O αθλητισμός είναι μια φυσική δραστηριότητα που όταν γίνεται σε ένα υγιές φυσικό περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει κίνητρο και εμπνευση για μεγαλύτερο σεβασμό προς την φύση.
Το βίντεο της προηγούμενης ανάρτησης ανέβηκε για να αφυπνίσει και να αποτελέσει κίνητρο,για κλείσιμο της τηλεόρασης ,σήκωμα από τον καναπέ και φουλ για εξορμήσεις στην όμορφη φύση που περιβάλλει την Φιλιππιάδα.
Το δάσος με τις τεράστιες βελανιδιές,στον Αη Γιάννη τον Ρηγανά σας περιμένει να το διασχίσετε και να σας χαρίσει ηρεμία και ψυχική χαλάρωση.Ανάλογα την εποχή μπορείτε να μαζέψετε μανιτάρια,χόρτα,σπαράγγια ,να παρατηρήσετε το πέταγμα των πουλιών,το παιχνίδι των σκίουρων πάνω στα πεύκα,την αλεπού που παρακολουθεί από απόσταση ασφαλείας.Σε αυτό το περιβάλλον ξεχνάς τα καθημερινά προβλήματα και το άγχος και με μυαλό καθαρό βρίσκεις σωστές λύσεις σε μικρούς και μεγάλους προβληματισμούς σου.
Ειδικά ετούτο τον καιρό που η TV μας βομβαρδίχει με απογοήτευση λόγω κρίσης κτλ,κάντε την αρχή.
Εύχομαι σύντομα να βρεθούμε σε κάποιο από τα μονοπάτια ,με τα πόδια η με ποδήλατο και τότε τα ξαναλέμε.
11-7-2011
16 σχόλια:
Πάει και ο Σταύρος !
Κουζουλάθηκε.
Με τέτοια ζέστη και ανάμεσα από ερπετά και τόσα φίδια,
ελάτε μας καλεί ,
ελάτε να περπατήσουμε !
Να αφήσουμε , λέει, τον πολιτισμό, τα μπαρ και τους τεκέδες
και όλοι μαζί να τρέξουμε.
Την άσφαλτο γιατί την φτιάξανε δεν μου λες;
Ακούω καλά
η λάλησα από την ζέστη;
Ειναι 8 και 20
και ακούω μπουμπουνητά.
Γιώργος Κοντογιώργης,
Κάλεσμα στην κοινωνία των πολιτών.
Τι πρέπει να αλλάξει, πως πρέπει να δράσουμε
Α) Το πλαίσιο του διακυβεύματος
Μην τρέφουμε αυταπάτες. Οι διαδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στους δρόμους και στις πλατείες είναι αδιέξοδες, διότι δεν αίρουν την αιτία του προβλήματος, που είναι η μονοπωλιακή συγκέντρωση του συνόλου της πολιτικής εξουσίας στα χέρια των νομέων του κράτους. Όταν η κοινωνία των πολιτών, έχοντας εκτονωθεί ή εξαντληθεί, θα επιστρέφει στα σπίτια της, οι πολιτικοί θα συνεχίζουν να διαλέγονται και να συναποφασίζουν με τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς φορείς των μηχανισμών (τους χορηγούς ισχύος, χρήματος, επικοινωνίας κλπ), που τους κρατούν όμηρους στην πολιτική επιφάνεια.
Είναι επείγον να αντιληφθούμε ότι θεμελιώδη αιτία του σημερινού προβλήματος αποτελεί το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα της νεοτερικότητας δεν είναι ούτε δημοκρατικό ούτε αντιπροσωπευτικό. Το πολιτικό προσωπικό κατέχει κατά τρόπο αδιαίρετο και την ιδιότητα του εντολοδόχου και του εντολέα, ενώ η κοινωνία των πολιτών είναι εγκιβωτισμένη στην ιδιωτική σφαίρα. Με όχημα το πολιτικό αυτό σύστημα και τον αναπόφευκτο εκφυλισμό του σε μια δυναστική κομματοκρατία, οι δυνάμεις που ορίζουν την παγκόσμια τάξη κατάφεραν να ελέγξουν το κράτος και να επιβάλουν την πολιτική τους κυριαρχία επί της κοινωνίας των πολιτών.
