Σάββατο πρωί 13 Αυγούστου 2011 στην παραλία στο Ρέθυμνο
...φυγή προς το Κρητικό πέλαγος με το που βγήκε από το αυγό.
<<...Ολη την νύχτα επειδή είχε φεγγάρι βγαιναν χελωνάκια απο την φωλιά τους στην άμμο και κατηφορίζαν για την θάλασσα.Αυτό ξέμεινε και προσπαθεί τωρα πριν βγει ο ήλιος...>> μου είπε ένας Ρεθυμνιώτης κοντα στα 70 ενώ με το χέρι του εστρωνε την άμμο για να γίνει πιο βατή για το χελωνάκι.<<Δεν κάνει-μου λέει-να το πιάσω με το χέρι για να το βοηθήσω ...>>.
Τελειώνει σήμερα η βδομάδα διακοπών αλλά ηταν αρκετά ευχάριστο αυτό που είδα πρωί-πρωι.Καλημέρα από την Κρήτη. (ΚΛΙΚ στο VIDEO)
2 σχόλια:
Πρόβατα.
Επιστρέφω στην Ειμι Ουαινχάουζ. Επειδή από παρεξήγηση παρεξηγήθηκα. Μα φυσικά δεν εννοώ ότι τα ναρκωτικά είναι το εφαλτήριο προς την καταξίωση και την δημιουργία. Για όνομα του θεού. Προσωπικά μάλιστα δεν έχω εισπνεύσει μισή τζούρα χασίς στην ζωή μου. Ομως αν δεν κατανοήσουμε την διαλεκτική σχέση Ζωής-Θανάτου τότε θα παραμείνουμε μονίμως ανυποψίαστοι για τα πάντα και κυρίως για τον εαυτό μας.
Η Ουάινχοάουζ πλήρωσε για τις επιλογές της. Πάει τέλειωσε. Δική της η ζωή δική της και η «αυτοκτονία» της. Ποια η εκτυφλωτική αρετή της; Μα φυσικά η ιδιαίτερη προσωπικότητά της. Αυτοκαταστροφική;
Αυτοκαταστροφική. Ομως δική της. Ποια είναι η δική μας; Οπως του άλλου.. Και του άλλου όπως του παράλλου. Οπως όλου του κόσμου. Μια απίστευτη ομοιομορφία κατακλύζει το ανθρώπινο Σύμπαν. Τόσοι μα τόσοι πολλοί. Και όμως είμαστε ίδιοι σαν δισεκατομμύρια σταγόνες νερό στον ίδιο ωκεανό. Ιδιες ανασφάλειες. Ιδιες επιθυμίες.
Πάνω κάτω ίδια διαμερίσματα. Πάνω κάττω ίδια αυτοκίνητα. Πάνω κάτω ίδια διατροφή. Ο ίδιος κύκλος ζωής. Μια θέση στο Δημόσιο. Μια προίκα. Μια κληρονομιά. Ενα εξοχικό. Ενα ζευγάρι παντόφλες. Ο φραπές. Η πρέφα. Η μπιρίμπα. Η μπάλα. Απίστευτη ομοιομορφία. Απίστευτη πλήξη. Απροσμέτρητη βαρεμάρα. Τα ίδια και τα ίδια. Οπως Ιδια κανάλια.. Ιδια κουβεντούλα. Ιδια γκρίνια. Ιδια ρούχα. Οπως με την Πολιτική. Πάνω κάτω τους ίδιους ψηφίζουμε. Τους ίδιους βρίζουμε. Τα ίδια κόμματα μουντζώνουμε. Και φτου από την αρχή. Εγκλωβισμένοι στην ίδια λογική. Στην ίδια προσωπική φυλακή. Στο ίδιο μαντρί. Ατολμοι στην προσωπική μας αλλαγή. Τρομοκρατημένοι στην ιδέα να ρισκάρουμε. Αναποφάσιστοι τις ευθύνες μας να πάρουμε. Παράλυτοι στην σκέψη μιας στοιχειώδους αυτοκριτικής να κάνουμε. Ε πέστε μου, στον θεό που πιστεύετε: είναι ζωή αυτή; Ενας αριθμός πιστωτικής κάρτας. Ασφαλιστικού οργανισμού. Αστυνομικής ταυτότητας. Φορολογικού Μητρώου. Αυτό είμασ τε. Χωρίς προσωπικότητα. Χωρίς βούληση. Χωρίς αυτογνωσία. Προβλέψιμοι. Αναλώσιμοι. Νεκροζώντανοι. Μας ταίζουν κάλπικες υποσχέσεις. Μας χοντραίνουν με πλαστικά όνειρα. Και μας σφάζουν το Πάσχα. Οπως τα πρόβατα. Μπεεεεεε!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ ΝΕΑ 1/8/2011
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΦΙΛΑΡΑΚΟ
ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΣ 26
ΚΑΙ Μ'ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΥΣ....
Δημοσίευση σχολίου