καιρών."
(Απο τις Αγιογραφίες των σημερινών
ΝΕΩΝ).
Είναι ένα φωτεινό παράδειγμα για
το πως μπορεί να γεμίσει το κενό
που η πολιτική τόσο πολύ απεχθάνεται.
Ενας άγνωστος και άσημος δημαρχάκος
της νήσου Πάρο χωρις να έχει καμία σχέση και κανένα δεσμό με το Θερμοκήπιο της κομματικής νομεκλατούρας που αναπαράγάγεται από τα σωθικά της ΞΕΦΥΤΡΩΣΕ από παρθενογέννηση του Γιώργου!
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που ετοιμάζει τον ΚΑΛΛΙΚΡΆΤΗ ...
Σίγουρα αναρρωτιέσαι :
Έ και;
Ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη!
Όμως σε αυτό το σκηνικό, με ένα μόνο κούκο πάνω στη σκηνή, έχουν συνειφέρει τον οβολό τους :
Η πελατειακή σχέση πολιτών-ψηφοφόρων,
Η συντεχνιακή στάση των βουλευτών,
Ο σημερινός τρόπος εκλογής και ανάδειξης των κομματικών στελεχών
και βουλευτών...
Σε αυτό το κατάντημα γίναμε όλοι
ΕΝΑΣ αχταρμάς.
Εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι.
Την φωτογραφία με τους τρεις μαθητές φιλιππιαδιώτες τυμπανιστές στην Μπιζανίου την τράβηξα γύρω στις 10 το πρωί.
Θεώρησα ότι είναι μια μοναδική εικόνα και ισως με κάποιο συμβολισμό.
Πηγαίναν για πρόβα παρέλασης για
25 Μαρτίου στο Λύκειο.
Τους είπα ότι θα την αναρτήσω στο blog.
Αντιδράσαν χαμογελόντας και της μιας κοπέλλας το τσιριχτό γέλιο ...γέμισε την Μπιζανίου.
Δημοσίευση σχολίου