Το διακύβευμα του "Συντάγματος 2011" φέρνει για πρώτη φορά την κοινωνία πολιτών αντιμέτωπη με το σύνολο των (πολιτικών και άλλων) νομέων του κράτους. Αυτό καθεαυτό το γεγονός φανερώνει ότι το συλλογικό δεν συγκροτείται πια με όρους μάζας, αλλά αξιώνει να αποτελέσει το αθροιστικό γινόμενο των πολιτών. Η επιβεβαίωση της ατομικότητας μέσα στο συλλογικό μεταβάλει τον πολίτη από ενεργούμενο υπήκοο σε ελεύθερη και χειράφετη οντότητα που διαμορφώνει τις εξελίξεις. Από εξω-πολιτειακή δύναμη σε συστατικό μέρος της πολιτείας. Επομένως, είναι κατάδηλο ότι αποτελεί μέγιστο ψεύδος των στοχαστών της νεοτερικότητας ο ισχυρισμός ότι κράτος και πολιτικό σύστημα ταυτίζονται εκ φύσεως.
Συνεχίζεται
Β) Το πλαίσιο της αλλαγής.
Υπό τις συνθήκες αυτές, η κοινωνία των πολιτών καλείται:
α) Να συνεκτιμήσει ότι ο τρόπος της εξωθεσμικής διαμαρτυρίας στις μέρες μας έχει "κοντά πόδια" για να αντιπαραταχθεί με τους γίγαντες της παγκόσμιας τάξης.
Να έχουμε επίγνωση ότι ο χρόνος της αθέσμιτης λειτουργίας της συλλογικότητας είναι πεπερασμένος. Οι αθέσμιτες συλλογικότητες διαρκούν λιγότερο από την ανάγκη που τις γέννησε. Κινδυνεύουν είτε να εκφυλισθούν είτε να διεμβολισθούν από τις συντεταγμένες εξουσίες και τις δυνάμεις που αρνούνται την χειραφέτηση της κοινωνίας των πολιτών. Ο κίνδυνος αυτός είναι μεγαλύτερος όταν το διακύβευμα της κοινωνίας των πολιτών αναπτύσσεται σε μια μικρή χώρα και δεν συνάδει ούτε με την εσωτερική δυναμική των χωρών του ηγεμονικού συμπλέγματος που καθορίζει τα παγκόσμια πράγματα ούτε, πολλώ μάλλον, με το συμφέρον τους.
β) να πάρει την πολιτεία στα χέρια της, να αξιώσει την αναστολή των άρθρων του Συντάγματος που αναιρούν την αντιπροσωπευτική αρχή της πολιτείας, που της αφαιρούν την ιδιότητα του εντολέα.
Να επεξεργασθεί προτάσεις νόμων που θα καταργούν τον κατοχικό χαρακτήρα του κράτους και τη δυναστική κομματοκρατία, που θα εξαρτούν το πολιτικό προσωπικό από την κοινωνία των πολιτών, που θα καταργούν την "ασυλία" του και θα το υπάγουν απευθείας στη δικαιοσύνη για τα πολιτικά του πεπραγμένα, που θα παρέχουν στον πολίτη δικαίωμα εννόμου συμφέροντος για τη βλάβη που θα του προκαλούν οι φορείς της διοίκησης και το πολιτικό προσωπικό. Να επεξεργασθεί, τέλος, τις πολιτικές κατευθύνσεις μέσα στις οποίες θα υποχρεούται η πολιτική εξουσία να κυβερνήσει.
γ) Στο πλαίσιο αυτό, να διατυπωθούν με "νομοθετική" σαφήνεια τα αιτήματα και να είναι ρεαλιστικά.
Ρεαλιστικά και αναγκαία θεωρώ, υπό τις παρούσες συνθήκες, τα εξής:
- Να καταργηθεί η ασυλία και οι νόμοι περί ευθύνης του πολιτικού προσωπικού. Να υπαχθεί το πολιτικό προσωπικό για τη βλάβη που προκαλεί η πολιτική του δράση στην κοινό δίκαιο με την επιβαρυντική επισήμανση ότι το πολιτικό αδίκημα βλάπτει δυσανάλογα πολλούς σε σχέση με το κοινό αδίκημα. Το αρμόδιο δικαστήριο να απαρτίζεται από κληρούμενο σώμα δικαστών με τη συμμετοχή ενόρκων πολιτών.
- Να θεσμοθετηθεί η αρμοδιότητα του "ελέγχειν" το πολιτικό προσωπικό (και επίσης της διοίκησης και της δικαιοσύνης) από το ειδικό προς τούτο διακστήριο. Ο έλεγχος να αφορά και τα άτομα (π.χ. τον βουλευτή ανά εξάμηνο από κληρούμενο σώμα πολιτών της εκλογικής του περιφέρειας) και τα πολιτειακά σώματα (λ.χ. τη βουλή, την κυβέρνηση κλπ).
