Βαδίζουμε προς την Ανάσταση, σαν ζώα, σαν ούφο, αμέτοχοι-συμμέτοχοι, συγκεχυμένοι και, στην ουσία, άπιστοι. Οι πιο πολλοί. Κακό δεν είναι να ‘σαι άπιστος. Κακό είναι να παριστάνεις τον πιστό. Και χείριστο να είσαι ασεβής.
Θα ‘ταν πιο ειλικρινές, και ίσως κάτι γέναγε, αν παύαμε να ακολουθούμε από συνήθεια τον Επιτάφιο και το αναστάσιμο φως των
κεριών. Χωρίς συμμετοχή ψυχής, διπλά τα βάσανα. Κι εμείς ταλαιπωρούμαστε άδικα και τη θρησκεία γελοιοποιούμε, πλήθος και ιερείς. Ενα σμάρι.
Είναι οι νεραντζανθοί, που τριγυρίζουν στο μυαλό μου, όπου τρυπώσαν απ’ τα ρουθούνια, και φωνάζουν: Εμένα γιόρτασε. Είμαι η Ανοιξη εδώ και αιώνες, αξία διαχρονική, χειροπιαστή. Εμένα γιορτάζεις, που κάθε χρόνο ανασταίνομαι. Αφού σταυρώνομαι απ’ το βαρύ χειμώνα. Εμένα γιορτάζεις, 12 μήνες έχω κι εγώ για μαθητές κι έναν Ιούδα Μάρτη, που με προδίδει διαρκώς. Μια μάνα Φύση έχω, καρτερική, μακριά μου, χωρίς να διεκδικεί την ύπαρξή μου. Κι έναν πατέρα δημιουργό, το πυρ, που φτιάχνει ζωές, νέα σώματα μέχρι τις εσχατιές του σύμπαντος.
Με τις δυνάμεις μου ανασταίνω τις ψυχές, με τους χυμούς, που λέτε συναισθήματα, και που κινούν τον έρωτα. Αυτός είναι ο Χάρος του θανάτου. Ο έρωτας.
Είμαι η Ανοιξη. Κάποτε μ’ αναγνώριζαν με τ’ όνομά μου και με τιμούσαν. Μετά με είπαν χίλια ονόματα και μ’ έκαναν θρησκεία. Για την ακρίβεια, με έκαναν κεφάλαιο θρησκείας. Κάθε θρησκείας.
Γεννιέμαι και πεθαίνω προτού φανούν οι άνθρωποι στη Γη. Και δεν με νοιάζει για πόσο ακόμα θα υπάρχω. Δωρεάν η ύπαρξή μου. Δεν έχω προσφορά, ούτε και οπαδούς ή εχθρούς. Αυτά είναι αδυναμίες και ανάγκες των ανθρώπων.
Είμαι η Ανοιξη. Εμένα στ’ αλήθεια γιορτάζεις.
από τον ΚΑΙΡΟ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ 2010
4 σχόλια:
Το Πάσχα είναι η εποχή που οι Έλληνες φιλάνε τα αρνάκια και μετά τα σουβλίζουν και τα τρώνε...
o pitsirikos
Η απολίτικη εποχή μας έκανε νε ξεχάσουμε ότι σήμερα είναι 21 του Απρίλη. Μια μαύρη μέρα για την σύγχρονη Ελλάδα.
Δυστυχώς νοιαζόμαστε για άλλα πιό σημαντικά.!!!!!!!!!
ΠΗΓΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΟΥΜΙΝΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΑΡΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.ΗΤΑΝ ΚΛΕΙΣΤΟΣ.Ο ΔΙΠΛΑΝΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΊΠΕ ΟΤΙ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΟΙ ΣΙΔΕΡΑΔΕΣ,
ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΑΥΤΟΙ ΦΤΙΑΞΑΝ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Ἐπεα πτερόεντα και αμπελοφιλοσοφίες! Ξέχασε ο αρθογράφος ότι για να γιορτάσεις την Άνοιξη πρέπει να προηγηθεί χειμώνας και όσο πιο βαρύς τόσο πιο μεγάλη η χαρά του ερχομού της; Ας μην ανησυχεί για κείνους που ακολουθούν τον επιτάφιο ή φωτίζουν τα προσωπά τους με το αναστάσιμο φως το κεριών "αναξίως". Υπάρχουν και κείνοι που τους φτάνει μια φορά να ζήσουν κάτι από το Μεγαλοβδομαδιάτικο φολκρόρ που περιγράφει, για να ξυπνήσει κάτι στην μνήμη και την ψυχή τους που ίσως είναι πιο σημαντικό από την απρόσωπη γιορτή μιας αιώνιας επαναλαμβανόμενης Άνοιξης. Ἀλλωστε το "γλυκύ έαρ" κάποιων είναι προσωπικό και ξεπερνά τα όρια της ποίησης καιτων λεμονανθών. Τί παράξενο, αν σήμερα είμαστε σίγουροι για κάποιον ότι σώθηκε, είναι για τον ανώνυμο ληστή του σταυρού που του έφτασε μια μόνο στιγμή συναίσθησης, ίσως κάποια δευτερόλεπτα, εκείνη τη άνοιξη που δεν μύριζε ανθούς και μαγειρίτσα...
Δημοσίευση σχολίου