Με
του φεγγαριού το φως,και με ένα εισιτήριο στην τσέπη μου χαμένος ανάμεσα στη
μαγεία αυτού του τοπίου που λέγεται Ζηρός,απόψε λέω να μην κοιμηθούμε.
Ανάθεμά σε,νιώθω σαν ένα μικρό παιδί που
παίζει με καράβια χιώτικα.
Ωραίο βράδυ,βαθύ ποτάμι ο έρωτας,η φωνή μου μέσα
ψυθιρίζει δεν ακούς;Δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω,φταίει η ζωή που'ναι μικρή.Ε
καί;Ο μόνος είμαι;Στου παραδείσου τη λεμονιά οι όμορφες στιγμές κρατάνε τόσο
λίγο,όσο διαρκεί ενα τραγούδι.
Απ'το Ζηρό τα σμυρνεικα τραγούδια ακούγονται
σ'αυτή την αδέσποτη νύχτα,και γώ κρατάω για το τέλος όλα αυτα που θα ζήσω
απόψε.Τραγούδια έτσι ξαφνικά.Το φεγγαράκι πρόβαλε,κι'ας ταξιδέψουμε στα
τραγούδια της Ελπίδας,γιατί αν το σκεφτείς τραγούδια έτσι ξαφνικά αυτά έχουν
την ομορφιά τους.Γιατί απλά η μουσική είναι...Άγιος έρωτας.
24 Αυγούστου 2018 ΓΜ
1 σχόλιο:
Εξαιρετική η βραδιά με τον Θαλασσινό έστω και με την μιας ώρας και δεκα λεπτών καθυστέρηση.
ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ που εξόργισε ( κυρίως ξένους) η επιλεκτική ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων μπροστά στην σκηνή για κάποιους που νομίζουν ότι .........
ΑΛΛΑ τι να κάνουμε έτσι είναι αν έτσι νομίζεις.......
Μ. Α.
Δημοσίευση σχολίου