-Να εισαχθεί η πολιτική ευθύνη (το "ευθύνειν") του πολιτικού προσωπικού για τις πολιτικές του πράξεις (ή παραλήψεις), οι οποίες βλάπτουν την κοινωνία των πολιτών. Να διατυπωθεί με σαφήνεια ότι σκοπός του "πολιτεύεσθαι" είναι το συμφέρον (του έθνους) της κοινωνίας και όχι (του έθνους) του κράτους. Δεν νοείται τον 21ο αιώνα να ζούμε σε καθεστώς προγενέστερο εκείνου του Σόλωνα.
- Να αναγνωρισθεί στον πολίτη δικαίωμα "εννόμου συμφέροντος" για τη βλάβη που του προκαλούν οι φορείς της διοίκησης, της δικαιοσύνης και το πολιτικό προσωπικό. Απέναντι στον πολίτη, να ευθύνεται ευθέως ο διοικητικός, δικαστικός και πολιτικός αξιωματούχος και, όλως επικουρικώς, το κράτος.
Να αξιωθεί η υποχρεωτική έκφραση γνώμης (της βούλησης) της κοινωνίας των πολιτών πριν από κάθε πολιτική απόφαση (κυβερνητική ή νομοθετική) καθώς και η δυνατότητά της να εγείρει ζητήματα πολιτικής που εκτιμά ότι χρήζουν αντιμετώπισης (π.χ. η αποτελεσματική λειτουργία της διοίκησης). Πρακτικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η επιστημονική δυνατότητα των δημοσκοπήσεων, δεν χρειάζεται να μαζεύουμε κάθε φορά όλη την κοινωνία στην πλατεία Συντάγματος. Πριν από τη λήψη οποιαδήποτε απόφασης να είναι υποχρεωτική η δημοσκόπηση της κοινωνίας για το τι θέλει. Ή, ακόμη περισσότερο, να δημιουργηθεί ένας διαρκής δημοσκοπικός Δήμος, ο οποίος θα συζητά και θα αποφαίνεται για τα προβλήματα της χώρας σε πολιτικό επίπεδο. Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα ρυθμίσεων που θα έκαναν εφικτή τη μετάβαση σε μια σχετική προσομοίωση αντιπροσώπευσης. Αλλά είναι απαραίτητο η κοινωνία πολιτών να εισέλθει θεσμικά στην πολιτική. Να συμμετέχει στις αποφάσεις.
- Θα προκύπτει έτσι τι θεωρεί η κοινωνία των πολιτών συμφέρον της και τι όχι. Στον παρόντα χρόνο θα αρκούσε η υποχρεωτικότητα της γνώμης και όχι ο υποχρεωτικός της χαρακτήρας για την πολιτική εξουσία. Το "ελέγχειν" και το "ευθύνειν' σε συνδυασμό με την εκλογική διαδικασία, θα εξισορροπεί την βούληση της πολιτικής εξουσίας να αυτονομείται.
-Να αξιωθεί από τη Βουλή να παραιτηθεί από την καταχρηστική της "αρμοδιότητα" να νομοθετεί για ζητήματα πολιτικής ευθύνης των μελών της και ιδίως να εμπλέκεται στη διαχείριση των ευθυνών τους. Να υπαχθούν όλες οι υποθέσεις ασυλίας και σκανδάλων από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν στη δικαιοσύνη. Οι υποθέσεις που ανάγονται στο "ευθύνειν" των πολιτικών, από τη φύση τους, δεν παραγράφονται.
- Τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν απαιτούν αναθεώρηση του Συντάγματος. Ειδάλλως, η κοινωνία των πολιτών να αξιώσει την αναστολή των άρθρων του Συντάγματος που επιφυλάσσουν στην πολιτική εξουσία την ιδιότητα του εντολέα.
Γ) Το πλαίσιο της πολιτικής δράσης.
Έχοντας ως δεδομένο ότι το πολιτικό σύστημα της νεοτερικότητας έχει εκπληρώσει την αποστολή του και μαζί του η αποτελεσματικότητα των παραδοσιακών εξω-θεσμικών τρόπων δράσης, προτείνω:
Η κοινωνία των πολιτών να περικυκλώσει ειρηνικά, αλλά μαζικά τη Βουλή (κατά προτίμηση σε ώρα ολομέλειας) και το Μαξίμου (όταν θα συνεδριάζει ο μονάρχης πρωθυπουργός με τους συνεργάτες του) και να αξιώσει την υπερψήφιση των νομοθετικών της προτάσεων. Εν ανάγκη να μην τους αφήσει να αποχωρήσουν εάν δεν τις ψηφίσουν ή να απαιτήσει την προσέλευσή τους γι'αυτό. Εάν η πολιτική εξουσία επιχειρήσει να εμποδίσει, με οποιονδήποτε τρόπο, την εκδήλωση του φρονήματος της κοινωνίας των πολιτών, στον τόπο της αυταρχικής πράξης, να κατακλιθούν όλοι ως ένα σώμα υπτίως στη γη. Το μόνο που θα επιτύχει είναι η ολοκληρωτική απονομιμοποίησή της. Το "κοινωνικό συμβόλαιο", που εγκιβωτίζει την κοινωνία των πολιτών στο καθεστώς του ιδιώτη, προϋποθέτει τη σιωπηλή έστω συναίνεσή της. Εάν αυτό αμφισβητείται μαζικά, τεκμαίρεται η διάρρηξή του, επομένως απαιτείται η εκ νέου απόφανση του σώματος της κοινωνίας των πολιτών. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική τάξη φάνηκε ανάξια της εν λευκώ εμπιστοσύνης που της δόθηκε από την κοινωνία των πολιτών και το χειρότερο καταχράσθηκε τον ρόλου της με ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα.
Συνέχεια των τριων προηγουμένων
Να συνεχίσει έτσι με επιμονή, ώσπου να κατοχυρωθεί ότι η βούληση της κοινωνίας των πολιτών θα διατυπώνεται θεσμικά και θα συνεκτιμάται υποχρεωτικά στις πολιτικές τους αποφάσεις. Να τους υπενθυμίσει με σαφήνεια ότι αυτή (η κοινωνία των πολιτών) αποτελεί τον λόγο ύπαρξης και του κράτους και του πολιτικού προσωπικού και της οικονομίας. Ότι η κοινωνία των πολιτών, και όχι το κράτος, ενσαρκώνει και διερμηνεύει το έθνος. Ότι το συμφέρον της κοινωνίας των πολιτών οφείλει να αποτελεί το μοναδικό "τέλος" της πολιτικής τους λειτουργίας. Ότι αυτή, η κοινωνία, και όχι αυτοί, οι πολιτικοί, είναι αρμόδια να μορφοποιήσει τις πολιτικές που θα συνάδουν με το κοινό συμφέρον. Ότι η θέση της κοινωνίας είναι μέσα στην πολιτεία, όχι στις πλατείες. Και ότι ο χρόνος της εν λευκώ εξουσιοδότησης που τους παρέχει το σύστημα να διερμηνεύουν τη βούλησή της και να προσδιορίζουν το συμφέρον της έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ήρθε η ώρα η κοινωνία των πολιτών να διεκδικήσει τη μεταβολή του πολιτικού συστήματος ώστε η ψήφος της να αποκτήσει αντιπροσωπευτικό (και όχι απλώς νομιμοποιητικό) περιεχόμενο. Αντί να δεοντολογεί, πιέζοντας την εξουσία να ενεργήσει υπέρ του κοινού συμφέροντος, να αναλάβει η ίδια την αρμοδιότητα της συναπόφασης. Να ανακτήσει το δικαίωμα του "ελέγχειν" και του "ευθύνειν" των πολιτικών, την ιδιότητα του εντολέα, αντί να αποδέχεται τον εγκλεισμό της στην ιδιωτική σφαίρα, αφήνοντάς τους να αλωνίζουν και να νέμονται το κράτος από κοινού με τους ποικιλώνυμους της διαπλοκής συγκατανευσιφάγους.
Την ημέρα που η κοινωνία των πολιτών θα αποκτήσει επίγνωση των αιτίων του προβλήματος και θα διακηρύξει το τέλος του "κοινωνικού συμβολαίου" που της επέβαλαν μονομερώς οι νομείς του κράτους, που θα διατυπώσει με ρητό τρόπο την αξίωσή της να γίνει θεσμικός συντελεστής της πολιτείας και όχι υπήκοος, που θα αντιληφθεί ότι αποτελεί την πρωτογενή πηγή κάθε εξουσίας και, φυσικά, της δικής τους ύπαρξης, θα διαπιστώσει την αποτελεσματικότητα της δύναμής της. Την ημέρα εκείνη το πολιτικό προσωπικό θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στο δρόμο της άρνησης και, συνακόλουθα, της οπισθοδρόμησης, ο οποίος θα το εκθέσει ανεπανόρθωτα ως αυταρχικό και στη μεταβολή του σε προσήλυτη θεραπαινίδα της κοινωνίας των πολιτών και απλό εντολοδόχο του συμφέροντός της. Στο διακύβευμα αυτό, το συγκριτικό πλεονέκτημα της κοινωνίας των πολιτών είναι ότι ο χρόνος του (μη δημοκρατικού και μη αντιπροσωπευτικού) πολιτικού συστήματος, που γέννησε η εξερχόμενη από τη μεσαιωνική δεσποτεία Ευρώπη, και της εκφυλιστικής του εκδοχής της κομματοκρατίας, έχει παρέλθει. Ούτε το ίδιο, ούτε η εξω-πολιτειακή δράση που επιφυλάσσεται στην κοινωνία των πολιτών, μπορεί να ανατρέψει τη μονοσήμαντη πολιτική ηγεμονία των "αγορών" που διαφεντεύει την πλανητική "δικαιοταξία".
Οπωσδήποτε, η πολιτική τάξη δεν διαθέτει καμία νομιμοποίηση να αρνηθεί στην κοινωνία των πολιτών το δικαίωμα να άρει, εφόσον το επιθυμεί, την εμπιστοσύνη της στο πολιτικό σύστημα που αποκλείει τη συμμετοχή της στη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων.
Για την αντιγραφή
Β.Γ
ΥΓ. ο καθηγητής Γ.Κοντογιώτγης έκανε αυτό το κάλεσμα προς την ΚΟΙΝΩΝΙΑ των ΠΟΛΙΤΩΝ στις 29.5.2011
όταν δηλαδή είχε φουντώσει το ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ... πρωτίστως για επισημάνει ότι ο τρόπος της εξωθεσμικής διαμαρτυρίας στις μέρες έχει κοντά ποδάρια
Μάθαμε χθες το απόγευμα το νέο και στεναχωρηθήκαμε γιατί ο Τάκης ηταν και φίλος μας.
Πέθανε ο Τακης Μουσιωτίτσας και η κηδεία του θα γίνει σήμερα στις 6:30.
Στην μνήμη του να αναφέρω το εξής περιστατικό με πρωταγωνιστή τον ίδιο:
Πριν κάποια χρόνια βραδάκι μπήκε ο Τάκης στο καφενείο του Φασιά στην πλατεία και είπε κάπως δυνατά για να τον ακουσουν:
-Καλησπέρα.
Αδιαφόρησαν όλοι,κανένας δεν ανταποκρίθηκε στην καλησπέρα.Ηταν κανα δεκαριά μέσα γνωστοί Φιλιππιαδιώτες.
Εκατσε σε ένα τραπέζι σε μια γωνία ο Τάκης,ως συνήθως λίγο ζαλισμένος από μπύρα και λέει στον Φασιά.
-Φέρε μια μπύρα εμένα και κέρνα όλους τους κυρίους.
Σερβίρονται τα κερασμένα ποτά, όλοι ταυτόχρονα στρέφονται προς το μέρος του και υψωνοντας το ποτήρι λένε:
-Στην υγειά σου Τάκη.
Τότε σηκώθηκε από την καρέκλα ο Τάκης και λέει:
-Μπήκα πριν μέσα ειπα καλησπέρα και με γράψατε όλοι σας κανονικά,τώρα
σας εχω γραμμένους και εγώ εδώ ,-κάνοντας την χαρακτηριστική χειρονομία-και αφου πλήρωσε,έφυγε.
" Άφηνε τις πράξεις σου να μιλούν για σένα, αλλά να είσαι συνεχώς σε επιφυλακή και να αποφεύγεις τις τρομερές παγίδες της ματαιοδοξίας και της έπαρσης που μπορούν να εμποδίσουν την πρόοδό σου. Την επόμενη φορά που θα μπεις στον πειρασμό να κομπάσεις, βάλε τη γροθιά σου μέσα σε έναν κουβά με νερό, και η τρύπα που θα μείνει όταν τη βγάλεις, θα σου δείξει το μέτρο της σπουδαιότητάς σου ".
Για το Σαββατοκυρικο που έρχεται.
ΑΝ ΔΕΝ ΈΧΕΤΕ ΝΑΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ...
ΑΝΑΔΗΣΙΕΥΣΗ ΑΠΌ ΤΟ PROTAGON..
Στο βιογραφικό μου αναφέρω «συνεντεύξεις μαγευτικών ανθρώπων»…Έχω να θυμάμαι…Τη συγγραφέα Ιωάννα Καρυστιάνη. Έφυγα πετώντας λες από ερωτικό ραντεβού. Που τρέμεις μη ξεχάσεις κάθε λέξη, κάθε παύση, κάθε στιγμή. Ή του Νίκου Ματσανιώτη, γιατρού ακαδημαϊκού. Και την παραλαβή μιας επιστολής της Κικής Δημουλά, που τον αφορούσε, που με έχρισε μάρτυρα του πιο αριστοτεχνικού φλερτ διανοούμενων…Ή της απόλυτης κυρίας Αμαλίας Μεγαπάνου που ποτέ δεν εκχυδάισε τη σχέση της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή του Jean Nouvel γκουρού της σύγχρονής αρχιτεκτονικής ή ή … Τις συνεντεύξεις με πολιτικούς τις απέφευγα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Αν δεν διατίθεσαι ως χωνί, απίστευτα ανιαρές σχεδόν φωτοκόπιες. Γι αυτό τις μετράω στα δάκτυλα του ενός χεριού. Μισάνθρωποι οι περισσότεροι. Με περίεργα αντανακλαστικά. Ο λαός λέει «το φτύνεις και νομίζει ότι βρέχει»…Όχι μακριά της αλήθειας.
Είχα πάρει συνέντευξη από την Άννα Διαμαντοπούλου πριν πολλά χρόνια. Από την πρώτη κιόλας ερώτηση με παραξένεψε η αίσθηση που είχε του τόπου, του χρόνου και του εαυτού της . Το πόσο άκουγε πραγματικά και απαντούσε to the point. Πόσο λάμβανε υπόψη της τι δεν έκανε σωστά και το έβαζε πείσμα να το διορθώσει. Αρκεί κανείς να δει τον τρόπο ομιλίας και ανάλυσης των θεμάτων αρμοδιότητάς της και να τον συγκρίνει με τον τρόπο της όταν ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα. Η αυτοκριτική της είναι ουσιαστική.
Όταν ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας με «θύμωσε» καθώς κατήργησε τη βάση του 10 για την οποία είχε αγωνιστεί μια άλλη κυρία της πολιτικής σκηνής (που την έφαγε η μαρμάγκα της κομματικής καμαρίλας) η Μαριέττα Γιαννάκου. Θύμωσα. Σχεδόν ένιωσα ότι προδόθηκε η γνώμη μου γι΄αυτήν. Έγραψα λοιπόν στο protagon.gr ένα σχετικό κείμενο με τίτλο «Άννα Διαμαντοπούλου στον πίνακα».
Εδώ πρέπει να κάνω μια παρένθεση υποχρεωτική. Από την ώρα που ξεκινήσαμε το protagon, σχεδόν όλοι οι «συμπρωταγωνιστές» έχουμε αναφερθεί θετικά, αρνητικά, κριτικά, «γιουχαΐστικα», σε πολιτικούς και έργα τους. Κανενός δεν ίδρωσε το αφτί. Κανένας δεν μπήκε στη διαδικασία ν΄απαντήσει. Προσέξτε δεν αναφέρομαι σε άρθρα που έδωσαν πολιτικοί. Μιλάω για απαντήσεις. Η Άννα Διαμαντοπούλου με παραξένεψε ευχάριστα τότε. Έπιασε τη μπάλα στα χέρια και απάντησε. Αν το θεωρείτε τόσο απλό τότε γιατί δεν το έπραξε κανένας άλλος; Έστειλε την απάντησή της και παραδόθηκε στα πληκτρολόγια και στις άγριες σχεδόν αιμοδιψείς διαθέσεις των σχολιαστών. Κι ήταν η αρχή της κρίσης και του δράματος, που μόλις έκανε πρεμιέρα και πολύ η οργή των αποκαλύψεων και των μασκών που έπεφταν. Η Διαμαντοπούλου εξέθεσε τα σχέδιά της, τους στόχους της…Και «ζήτησε» περιθώριο ενός χρόνου.
Ένα χρόνο μετά λοιπόν κατέθεσε το νέο νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση. Κι αν δεν είναι αλάθητο σίγουρα όμως είναι ασύγκριτα καλύτερο από το υπάρχον. Και ανοίγει ένα παράθυρο στο σπίτι του «Κυνόδοντα». Δείχνει ότι η Υπουργός θέλει επιτέλους ν΄ανοίξει τα παράθυρα να μπει αέρας. Η θέσπιση της αξιολόγησης του διδακτικού προσωπικού για παράδειγμα. Επιτέλους! Υπάρχει μια μειοψηφία καθηγητών που κάνουν ηρωικά τη δουλειά τους αλλά είναι κοινό μυστικό ότι υπάρχουν πάρα πολλοί που ούτε καν εμφανίζονται αν και πληρώνονται. Αν τους ακούσεις να μιλάνε σταυροκοπιέσαι. Πώς είναι δυνατόν να μην υπόκεινται σε καμία αξιολόγηση ; Δεν είναι ανέντιμο και απόλυτα αντιδημοκρατικό; Δίνεται μάλιστα η δυνατότητα σε ξένους καθηγητές να διδάσκουν σε ελληνικά πανεπιστήμια χωρίς να χάνουν την έδρα τους στο εξωτερικό. Επίσης ο τρόπος επιλογής Πρυτάνεων και διοίκησης σπάει επιτέλους το σπυρί και διώχνει το πύον της εξάρτησης με τις κομματικές νεολαίες. Καθώς ο διορισμός του Πρύτανη θα πραγματοποιείται ύστερα από δημόσια προκήρυξη και θα επιλέγεται από το συμβούλιο διοίκησης για 3 χρόνια. Καταργείται στην πράξη το πανεπιστημιακό «άσυλο» που εξευτελίστηκε ακόμα και ως όρος (όπως τόσα και τόσα άλλα). Και διαγράφονται από τα μητρώα των σχολών οι «αιώνιοι φοιτητές» αν δεν ολοκληρώσουν τις σπουδές σε 6 χρόνια….
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
Συνέχεια από το προηγούμενο.
Διάβασα τα κύρια σημεία του νομοσχεδίου και μελαγχόλησα πολύ σκεπτόμενη πόσα χρόνια χρειάστηκαν, πόσοι Υπουργοί, πόσα λεφτά πήγαν στράφι…Για να κάνουμε (αν βέβαια περάσει ανέπαφο τα εμπόδια που θα βρει στο δρόμο του…Υπάρχει πάντα το ΑΝ από χείλη δεινοσαύρων)…Για να κάνουμε τα αυτονόητα!
Η Άννα Διαμαντοπούλου ένα χρόνο μετά, όπως είχε οριοθετήσει χρονικά, έκανε μια δουλειά με δομή. Ενεργεί ολόκληρα. Δεν κουτσουλάει αμπελοφιλοσοφίες. Δεν «πιτσιλάει» λίγο στο ένα Υπουργείο και λίγο στο άλλο. Kαι έχει αντιμέτωπους…Διαβάστε και θα καταλάβετε…Τι Πρυτάνεις Πανεπιστημίων, τι Φωτόπουλοι της ΔΕΗ! «Παραδίδει το Πανεπιστήμιο, έναν από τους λίγους θεσμούς που καλλιεργούν την ελευθερία της γνώσης, της έρευνας και της κριτικής σκέψης στους νόμους της αγοράς, δηλαδή στους νόμους των εκάστοτε οικονομικών συμφερόντων…» και προτείνουν «το νομοσχέδιο χρήζει περισσότερου χρόνου ουσιαστικής συζήτησης και επεξεργασίας …»…Κακόμοιρα Ελληνάκια! Αμφιβάλλω αν άλλος λαός αγωνίστηκε πιο λυσσαλέα για να μη μάθετε ποτέ τους νόμους της αγοράς και της ζωής στον υπόλοιπο πλανήτη…(Υπάρχει άλλος πλανήτης πλην του ελληνικού ορέ;) Βέβαια , για να πούμε κι ακόμα μια αλήθεια, είναι συμπαντικά δίκαιο το ΠΑΣΟΚ να έρχεται αντιμέτωπο με όλα όσα εξέθρεψε στη διαδρομή του αλλά θα ήταν και απολύτως άδικο να μην αναφερθώ στο νομοσχέδιο που αφορά το Υπουργείο Παιδείας. Και επειδή δεν μας περισσεύουν αποτελεσματικοί, μεθοδικοί, και εργατικοί …Ένα χρόνο μετά. Σε μέρες που διψάμε ακόμα πιο πολύ για πολιτικό αίμα…Να αναφέρω και μια Άννα. Διαφορετική.
Υ.Γ. Μακάρι να μη με διαψεύσει…
ΡΈΑ ΒΙΤΑΛΗ
Mπορεί να διαφωνεί κανείς- και δικαίωμά του- και με τις απόψεις και την πολιτική της. Δύσκολα όμως θα μπορέσει να αμφισβητήσει την κρυστάλλινη και ξεκάθαρη σκέψη , προπαντός όμως την αποφασιστικότητά της.
Αν της έμοιαζαν έστω και στο ελάχιστο οι άνδρες συνάδελφοι της !
Με λαμπρή εξαίρεση φυσικά του καθηγητή Μόσιαλου που τον χαίρεσαι για τις πάντοτε συγκροτημένες απόψεις του. Ε
Προς τον καθηγητή Πανεπιστημίου,
κ. Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΏΡΓΗ..
Σεβαστέ μου κύριε καθηγητά,
με τις τόσο εμβριθείς εννοιολογικές σου συλλήψεις αναφορικά με την κοινωνία των πολιτών,
Άκου τα νέα,
Κοιμάται τον ύπνο τον μακάριο αυτό το εννοιολογικό εφεύρημα..υμών των καλαμαράδων. Δεν ακούει κανείς..
Σε ποια κοινωνία των πολιτών αναφέρεστε ;
Δυο μέρες τώρα μοίρα κακιά με ανάγκασε να περιέλθω σε κυκλική κίνηση τρία διαφορετικά στέκια προκειμένου να αποφύγω την πύρινη λαίλαπα του ακτίνων του ήλιου
και το τίμημα ήταν θλιβερό και επώδυνο. Αντί να εκδοθούν δέκα οχτώ συνολικά αποδείξεις δεν κόπηκε ούτε μία, έστω για τον φόβο των Ιουδαίων!
Ναι σύντροφε, ΚΟΝΤΟΓΙΏΡΓΗ,
Όταν αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα
γεννάται το ερώτημα αν υπάρχει τρόπος να αφυπνιστεί αυτή η απαθής, αδιάφορη και κοιμωμένη κοινωνία των πολιτών η οποία βλέπει να της κατακλέβουν μπροστά στα μάτια της τον φόρο της προστιθεμένης αξίας που καταβάλει αγόγγυστα και αυτή εξακολουθεί τραγουδά αδιάφορα;
Και νάτοι οι θρασείς και αμετανόητοι νεόκοποι , πού μόλις πάρουν την λαϊκή εντολή θα εισβάλουν στις Βρυξέλλες για να διεκδικήσουν τα χρεοστούμενα και θα τα πάρουν ύστερα από σκληρές και αταλάντευτες διαπραγματεύσεις !
16 Ιουλίου 2011 12:53 π.μ.
Ναι ! θα τα πάρουν τα λεφτά γιατί ξέρουν να διαπραγματεύονται οι πραγματικοί ηγέτες.
Δεν είδες τον πρόσφατο θρίαμβο του Σαμαρά που κατατρόπωσε τους ηγέτες-παιδάκια κατά την LEMON- του Ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος;
Έχει έτοιμο το πρόγραμμα Β(μπι)εάν αποτύχει το Α...
Θα ξαναθωρακίσει για μια ακόμα φορά την οικονομία... για να μη ξεχνούμε βεβαίως και το ιστορικό ρηθέν του ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗ του κράτους Κ.Κ..
ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΟΙ …εάν και εφόσον δεν είμαστε μέτοχοι και συμμέτοχοι.
Όσο δεν εξασφαλίζεται η είσπραξη των φόρων –έστω των πενιχρών βεβαιωμένων- και δεν επιτυγχάνεται ο έλεγχος και η περικοπή των δαπανών,
προκοπή δεν βλέπει αυτός ο τόπος !
Από κανένα δεν σώζεται αυτή η χώρα. Ούτε από τους δεξιούς , ούτε από τους σοσιαλιστές, ούτε από τους παντός τύπου ακραιφνείς αριστερούς όταν καθημερινά, όλοι αυτοί και όλοι εμείς, παριστάμεθα ως μοιραίοι και άβουλοι θεατές μιας προκλητικής και διαρκούς καταλήστευσης των δημόσιων εσόδων και του δημόσιου πλούτου, εάν και εφόσον ,φυσικά, δεν είμαστε μέτοχοι και συμμέτοχοι ..
Μια πραγματικά όμορφη και διαφορετική βραδυά μας χάρισαν χθες τα παιδιά που τραγούδησαν στην πλατεία.
Μπράβο!
τα παιδια καλα τραγουδησαν
το χαλι με τις τοσες πολλες καρεκλες τι θα γινει
δεν μπορουμε να περασουμε πουθενα. τι λεει δημαρχος για τα χαλια αυτα
εκτος αν αυτο λεγετε ποιοτητα
Δημοσίευση σχολίου